ΑΡΧΕΙΟ ΑΝΑΡΤΗΣΕΩΝ ΤΟΥ MACEDOINE BLOG

alpha.georg@googlemail.com

alpha.georg@googlemail.com
HOLA DOLOR ( ES ) ..:-P

Τρίτη 31 Αυγούστου 2010

H μεγάλη ευκαιρία της Ελλάδας να βάλει τέλος στην κρίση.

Τρίτη, 31 Αυγούστου 2010



Σε παλαιότερο άρθρο με τίτλο το ‘κρυφό διαπραγματευτικό χαρτί της Ελλάδας’ είχα παραθέσει στοιχεία από τις εκθέσεις δύο μεγάλων πανεπιστημίων και μίας δικηγορικής εταιρίας των ΗΠΑ τις οποίες επιμελήθηκαν καθηγητές του Harvard, που έδειχναν πως η Ελλάδα έχει ένα μοναδικό νομικό πλεονέκτημα που μπορεί να τη βοηθήσει να δώσει ένα ικανοποιητικό τέλος στην κρίση σε μικρό χρονικό διάστημα αρκεί να πάρει την απόφαση να το χρησιμοποιήσει, κάτι που είναι απορίας άξιο γιατί δεν έχει συμβεί μέχρι στιγμής.

Δυνατότητα για γρήγορη λύση της ελληνικής κρίσης δια της νομικής οδού

Σύμφωνα με τις συγκεκριμένες εκθέσεις το δίκαιο το οποίο διέπει τις δανειακές συμβάσεις ενός κράτους είναι εξαιρετικά σημαντικό και είναι πάντα προς συμφέρον του δανειζόμενου κράτους να πετύχει οι δανειακές συμβάσεις του να διέπονται από το τοπικό του δίκαιο και όχι, για παράδειγμα, από το αγγλικό, το οποίο προστατεύει ιδιαίτερα το δανειοδότη και όχι το δανειζόμενο κράτος. Αυτό γιατί σε περίπτωση οποιουδήποτε κωλύματος στην αποπληρωμή χρέους που διέπεται από το τοπικό δίκαιο, το κράτος μπορεί να επηρεάσει την έκβαση των διαπραγματεύσεων για το νέο τρόπο καταβολής των δόσεων, τροποποιώντας τον κρατικό νόμο που διέπει τις δανειακές συμβάσεις, κάτι που έχει συμβεί τόσο από την Ισλανδία όσο και από τη Ρωσία όταν αντιμετώπισαν κρίσεις χρέους....Στην περίπτωση της Ελλάδας το πλεονέκτημα είναι μοναδικό και μεγαλύτερο από αυτό άλλων κρατών, καθώς το 90% των δανειακών συμβάσεων (δηλαδή το 90% του ελληνικού χρέους) διέπονται από το ελληνικό δίκαιο και σύμφωνα με τις συγκεκριμένες εκθέσεις ‘σε καμία άλλη περίπτωση στη μοντέρνα οικονομική ιστορία δεν υπήρξε χώρα που να μπορούσε να επηρεάσει αποφασιστικά μία ενδεχόμενη αναδιάρθρωση του χρέους της με το να τροποποιήσει μερικά νομικά χαρακτηριστικά που διέπουν τη συντριπτική πλειοψηφία των εργαλείων με τα οποία αυτό έχει εκδοθεί.’

Με απλά λόγια, η Ελλάδα θα μπορούσε τόσο πριν από το ξέσπασμα της ‘ελληνικής κρίσης’ όσο και οποιαδήποτε στιγμή στην πορεία της, να προχωρήσει σε αλλαγή του νόμου που διέπει τις προβληματικές δανειακές συμβάσεις της και να πετύχει μία de facto αναδιάρθρωση του χρέους της, η οποία θα έβαζε τέλος στην κρίση και θα της επέτρεπε να βάλει, με ηρεμία, τάξη στα δημοσιονομικά της, χωρίς να απειλήσει την ανάπτυξη και τελικά να προκαλέσει τη βλάβη που προκαλείται τώρα στον οικονομικό και κοινωνικό ιστό της χώρας. Εναλλακτικά, η Ελλάδα θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει αυτήν της τη δυνατότητα, για αλλαγή του δικαίου των δανειακών συμβάσεων, ως διαπραγματευτικό χαρτί για να πείσει τους δανειστές της να δεχτούν την ανταλλαγή παλιών ομολόγων με νέα, βάζοντας και πάλι τέλος στην κρίση με τρόπο συμφέρον για την ίδια, χωρίς να βλάψει ιδιαίτερα τα συμφέροντα των δανειστών της, οι οποίοι, απλά, θα λάμβαναν τα χρήματα τους με κάποια καθυστέρηση.

Πρόσφατη χρήση της νομικής οδού στη ρύθμιση χρεών ιδιωτών & επιχειρήσεων

Η προτεινόμενη αυτή προσέγγιση μίας ουσιαστικής και μόνιμης λύσης στην ελληνική κρίση χρέους δια μέσου της νομικής οδού δεν είναι άγνωστη στους οικονομικούς ιθύνοντες της Ελλάδας. Η ίδια, ακριβώς, λογική χρησιμοποιήθηκε τόσο στο νομοσχέδιο με τις ρυθμίσεις για τα χρέη επιχειρήσεων στις τράπεζες όσο και σε αυτό για τις ρυθμίσεις των υπερχρεωμένων καταναλωτών. Και στις δύο περιπτώσεις η Ελλάδα χρειάστηκε να τροποποιήσει παλιούς νόμους σχετικά με τις δανειακές συμβάσεις τραπεζών και επιχειρήσεων - και τραπεζών και ιδιωτών - και να κάνει προσθήκες καταρτίζοντας νέα νομοσχέδια τα οποία, τελικά, έγιναν νέος νόμος του κράτους με ψηφοφορία στη Βουλή. Έτσι, ενώ πριν από λίγους μήνες η Ελλάδα δεν είχε Πτωχευτικό Δίκαιο για ιδιώτες και η ιδιωτική κρίση χρέους μπορούσε να λυθεί μόνο με τους παλιούς τρόπους που εξυπηρετούσαν αποκλειστικά τα συμφέροντα των τραπεζών, σήμερα, μετά την ψήφιση των νέων νόμων οι ιδιώτες καταναλωτές και οι επιχειρήσεις βρίσκονται σε πολύ πιο πλεονεκτική θέση από πριν. Μάλιστα, όλα αυτά έλαβαν χώρα παρά τις αντιρρήσεις των τραπεζών και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας.

‘Περίεργη’ άρνηση της Ελλάδας να βάλει τέλος στην κρίση δια της νομικής οδού

Ενώ η λογική της λύσης της κρίσης χρέους ιδιωτών και επιχειρήσεων δια μέσου της αλλαγής των παλαιότερων νόμων και της ψήφισης νέων υπήρξε ακόμη και προεκλογική υπόσχεση στις τελευταίες ελληνικές εκλογές και ενώ η Βουλή προχώρησε γρήγορα στην ψήφιση των σχετικών νέων νομοσχεδίων, η Ελλάδα, περιέργως, δεν ακολούθησε την ίδια λογική στην προσέγγιση της λύσης της ελληνικής κρίσης.

Αυτό, παρά το γεγονός πως εκθέσεις μεγάλων πανεπιστημίων αλλά και αναλύσεις οικονομολόγων με διεθνή φήμη υποστηρίζουν πως το γεγονός πως οι ελληνικές δανειακές συμβάσεις διέπονται σε τόσο μεγάλο ποσοστό από το ελληνικό δίκαιο είναι ένα μοναδικό πλεονέκτημα το οποίο πρέπει να χρησιμοποιηθεί το συντομότερο δυνατό ώστε να λήξει η ελληνική κρίση με το λιγότερο επώδυνο τρόπο.

Δεν έχει δοθεί ποτέ μία εξήγηση για τους λόγους που η Ελλάδα ακολουθεί τη λογική της αλλαγής νομοθεσίας για τη ρύθμιση του χρέους επιχειρήσεων και καταναλωτών που αφορά σε συγκεκριμένες κοινωνικές και οικονομικές ομάδες αλλά δεν πράττει το ίδιο για το κρατικό χρέος, το οποίο αφορά ολόκληρο τον ελληνικό λαό.

‘Περίεργη’ συμφωνία για αλλαγή του δικαίου που διέπει το ελληνικό χρέος

Ακόμη πιο ‘περίεργη’ φαίνεται η απόφαση της Ελλάδας να προχωρήσει σε συμφωνίες αλλαγής του δικαίου που διέπει το κρατικό χρέος από το ελληνικό,που είναι άκρως συμφέρον για τη χώρα, στο αγγλικό, το οποίο είναι το πιο ευνοϊκό για τους δανειοδότες και το λιγότερο συμφέρον για την Ελλάδα. Τόσο στη ‘Σύμβαση δανειακής διευκόλυνσης με χώρες της ΕΕ’ (πακέτο στήριξης 80 δις ευρώ) όσο και στο ‘Διακανονισμό Χρηματοδότησης Άμεσης Ετοιμότητας του Δ.Ν.Τ’ (δάνειο του ΔΝΤ) ορίζεται ρητά πως το δίκαιο που τις διέπει είναι το αγγλικό. Με αυτόν τον τρόπο, η Ελλάδα χρηματοδοτεί την αποπληρωμή παλαιών και διεπόμενων από το ελληνικό δίκαιο δανείων με νέα δάνεια τα οποία διέπονται από το αγγλικό δίκαιο.

‘Περίεργη’ επιβάρυνση του συνόλου του ελληνικού χρέους με εμπράγματες ασφάλειες (ενέχυρα)

Οι ‘περίεργες’ αποφάσεις της Ελλάδας δεν τελειώνουν εδώ καθώς ενώ το παλιό χρέος δεν είναι επιβαρυμένο με εμπράγματες ασφάλειες, το νέο χρέος που προκύπτει από τις συμφωνίες με την ΕΕ και το ΔΝΤ είναι επιβαρυμένο με εμπράγματες ασφάλειες επί της ελληνικής δημόσιας περιουσίας. Επιπλέον, το χρέος που ‘περισσεύει’ και απομένει στα χαρτοφυλάκια των τραπεζών, ανταλλάσσεται με ρευστό από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα η οποία θα έχει αυτή, στη συνέχεια, το δικαίωμα να στραφεί εναντίον της Ελλάδας σε περίπτωση αδυναμίας έγκαιρης αποπληρωμής του, ενώ προκειμένου να λειτουργήσει ο συγκεκριμένος μηχανισμός στήριξης τα ομόλογα μετατρέπονται σε ‘καλυμμένα’, δηλαδή επιβαρύνονται και πάλι με εμπράγματες ασφάλειες. Το αποτέλεσμα θα είναι στα επόμενα 2 χρόνια το σύνολο, σχεδόν, του ελληνικού χρέους να έχει επιβαρυνθεί με εμπράγματες ασφάλειες επί του ελληνικού δημοσίου, ενώ μέχρι πρότινος ήταν απολύτως απαλλαγμένο από αυτές.

‘Σχέδιο διάσωσης των τραπεζών’ το πακέτο στήριξης σύμφωνα με διεθνείς εκθέσεις

Με βάση διεθνή έκθεση από το Κέντρο Πολιτικών και Οικονομικών Ερευνών της Ουάσιγκτον, την οποία παρουσίασα σε παλαιότερο άρθρο, η συμφωνία για το πακέτο στήριξης έχει πραγματοποιηθεί για να οδηγήσει σε ‘αλλαγή ιδιοκτησίας του ελληνικού χρέους’, μεταφέροντας το από τις τράπεζες στα κράτη της ΕΕ και την ΕΚΤ. Έτσι, οι μεν τράπεζες απαλλάσσονται από ένα δυσβάσταχτο ελληνικό χρέος το οποίο διέπονταν από το ελληνικό δίκαιο και ήταν απαλλαγμένο από εμπράγματες ασφάλειες και η Ελλάδα επιβαρύνεται με ένα νέο χρέος το οποίο, πλέον, θα το χρωστά απευθείας σε κράτη και στην ΕΚΤ και που θα διέπεται από το αγγλικό δίκαιο και θα καλύπτεται με εμπράγματες ασφάλειες. Σύμφωνα με την ίδια έκθεση η Ελλάδα με τον δρόμο που πήρε και θα βλάψει ανεπανόρθωτα την οικονομία της για πολλά χρόνια αλλά και δε θα αποφύγει, τελικά, κάποιας μορφής αναδιάρθρωση του χρέους της.

‘Η οικονομία δε θα βελτιωθεί ούτε μέχρι το 2020’

Σύμφωνα με την έκθεση του Κέντρου Πολιτικών και Οικονομικών Ερευνών της Ουάσιγκτον, αν η Ελλάδα συνεχίσει να βαδίζει στο δρόμο που επέλεξε μέχρι στιγμής, τότε το 2020 η οικονομία της θα βρίσκεται σε πολύ χειρότερη κατάσταση από αυτήν στην οποία βρισκόταν το 2008 ενώ σύμφωνα με έκθεση της Βρετανικής Αμυντικής Ακαδημίας η τρέχουσα προσπάθεια θα αποτύχει να σταθεροποιήσει την οικονομία. Επιπλέον, ακόμη και με βάση τις εκτιμήσεις του ΔΝΤ, η ελληνική οικονομία δεν πρόκειται να βελτιωθεί πριν το 2015.

Γιατί οι τελευταίες πολιτικές προβλέψεις να είναι σωστές όταν οι προηγούμενες ήταν λάθος;

Σύμφωνα με τις πολιτικές προβλέψεις το κόστος δανεισμού της Ελλάδας θα μειώνονταν δραματικά επιτρέποντας στη χώρα να επιστρέψει στις αγορές κεφαλαίων με την ανακοίνωση της συμφωνίας για το πακέτο στήριξης. Η πρόβλεψη αυτή αποδείχτηκε λανθασμένη.

Σύμφωνα με επόμενες πολιτικές εκτιμήσεις το κόστος δανεισμού θα μειώνονταν αμέσως μόλις υπογραφόταν το τελικό κείμενο της συμφωνίας, το οποίο, υποτίθετο, ότι θα κατεύναζε τις αγορές. Η εκτίμηση αυτή αποδείχτηκε, επίσης, λανθασμένη.

Σύμφωνα με νεότερες εκτιμήσεις το κόστος δανεισμού, επιτέλους, θα μειώνονταν όταν η Ελλάδα θα λάμβανε τα πρώτα σκληρά μέτρα δείχνοντας στις αγορές τη διάθεση της για ριζικές αλλαγές. Και αυτές οι εκτιμήσεις αποδείχτηκαν λανθασμένες.

Σύμφωνα με ακόμη πιο πρόσφατες προβλέψεις το κόστος δανεισμού θα έπαυε να είναι απαγορευτικό όταν η Ελλάδα θα λάμβανε την πρώτη δόση του δανείου. Το ίδιο εκτιμήθηκε και για τη δεύτερη δόση αλλά και στις δύο περιπτώσεις οι προβλέψεις διαψεύστηκαν.

Σύμφωνα με τις τελευταίες εκτιμήσεις το κόστος δανεισμού θα μειωθεί από το 2011. Ωστόσο, λίγους μήνες πριν το 2010 ολοκληρωθεί, τα επιτόκια των ελληνικών ομολόγων έχουν απογειωθεί σε επίπεδα υψηλότερα από αυτά του Απριλίου, με το κόστος δανεισμού της Ελλάδας να είναι το δεύτερο μεγαλύτερο στον κόσμο μεταξύ των πιο αναπτυγμένων χωρών, το κόστος ασφάλισης ελληνικού χρέους από την περίπτωση πτώχευσης να είναι το δεύτερο υψηλότερο μεταξύ όλων των κρατών του κόσμου και με το ρίσκο πτώχευσης της Ελλάδας να υπολογίζεται στο 53%, πίσω μόνο από αυτό της Βενεζουέλας.

Έλλειμμα και κρίση

Το μεγαλύτερο πρόβλημα της Ελλάδας είναι ότι δε μπορεί να αναχρηματοδοτήσει το χρέος της γιατί η ελληνική κρίση έχει απογειώσει τα επιτόκια κρατικού δανεισμού στα ύψη. Το πρόβλημα της χώρας δεν είναι ότι δεν έχει χρήματα, όπως έχει ειπωθεί αλλά ότι δε μπορεί να δανειστεί όπως δανείζονται όλα τα υπόλοιπα κράτη του κόσμου. Με το έλλειμμα να βρίσκεται στο 13% η Ελλάδα υπολείπεται 13% επί των εσόδων της για να καλύψει όλες τις ετήσιες ανάγκες της. Αν πετύχει ένα νέο διακανονισμό με τους δανειστές της χρησιμοποιώντας τα νομικά της πλεονεκτήματα, το έλλειμμα της, αυτόματα, θα μειωθεί κάτω από το 3%. Η Ελλάδα δεν είναι μία χώρα χωρίς εθνικό προϊόν και χωρίς έσοδα αλλά μία χώρα που αναγκάζεται να δανειστεί με υπέρογκα επιτόκια και πρέπει να κάνει κάτι ώστε αυτά να μειωθούν άμεσα. Ο δρόμος που έχει πάρει όχι μόνο δεν έχει οδηγήσει προς αυτήν την κατεύθυνση αλλά και έχει, ήδη, αφαιρέσει τμήμα των νομικών της πλεονεκτημάτων ενώ έχει, ήδη, προκαλέσει μεγάλη οικονομική και κοινωνική ζημία.

Φορολογία – διαφθορά & περικοπές μισθών / συντάξεων

Σύμφωνα με αμερικανικές εκθέσεις το ‘φακελάκι’ και το ‘ρουσφέτι’ κοστίζουν στην Ελλάδα ετησίως 20 δις ευρώ. Αυτό σημαίνει πως η πρώτη μέριμνα της χώρας θα έπρεπε να ήταν να εξαλείψει αυτά τα φαινόμενα και έτσι να προστατεύσει απώλειες που αγγίζουν το 8-10% του ΑΕΠ. Αντί γι’ αυτό, η Ελλάδα περικόπτει συντάξεις και μειώνει μισθούς, αυξάνει τους φόρους και τρομοκρατεί τους πολίτες δημιουργώντας ένα κράτος καταρρακωμένων ψυχολογικά και εξαντλημένων οικονομικά Ελλήνων, οι οποίοι έχουν κάθε λόγο να περιμένουν χειρότερες ημέρες αφού η πιθανότητα αυτές να έρθουν, αν συνεχίσουμε στο δρόμο που βαδίζουμε σήμερα, είναι ιδιαίτερα αυξημένες.

Εύλογα και αναπάντητα ερωτήματα για τις ‘περίεργες’ ελληνικές αποφάσεις

Από όλα τα παραπάνω προκύπτουν μερικά εύλογα και βασανιστικά ερωτήματα σχετικά με τις ‘περίεργες’ αποφάσεις της Ελλάδας όσον αφορά στον τρόπο που χειρίζεται την υπόθεση ‘ελληνική κρίση’.

α) Γιατί δεν χρησιμοποιήθηκε και συνεχίζει να μην χρησιμοποιείται το μοναδικό πλεονέκτημα της Ελλάδας όσον αφορά στο δίκαιο που διέπει τις δανειακές της συμβάσεις, ώστε να δοθεί μία γρήγορη, δίκαιη, συμφέρουσα και λογική λύση στην κρίση;

β) Γιατί επιλέχτηκε η νομοθετική λύση στην περίπτωση της ρύθμισης των χρεών επιχειρήσεων και ιδιωτών προς τις τράπεζες και δε συμβαίνει το ίδιο με το σημαντικότερο χρέος όλων, δηλαδή το κρατικό.

γ) Για ποιο λόγο η Ελλάδα συμφώνησε στην υπογραφή δανειακών συμβάσεων που οδηγούν στην αλλαγή του δικαίου που διέπει το ελληνικό χρέος από το ελληνικό στο Αγγλικό, το οποίο είναι το πιο ευνοϊκό για τους δανειστές και το πιο ασύμφορο για τη χώρα.

δ) Με ποια λογική η Ελλάδα επιτρέπει τη μετατροπή του χρέους από ελεύθερο από εμπράγματες ασφάλειες στη δημόσια περιουσία σε επιβαρυμένο με εμπράγματες ασφάλειες. Στην πρώτη περίπτωση προστατεύεται το συμφέρον της χώρας καθώς οι δανειστές δεν έχουν το δικαίωμα να διεκδικήσουν ελληνική περιουσία σε περίπτωση αδυναμίας αποπληρωμής τόκων των δανείων και στη δεύτερη περίπτωση προστατεύονται οι δανειστές. Γιατί η Ελλάδα προστατεύει τα συμφέροντα των δανειστών της και όχι τα δικά της ενώ μπορεί να κάνει το δεύτερο;

ε) Μέχρι πρόσφατα οι πολιτικοί διαβεβαίωναν πως η ελληνική οικονομία δεν αντιμετώπιζε πρόβλημα και στην πορεία αποδείχτηκαν, συνολικά, λάθος στις εκτιμήσεις τους. Τί θα συμβεί στην περίπτωση που και αυτήν τη φορά οι εκτιμήσεις περί εξόδου από την κρίση και οικονομικής ανάπτυξης μέσω του δρόμου που έχει επιλεγεί αποδειχθούν και πάλι λανθασμένες; Στο μεσοδιάστημα η Ελλάδα θα έχει χάσει οριστικά τη δυνατότητα να ‘παίξει’ το τελευταίο της διαπραγματευτικό χαρτί προκειμένου να βγει, πράγματι, από την κρίση.

ζ) Δε θα ήταν σοφότερο η Ελλάδα να προστατεύσει το πλεονέκτημα της ότι το χρέος της διέπεται από το ελληνικό δίκαιο και ότι είναι ελεύθερο από εμπράγματες ασφάλειες για την περίπτωση που οι πολιτικές εκτιμήσει σχετικά με την εξέλιξη της οικονομίας μέσω του δρόμου που έχει επιλεγεί ως τώρα αποδειχθούν υπεραισιόδοξες ή και εντελώς λανθασμένες;

η) Εφόσον μέχρι σήμερα όλες οι πολιτικές εκτιμήσεις και προβλέψεις περί μείωσης του κόστους δανεισμού της Ελλάδας αποδείχτηκαν λανθασμένες, για ποιο λόγο να αποδειχτούν σωστές οι πιο πρόσφατες;

θ) Τί θα συμβεί στην περίπτωση που οι τελευταίες πολιτικές εκτιμήσεις περί μείωσης του κόστους δανεισμού της Ελλάδας και επιστροφής στις αγορές κεφαλαίων το 2011 αποδειχθούν λανθασμένες; Που θα βρει χρήματα σε αυτήν την περίπτωση η χώρα και πώς θα αποφύγει την πτώχευση;

ι) Κάθε χώρα που επιλέγει ένα σχέδιο για τη διάσωση της οικονομίας της πρέπει να έχει έτοιμο ένα εναλλακτικό σενάριο στην περίπτωση που τα πράγματα δεν εξελιχθούν όπως ελπίζει. Ποιο είναι το εναλλακτικό σενάριο στην περίπτωση της Ελλάδας;

κ) Γιατί η Ελλάδα προέβη σε περικοπή συντάξεων και μείωση μισθών αντί να λάβει μέτρα για την πάταξη των φαινομένων διαφθοράς που κοστίζουν, τουλάχιστον, 20 δις ευρώ ετησίως στη χώρα; Με ένα πρόγραμμα ουσιαστικό πρόγραμμα καταπολέμησης της διαφθοράς μέσα σε 5 χρόνια η Ελλάδα θα είχε εξοικονομήσει 100 δις ευρώ τα οποία θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει για την αποπληρωμή σημαντικού τμήματος του χρέους της.

λ) Γιατί η Ελλάδα αυξάνει τους φόρους φτάνοντας τους στο υψηλότερο επίπεδο στην Ευρώπη και διεκδικώντας παγκόσμια πρωτιά, όταν το επίπεδο δημόσιων υπηρεσιών είναι πολύ χαμηλότερο από το μέσο ευρωπαϊκό όρο;

μ) Πώς είναι δυνατόν η Ελλάδα να ελπίζει σε έξοδο από την κρίση και σε οικονομική ανάκαμψη όταν όταν μέσα σε λίγους μήνες από τη λήψη των μέτρων ‘εξυγίανσης’ οι αριθμοί δείχνουν πως η οικονομία της έχει μπει στο αρνητικό τοπ 10 των χειρότερων οικονομιών μεταξύ των 50 πιο αναπτυγμένων κρατών του κόσμου;

Συμπεράσματα

Κάθε χώρα πρέπει να κάνει οτιδήποτε μπορεί για να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα των πολιτών της και της ίδιας. Μέχρι στιγμής στην υπόθεση ‘ελληνική κρίση’ τα στοιχεία δείχνουν ‘περίεργες’ ελληνικές αποφάσεις οι οποίες φαίνεται να εξυπηρετούν οποιονδήποτε άλλο πέραν από την Ελλάδα. Το πρόβλημα είναι διπλό καθώς όχι μόνο φαίνεται να έχουμε πάρει έναν δρόμο που βλάπτει σοβαρά την ελληνική οικονομία αλλά και μέσω αυτού αποποιούμαστε των μοναδικών πλεονεκτημάτων που μας είχαν απομείνει σε σχέση με τη διαχείριση της κρίσης χρέους. Έτσι, σε λίγο το μόνο που θα μένει θα είναι να προσευχηθούμε ότι όλα θα πάνε όπως ελπίζουν οι πολιτικοί γιατί αν αυτό δεν ισχύσει, όπως γίνεται συνήθως, τότε θα πρέπει να προετοιμαστούμε για πολλά χρόνια ταλαιπωρίας.

Εναλλακτικά, η Ελλάδα μπορεί να πάρει την απόφαση να ασκήσει το δικαίωμα της για αλλαγή της νομοθεσίας που διέπει τις δανειακές της συμβάσεις και να προχωρήσει σε de facto αναδιάρθρωση του χρέους της ή να χρησιμοποιήσει αυτό της το δικαίωμα ως διαπραγματευτικό χαρτί ώστε να πείσει τους δανειστές της να προχωρήσουν σε ανταλλαγή παλαιών ομολόγων με νέα. Η επιλογή είναι στα χέρια της.

Πάνος Παναγιώτου – Διευθυντής ΕΚΤΑ
sofokleous10.gr

H μεγάλη ευκαιρία της Ελλάδας να βάλει τέλος στην κρίση.




Σάββατο 28 Αυγούστου 2010

Η σιωπή στις καταγγελίες μεταφράζεται σε χρυσό;


Του Καλαϊτζή στην "Ελευθροτυπία"

Γράμμα από το Ληξούρι: Αναγνώστης Λασκαράτος

Κύριε Ροΐδη,
Αντιλαμβάνομαι πως για αφελείς και για πονηρούς η εκλογή του κ.Γιάννη Λιάπη στη θέση του Χουντόδουλου υπήρξε πραγματική ανακούφιση. Οι μεν θεώρησαν πως απέκτησαν έναν πολιτισμένο Αρχιεπίσκοπο, οι δε θεώρησαν πως γλύτωσαν από τον Φαρισαίο που ζημίωνε την ελληνορθόδοξη Εκκλησία έτσι που, απροκάλυπτα αλαζονικός όπως ήταν, έδειχνε με θράσος το πραγματικό αποτρόπαιο πρόσωπό της, τραβώντας καταπάνω της κεραυνούς επικρίσεων που έσπασαν την ομερτά και οδήγησαν στην έκρηξη των αποκαλύψεων του 2005.

Μεταξύ των πρώτων ξεχωριστή θέση κατέχει ο κ.Τσίπρας που στήριξε τον κ.Λιάπη την κρίσιμη ώρα που συζητιόταν το θέμα της φορολόγησης της Εκκλησίας. Αφού τον επισκέφθηκε στο κονάκι του, προσχώρησε (χωρίς να πέσει ούτε τουφεκιά στο κόμμα του, λες και πρόκειται για νεοσταλινικό μόρφωμα που υποκύπτει στον αρχηγό), στους «διακριτούς ρόλους Εκκλησίας-Κράτους» του ΓΑΠ, «έπλεξε το εγκώμιο του Αρχιεπισκόπου, λέγοντας ότι είναι συνετός και είναι πολύ θετικό το γεγονός ότι είναι αυτή την κρίσιμη περίοδο Προκαθήμενος της Ελλαδικής Εκκλησίας». Ταυτόχρονα δεν έβγαλε τσιμουδιά όταν ο κ.Λιάπης μπροστά του και μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες ψευδολογούσε ασύστολα λέγοντας πως η Εκκλησία πένεται και δεν πρέπει να φορολογηθεί.
http://www.935radio.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=30642&Itemid=59&PHPSESSID=a5782eb50d410e280f313f6532f85173
http://roides.wordpress.com/2010/03/25/25mar10/

Ο ΣΥΝ και το ΚΚΕ δεν μπήκαν ούτε στον κόπο να ενημερώσουν τους πολίτες για το τέρας Λεβιάθαν που λέγεται αμύθητη εκκλησιαστική περιουσία. Ευτυχώς ο κ. Λιάπης αυτοδιαψεύδεται: (‘ΤΑ ΝΕΑ’, 14.1. 2010)
«Πόδι στην Εθνική Τράπεζα βάζει η Εκκλησία διεκδικώντας να έχει εκπροσώπηση στο Δ.Σ.- υποστηρίζοντας ότι είναι από τους βασικούς μετόχους της…… η Εκκλησία αποτελεί έναν από τους μεγαλύτερους μετόχους της Τράπεζας. Κατέχει 9.300.000 μετοχές, δηλαδή το 1,5% του συνολικού μετοχικού κεφαλαίου της Τράπεζας. … καθίσταται ένας από τους τρεις μεγαλύτερους μετόχους της εάν συνυπολογιστούν οι 2.300.000 μετοχές των κληροδοτημάτων της Μητρόπολης Ιωαννίνων και οι 300.000 της Μητρόπολης Ηλείας….». Ούτε βέβαια η Αριστερά μπήκε στον κόπο να διαμαρτυρηθεί για το πώς η μητρόπολη Ιωαννίνων παράνομα σφετερίστηκε τεράστια κληροδοτήματα.

Πρόσφατα συνέβη κάτι απροσδόκητο. Το κανάλι Mega, ποιος ξέρει γιατί και πως, έβγαλε στη φόρα το σκάνδαλο της Σιβιτανιδείου: «Φέσι πάνω από 2,5 εκατομμύρια ευρώ έβαλε στα ταμεία των Δημοσίου η διοίκηση της Σιβιτανίδειου Σχολής, στην οποία -βάσει νομοθεσίας- πρόεδρος του Δ.Σ. είναι ο αρχιεπίσκοπος και μέλη ανώτατα στελέχη του Νομ.Συμβουλίου του Κράτους. Σύμφωνα με πόρισμα-φωτιά της έρευνας που διενήργησαν επιθεωρητές στη δημόσια σχολή την περιοδο 2005 – 2007 και Μαρτίου – Οκτωβρίου του 2009, παρακρατήθηκαν ασφαλιστικές εισφορές, 2.589.000 ευρώ, από τους μισθούς των 255 μόνιμων εκπαιδευτικών…..ουδέποτε αποδοθηκαν στα ταμεία του Δημοσίου …..οι διοικούντες είχαν ισχυριστεί ότι οι παρακρατηθείσες εισφορές χρησιμοποιήθηκαν για λειτουργικές δαπάνες καθώς δεν είχαν λάβει επαρκείς επιχορηγήσεις από το κράτος. Όπως, οι δαπάνες κάλυψαν μόλις το 10% των επιπλέον αναγκών της σχολής, περίπου 250.000 ευρώ. Τα υπόλοιπα 2.300.000 ευρώ χρησιμοποιήθηκαν, συμφωνα με πληροφορίες, για τη μισθοδοσία επιπλέον περίπου 150 αναπληρωτών καθηγητών, οι οποίοι προσλήφθηκαν ρουσφετολογικά από τις διοικήσεις την περίοδο 2005-2007. Η υπόθεση έχει σταλεί ήδη στον εισαγγελέα για το πόρισμα-φωτιά έχει ενημερωθεί η αρχιεπισκοπή ενώ κατά της Σιβιτανιδειου έχουν στραφεί τα ταμεία του Δημοσίου, διεκδικώντας τις οφειλές».

Μετά από αυτό επακολούθησε απόλυτη σιωπή. Όσο κι αν ψάξει κανείς στο Google δεν θα βρει κάποια αναφορά στις ιστοσελίδες των ΜΜΕ. Το μπλογκ του «Απολλώνιου» αναδημοσίευσε τη σχετική είδηση καταγγέλοντας παράλληλα την ομερτά:

Από ότι είμαι σε θέση να ξέρω η είδηση μεταδόθηκε και από το Sky-TV και σε κάποιο ακροδεξιό μπλογκ, πιστό στη μνήμη Χουντόδουλου όπως και οι αδελφοί Κουρή (Αυριανή-Παρόν), που χτυπούν συστηματικά τον κ. Λιάπη.. Ακολούθησαν δυο εκπαιδευτικά μπλογκς το alfavita και το edugate, δυό τρία μπλογκς σποραδικά και απόλυτη σιγή. (Η «Αυριανή» συνέχισε την επόμενη Κυριακή με τη Βουλιαγμένη προαναγγέλλοντας πως ο κ. Λιάπης θα βρεθεί σε δύσκολη θέση καθώς και 3ος εφοπλιστής εμπλέκεται στην υπόθεση των οικοπέδων). Δηλαδή μια υπόθεση κλοπής των βυθιζόμενων ασφαλιστικών ταμείων και ρουσφετολογικών διορισμών, σε κρατικά επιδοτούμενο εκπαιδευτήριο με πρόεδρο ανώτατο κληρικό (!) δεν φαίνεται να συγκίνησε ούτε τον Τύπο της Αριστεράς, κι εδώ αν δεν κάνω λάθος (ευχαρίστως θα ζητήσω συγνώμη αν μου υποδειχθούν τα σχετικά δημοσιεύματα που δεν μπόρεσα να εντοπίσω), εγείρεται τεράστιο ηθικό και πολιτικό ζήτημα.

Δεν ισχυρίζομαι πως ο κ. Λιάπης συμμετείχε ντε και καλά στο κουκούλωμα ή και στην έμπνευση και εκτέλεση μιας κομπίνας. Ισχυρίζομαι όμως πως έχει προφανή ευθύνη. Αν δεν μπορεί να εκτελεί τα καθήκοντά του ως πρόεδρος της Σχολής, ας παραιτηθεί. Άλλωστε και ως μητροπολίτης Θηβών και πρόεδρος μιας επιτροπής που συστάθηκε το 1995 για επισκευή και αναστήλωση παλαιών μονών δεν αντελήφθη που χάθηκε το κονδύλι ύψους 4 δις δρχ. που χάρισε το Υπ.Οικονομικών στην Εκκλησία και που προορίζονταν για επισκευαστικές εργασίες. Χρήματα που σύμφωνα με τα τότε δημοσιεύματα του Τύπου δεν έφτασαν ποτέ στον προορισμό τους, Η αδέκαστος ελληνική Δικαιοσύνη τον απήλλαξε. Ο ίδιος είχε αποδώσει τις εναντίον του κατηγορίες που ξεσήκωσαν τεράστιο σάλο, σε συνωμοσία του ιερού Χουντόδουλου (με αφορμή τον καυγά τους το 1998 για την κατάληψη του αρχιεπισκοπικού θρόνου), με την ίδια ευκολία που ο άμωμος Καλλίνικος απέδωσε τις εναντίον του κατηγορίες (για σεξουαλική παρενόχληση ανδρών) σε μηχανορραφίες του μακάριου αρχιεπίσκοπου Σεραφείμ. Σχολιάζοντας την κατάθεση Ιερώνυμου, ο Α.Καρκαγιάννης, παρατηρούσε με νόημα πως δεν “θα γίνουν ποτέ θέμα…οι βαρύτατες κατηγορίες που διατυπώνει…εναντίον του Αρχιεπισκόπου…και των άλλων μελών της Χρυσοπηγής, ότι αυτοί οργάνωσαν την συκοφαντία καταλλήλως διαπλεκόμενοι με τον Τύπο” (“Καθημερινή”, 4-6-2000). Με λίγα λόγια στην παλιά Βολιβία του ευρωπαϊκού Νότου, απαλλάχτηκε μεν ο κ.Λιάπης, αλλά η Δικαιοσύνη, η Εκκλησία, ο Τύπος, τα κόμματα και οι πιστοί, δεν ζήτησαν ποτέ να διερευνηθούν οι καταγγελίες του κατά του Χουντόδουλου, μητροπολιτών και άλλων οικονομικών παραγόντων πως του έστησαν σκευωρία. Ο ίδιος μάλιστα ‘θρήνησε’ τον «σκευωρό» Χουντόδουλο όπως και ο Καλλίνικος ‘δάκρυσε’ για τον «συκοφάντη» Σεραφείμ. Μυστήρια πράγματα!

Με την ευκαιρία να επισημάνω επίσης πως ο κ. Λιάπης ψηφίστηκε αρχιεπίσκοπος, όπως έγραψε το έγκυρον ‘ΒΗΜΑ’, από μητροπολίτες οι οποίοι φοβόντουσαν τη φημολογούμενη αυστηρότητα του ανθυποψήφιου μητροπολίτη Σπάρτης, ο οποίος θα κυνηγούσε κατά την εφημερίδα π.χ. όσους κληρικούς δεν είχαν αρκετά μακριά κοτσίδα: «’’Θα επιστρέψουν οι σκοταδιστές. Θα μας διοικήσουν οι οργανωσιακοί. Θα αναβιώσουν τα ιεροδικεία. Θα μετράνε τα γένια και τις κοτσίδες μας. Δεν θα μπορούμε να κυκλοφορούμε χωρίς καλυμμαύχι’’ είναι τα επιχειρήματα που προβάλλουν όσοι επικρίνουν τον Σπάρτης».

Αυτά σε ελεύθερη μετάφραση σήμαιναν πως ο κ. Λιάπης δεν θα ήταν τόσο αυστηρός με κληρικούς (με κοντές κοτσίδες;) όπως ο πανοσιολογιότατος Ιάκωβος Γιοσάκης, ο πανιερότατος Παντελεήμων, ή ο αιδεσιμολογιότατος πατέρας Πέτρος Παπουτσάκης (20 χρόνια φυλακή-κατ’οίκον-για παιδεραστία), ενώ ο Σπάρτης (στην επικράτεια του οποίου ιερουργούσε ο φερόμενος ως παιδόφιλος και παρεπιδημών τώρα στις φυλακές Κορυδαλλού αρχιμανδρίτης Φώτιος Μ.) ήταν δήθεν αυστηρότερος με τις κοντές κοτσίδες.

Για να επανέλθω στο τεράστιο θέμα της Σιβιτανιδείου, ο ευλαβέστατος φίλος του μακαρίου Χουντόδουλου κ. Σωτ. Τζούμας, που πιστός κι αυτός στη βεντέττα Χουντόδουλου-κ. Λιάπη, έχει βγει τώρα στο αντάρτικο, με άρθρο του (ΕΞΑΨΑΛΜΟΙ-25.3.2010), κατήγγειλε μεταξύ πολλών και διαφόρων, με το γνωστό απειλητικό και υπαινικτικό κουτσομπολικό ύφος που συνηθίζεται στο χώρο της Εκκλησίας, επιτιθέμενος σε κάποια μυστηριώδη Νικόλ: «Εδώ ο κόσμος χάνεται και η Νικόλ χτενίζεται… Εξακολουθεί να προκαλεί, να παρεμβαίνει σε όλα, να παρασύρει τον Αρχιεπίσκοπο στις επιλογές του και να τον σέρνει απ’ τη μύτη. Το είπαμε και το επαναλαμβάνουμε: ποια είναι αυτή η Νικόλ, που μπορεί να κάνει ό, τι θέλει τον Αρχιεπίσκοπο; Και γιατί; Πόθεν αντλεί τη δύναμη και την εξουσία, ώστε να μπορεί να επιβάλλει τη γνώμη της στον κ. Ιερώνυμο και να διορίζει τους συγγενείς και τους … εκλεκτούς του, σε θέσεις κλειδιά στην Αρχιεπισκοπή αλλά και στη Σιβιτανίδειο; Όχι έναν ή δύο… Αλλά ολόκληρο το σόι της και τους γνωστούς της. Βέβαια ο Αρχιεπίσκοπος κ. Ιερώνυμος, έχει μια αδυναμία στην οικογενειοκρατία… Μια ερώτηση επί του προσκειμένου θέματος στον Θηβών κ. Γεώργιο, είναι αρκετή για να σας πει τι παρέλαβε… ..Είναι κάθε μέρα αντιμέτωπος με δεκάδες ελλείψεις αφού στις θέσεις της Μητρόπολης έχουν διορισθεί τα ανίψια και οι ανιψιές, οι γνωστοί και οι φίλοι… Ονόματα ξέρουμε μα ονόματα δε λέμε… Προς το παρόν…..».

Ο προσεκτικός αναγνώστης θα διαπιστώσει πως συμπίπτει ο κ. Τζούμας σε ανύποπτο χρόνο με το Mega, που πολύ αργότερα ανακάλυψε τους ρουσφετολογικούς διορισμούς με τα κλεμμένα λεφτά των ταμείων, αλλά και με τις καταγγελίες για αρχιεπισκοπική οικογενειοκρατία που ακούστηκαν στην κουκουλωμένη υπόθεση του Βοιωτοπεδίου, όπου ματαιώθηκε ακόμη και προαναγγελθείσα εκπομπή του Alter.

Άρα μια διερεύνηση των καταγγελιών του ευσεβέστατου κ. Τζούμα όχι μόνο για την περίοδο βέβαια του κ. Λιάπη, αλλά και για προγενέστερα, θα απεκάλυπτε άμεσα από τα ονόματα των διορισθέντων αν ενέχεται κάποιος ή και οι δυο τελευταίοι Αρχιεπίσκοποι στην απάτη, στο καθαρά οικονομικό αλλά κυρίως στο ρουσφετολογικό σκέλος. Ιδού πεδίο δόξης λαμπρό για την Αριστερά, στους προνομιακούς της χώρους της Παιδείας, των εργασιακών αλλά και του σκανδάλου που λέγεται κρατική ασύδοτη Εκκλησίας, αν ήταν πράγματι ανανεωτική, ριζοσπαστική ευρωπαϊκή Αριστερά του Διαφωτισμού και όχι λαϊκίστικη «πατριωτική» Αριστερά με υπόγειες σχέσεις με το παπαδαριό, η οποία χαϊδεύει τα αυτιά της πλέμπας.

Αναρωτιέμαι γιατί αυτές οι καταγγελίες του ευσεβούς πνευματικού τέκνου του Χουντόδουλου, δεν διαψεύδονται από την Αρχιεπισκοπή αλλά αφήνονται να σκανδαλίζουν το εκκλησίασμα; Πολύ περισσότερο που αν πασάν ο κ. Τζούμας μεταξύ κουτσομπολιών κλπ σχετικά και με την Νικόλ (τι γένους άραγε, αφού συνηθίζονται στην Εκκλησία τα γυναικεία υποκοριστικά), ρωτάει επιπλέον και τα εξής επίσης αναπάντητα με την απαραίτητη ροζ σαλάτα στο τέλος: «..ποια η σχέση του ισχυρού άνδρα της ΕΚΥΟ με την Εμπορική Τράπεζα, η οποία έχει πάρει κατ’ ανάθεση πολλές δουλειές της Εκκλησίας σε θέματα εκτιμήσεων ακινήτων και όχι μόνον… Τι έγιναν τα χρήματα για την Εκκλησιαστική Ακαδημία Κηφισιάς που είχε βγάλει ο μακαριστός Χριστόδουλος με ΦΕΚ ( περί τα 4 εκατ. Ευρώ), με αποτέλεσμα να βρίσκονται οι φοιτητές υπό άθλιες συνθήκες και να διαμαρτύρονται; ….. “Υπάρχει θέμα”, σε μια μεγάλη και εύρωστη οικονομικά Μητρόπολη της ηπειρωτικής Ελλάδας. Κι όταν, λέμε “θέμα”, εννοούμε οικονομικής διαχείρισης, γυναικοδουλειές κ.λ.π. Κάτι μου λέει ότι θα ζήσουμε φοβερές στιγμές… Κάτι σαν “άγγιγμα ψυχής” σε επεισόδια…».

Να θυμίσω κι εγώ και άλλες υποθέσεις που αφορούν τον κ.Λιάπη και οι περισσότερες καλύπτονται από πέπλο σιωπής:
Οικονομικά-περιβαλλοντικά
1. Βουλιαγμένη
2. Βοιωτοπέδιο
3. Ασωπός

Ατομικά δικαιώματα
4. Έλληνες Μάρτυρες Ιεχωβά Βοιωτίας
5. Καθολικοί Βοιωτίας

Συγκάλυψη-Ομερτά
6. Ειδικές φυλακές-ξενοδοχείο για τον κλέφτη ροζ κλπ πανιερότατο Παντελεήμονα.
7. Η Εκκλησία δεν τολμά να δικάσει ούτε τον περιβόητο αρχιμανδρίτη (ναι είναι ακόμη αρχιμανδρίτης) του παραδικαστικού και των πολλαπλών σκανδάλων πατέρα Γιοσάκη που μεταξύ άλλων ο κ.Λιάπης ως Θηβών, τον κατήγγειλε (εκ των υστέρων) πως τον εκβίαζε. Πέρα από τις άλλες κατηγορίες, που θα αρκούσαν για να καθαιρεθούν 50 ιερείς, δεν αρκεί ούτε η μαρτυρία του κ.Λιάπη για να αποσχηματιστεί ο σταρ του παραδικαστικού;

Από ανακοίνωση του Χουντόδουλου: «…Η επίσκεψη του αρχιμανδρίτη Γιοσάκη, συνοδεία ανωτάτου δικαστικού, στον Θηβών, είναι παντελώς άγνωστη στον.κ Χριστόδουλο, υπέρ του οποίου δήθεν ενήργησε ο Γιοσάκης», … Επισημαίνεται «αντιθέτως, όπως προκύπτει από έγγραφη καταγγελία του ιεροδιάκονου Ίγκορ Χλοπόνιν, υπήρχαν πολύ στενές σχέσεις μεταξύ του κ. Ιερωνύμου και του Γιοσάκη».Σε άλλο σημείο της ανακοίνωσης αναφέρεται «είναι απορίας άξιο, γιατί ο Θηβών δεν κατήγγειλε τότε στα αρμόδια όργανα της Ι.Συνόδου τα περί της επισκέψεως που ο ίδιος σημειώνει ότι δέχθηκε». Όσον αφορά δε την καταγγελία του κ. Ιερώνυμου, όπου άφησε να εννοηθεί ότι ο Γιοσάκης τον εκβίαζε με επιστολή του Λέρου Νεκταρίου προς τον τότε πρόεδρο του Αρ.Πάγου, κ. Σ. Ματθία , αναφέρεται ότι ο κ. Νεκτάριος έχει αποδοκιμάσει την επιστολή αυτή ως πλαστή …».

Κύριε Ροΐδη,
κι αυτός ο μιτροφόρος βασιλιάς που θαυμάζει ο κ.Τσίπρας είναι γυμνός-όπως και οι δυο προκάτοχοί του Σεραφείμ και Χριστόδουλος (οι οποίοι κέρδισαν τον μεταθανάτιο θαυμασμό των κ.κ. Κωνσταντόπουλου και Αλαβάνου αντίστοιχα), αλλά δεν υπάρχει κανείς για να το φωνάξει. Η Ελλάδα μπήκε στο ΔΝΤ κι όμως η προκλητική διαφθορά που την έφερε ως εδώ δεν λέει να σταματήσει.

Υ.Γ.
Σημεία και τέρατα: Ο απίστευτα ζοφερός κόσμος της Εκκλησίας. Ιερό κουτσομπολιό και άλλες καταγγελίες κ.Σωτ.Τζούμα, (συνεργάτη του Χριστόδουλου), κατά Ιερώνυμου:
http://www.me.gr/radar/view/O-Arxiepiskopos-desmios-twn-proswpikwn-toy desmeysewn*92355

http://press-gr.blogspot.com/2010/04/blog-post_4743.html

από το...Ομερτά για τον κ. Αρχιεπίσκοπο;

Πέμπτη 26 Αυγούστου 2010

Red Cell

CIA Red Cell special memorandum on ”What If
Foreigners See the United States as an ’Exporter of
Terrorism’”

WikiLeaks release: August 25, 2010
keywords: WikiLeaks, U.S. Intelligence, U.S. Army, National Ground Intelligence Center, NGIC, classified, SECRET,
NOFORN, Red Cell
restraint: Classified SECRET//NOFORN (US)
date: February 2, 2010
group: CIA Red Cell
author: CIA Red Cell
link: http://wikileaks.org/file/us-cia-redcell-exporter-of-terrorism-2010.pdf
pages: 3

Description
By WikiLeaks Staff (wl-office@sunshinepress.org)

This CIA ”Red Cell” report from February 2, 2010, looks at what will happen if it is internationally understood that the
United States is an exporter of terrorism; ’Contrary to common belief, the American export of terrorism or terrorists
is not a recent phenomenon, nor has it been associated only with Islamic radicals or people of Middle Eastern, African
or South Asian ethnic origin. This dynamic belies the American belief that our free, open and integrated multicultural
society lessens the allure of radicalism and terrorism for US citizens.’ The report looks at a number cases of US
exported terrorism, including attacks by US based or financed Jewish, Muslim and Irish-nationalism terrorists. It
concludes that foreign perceptions of the US as an ”Exporter of Terrorism” together with US double standards in
international law, may lead to noncooperation in renditions (including the arrest of CIA officers) and the decision to
not share terrorism related intelligence with the United States.
wikileaks.org

SECRET//NOFORN

CIA Red Cell
A Red Cell Special Memorandum 5 February 2010
What If Foreigners See the United States as an “Exporter of
Terrorism”? (S//NF)
Much attention has been paid recently to the increasing occurrence of
American-grown Islamic terrorists conducting attacks against US targets,
primarily in the homeland. Less attention has been paid to homegrown
terrorism, not exclusively Muslim terrorists, exported overseas to target non-
US persons. This report examines the implications of what it would mean for
the US to be seen increasingly as an incubator and “exporter of terrorism.”
(S//NF)
Contrary to common belief, the American export of terrorism or terrorists is not a recent
phenomenon, nor has it been associated only with Islamic radicals or people of Middle
Eastern, African or South Asian ethnic origin. This dynamic belies the American belief that
our free, open and integrated multicultural society lessens the allure of radicalism and
terrorism for US citizens.
• Late last year five young Muslim American men traveled from northern Virginia to
Pakistan allegedly to join the Pakistani Taliban and to engage in jihad. Their relatives
contacted the FBI after they disappeared without telling anyone, and then Pakistani
authorities arrested them as they allegedly attempted to gain access to al-Qa’ida
training facilities.
• In November 2008, Pakistani-American David Headley conducted surveillance in
support of the Lashkar-i-Tayyiba (LT) attack in Mumbai, India that killed more than
160 people. LT induced him to change his name from Daood Gilani to David Headley
to facilitate his movement between the US, Pakistan, and India.
• Some American Jews have supported and even engaged in violent acts against
perceived enemies of Israel. In 1994, Baruch Goldstein, an American Jewish doctor
from New York, emigrated to Israel, joined the extremist group Kach, and killed 29
Palestinians during their prayers in the mosque at the Tomb of the Patriarchs in
Hebron which helped to trigger a wave of bus bombings by HAMAS in early 1995.
• Some Irish-Americans have long provided financial and material support for violent
efforts to compel the United Kingdom to relinquish control of Northern Ireland. In the
1880s, Irish-American members of Clan na Gael dynamited Britain’s Scotland Yard,
Parliament, and the Tower of London, and detonated bombs at several stations in
the London underground.In the twentieth century, Irish-Americans provided most of
the financial support sent to the Irish Republican Army (IRA). The US-based Irish
Northern Aid Committee (NORAID), founded in the late 1960s, provided the
Provisional Irish Republican Army (PIRA) with money that was frequently used for
arms purchases. Only after repeated high-level British requests and then London’s
support for our bombing of Libya in the 1980s did the US Government crack down on
Irish-American support for the IRA. (S//NF)


This memo was prepared by
the CIA Red Cell, which has
been charged by the Director
of Intelligence with taking a
pronounced "out-of-the-box"
approach that will provoke
thought and offer an
alternative viewpoint on the
full range of analytic issues.
Comments and queries are
welcome and may be directed
to the CIA Red Cell at (703)
482-6918 / 482-0169 or
44462/50127, secure. (C)
CL BY: 0711195
CL REASON: 1.4 (d)
DECL ON: 20350204
DRV FRM: FOR S-06
SECRET//NOFORN

American Freedoms Facilitate Terrorist Recruitment and Operations (S//NF)
Primarily we have been concerned about Al-Qa’ida infiltrating operatives into the United
States to conduct terrorist attacks, but AQ may be increasingly looking for Americans to
operate overseas. Undoubtedly Al-Qa’ida and other terrorist groups recognize that
Americans can be great assets in terrorist operations overseas because they carry US
passports, don’t fit the typical Arab-Muslim profile, and can easily communicate with radical
leaders through their unfettered access to the internet and other modes of communication.
• Terrorist groups such as Al-Qa’ida have surely noticed the ease with which Headley
was able to travel multiple times on a US visa between the US, Pakistan, and India
without arousing suspicion from officials.
• Al-Qa’ida and other extremist groups have also probably noticed that the US
Government has been more concerned with preventing attacks on the US by
homegrown terrorists or foreigners than with Americans going overseas to carry out
attacks in other countries. Most foreign governments do not suspect that American
citizens would plot or perpetrate attacks against their citizens within their borders.
Foreign terrorists have recruited homegrown US extremists for attacks abroad and are
likely to increase the use of this method because so far it has slipped below the radar
of the governments of the US and other countries.
• The ubiquity of internet services around the world and the widespread use of English
on popular websites such as Youtube, Facebook, Myspace, Twitter and various blogs
enable radical clerics and terrorist recruiters to bypass America’s physical borders and
influence US citizens. For example, a self-proclaimed recruiter for the Pakistani
Taliban reportedly contacted the five men in northern Virginian via YouTube and then
exchanged coded emails with the group. Terrorists apparently know that detection is
especially difficult in cases where the potential US recruit is not affiliated with any
known terrorist group. (S//NF)
Impact on Foreign Relations if US Seen as “Exporter of Terrorism” (S//NF)
If the US were seen as an exporter of terrorism, foreign partners may be less willing to
cooperate with the United States on extrajudicial activities, including detention, transfer,
and interrogation of suspects in third party countries. As a recent victim of high-profile
terrorism originating from abroad, the US Government has had significant leverage to press
foreign regimes to acquiesce to requests for extraditing terrorist suspects from their soil.
However, if the US were seen as an “exporter of terrorism,” foreign governments could
request a reciprocal arrangement that would impact US sovereignty.
• Foreign regimes could request information on US citizens they deem to be terrorists or
terrorist supporters, or even request the rendition of US citizens. US failure to
cooperate could result in those governments refusing to allow the US to extract
terrorist suspects from their soil, straining alliances and bilateral relations.
• In extreme cases, US refusal to cooperate with foreign government requests for
extradition might lead some governments to consider secretly extracting US citizens
suspected of foreign terrorism from US soil. Foreign intelligence operations on US soil
to neutralize or even assassinate individuals in the US deemed to be a threat are not
without precedent. Before the US entered World War II, British intelligence carried out
information operations against prominent US citizens deemed to be isolationists or
sympathetic to the Nazis. Some historians who have examined relevant archives even
suspect that British intelligence officers assassinated Nazi agents on US soil. (S//NF)
SECRET//NOFORN
SECRET//NOFORN
Foreign perception of the US as an “exporter of terrorism” also raises difficult legal issues
for the US, its foreign allies, and international institutions. To date, the US is not a signatory
to the International Criminal Court (ICC) and instead, has pursued Bilateral Immunity
Agreements (BIAs) with other countries to ensure immunity for US nationals from ICC
prosecution. The US has threatened to terminate economic aid and withdraw military
assistance with countries that do not accede to BIAs.
• If foreign regimes believe the US position on rendition is too one-sided, favoring the
US, but not them, they could obstruct US efforts to detain terrorism suspects. For
example, in 2005 Italy issued criminal arrest warrants for US agents involved in the
abduction of an Egyptian cleric and his rendition to Egypt. The proliferation of such
cases would not only challenge US bilateral relations with other countries but also
damage global counterterrorism efforts.
• If foreign leaders see the US refusing to provide intelligence on American terrorism
suspects or to allow witnesses to testify in their courts, they might respond by denying
the same to the US. In 2005 9/11 suspect Abdelghani Mzoudi was acquitted by a
German court because the US refused to allow Ramzi bin al-Shibh, a suspected
ringleader of the 9/11 plot who was in US custody, to testify. More such instances
could impede actions to lock up terrorists, whether in the US or abroad, or result in
the release of suspects. (S//NF)
SECRET//NOFORN
Foreign perception of the US as an “exporter of terrorism” also raises difficult legal issues
for the US, its foreign allies, and international institutions. To date, the US is not a signatory
to the International Criminal Court (ICC) and instead, has pursued Bilateral Immunity
Agreements (BIAs) with other countries to ensure immunity for US nationals from ICC
prosecution. The US has threatened to terminate economic aid and withdraw military
assistance with countries that do not accede to BIAs.
• If foreign regimes believe the US position on rendition is too one-sided, favoring the
US, but not them, they could obstruct US efforts to detain terrorism suspects. For
example, in 2005 Italy issued criminal arrest warrants for US agents involved in the
abduction of an Egyptian cleric and his rendition to Egypt. The proliferation of such
cases would not only challenge US bilateral relations with other countries but also
damage global counterterrorism efforts.
• If foreign leaders see the US refusing to provide intelligence on American terrorism
suspects or to allow witnesses to testify in their courts, they might respond by denying
the same to the US. In 2005 9/11 suspect Abdelghani Mzoudi was acquitted by a
German court because the US refused to allow Ramzi bin al-Shibh, a suspected
ringleader of the 9/11 plot who was in US custody, to testify. More such instances
could impede actions to lock up terrorists, whether in the US or abroad, or result in
the release of suspects. (S//NF)
WikiLeaks & The Sunshine Press
http://wikileaks.org/
The document you have been reading was passed to us by an individual stepping forward to reveal the truth or
preserve the integrity of the historical record. WikiLeaks is acknowledged to be the most successful defender of
confidential sources and the public’s right to know. If you have confidential material, contact us securely at:
https://sunshinepress.org/
Our publisher, The Sunshine Press, is an international non-profit organization funded by human rights campaigners,
investigative journalists, technologists, lawyers and the general public. Since 2007 we have exposed thousands of
military, political and corporate abuses—fighting off over 100 legal attacks to do so. No WikiLeaks’ source been ever
exposed and the organization has yet to lose a legal case. Our disclosures have triggered many reforms, including the
removal of two corrupt national governments. We have found that knowledge is suppressed because of its power to
change and that only new knowledge brings meaningful change. Ultimately, the quality of every political, economic
and personal decision depends on understanding the world and how it came to be that way. By revealing the true
state of our world, through millions of pages of suppressed information, we are creating the primary ingredient for a
better civilization. Although our work has won many awards, it is your strong support that preserves our continued
independence and strength.
wikileaks.org

http://file.wikileaks.org/file/us-cia-redcell-exporter-of-terrorism-2010.pdf

Τρίτη 24 Αυγούστου 2010

VICTIMS OF URANIUM MUNITIONS USED BY THE US FORCES IN AFGHANISTAN

VICTIMS OF URANIUM MUNITIONS USED BY THE US FORCES IN AFGHANISTAN

STA70193.JPG

I took this photo on the last day of my journey: one the triplets

Afghanistan has become the disaster words could not describe, hence, I decided to illustrate this disaster via these photos of babies born deformed.

On many occasions, I pointed out that we need funds to build a research institute and the linked monitoring stations. Unfortunately, majority of you simply brushed off my request. I wonder if these photos could make you think.

Again, it is up to you, to do whatever you think is humane; however, it should not be too difficult. The funds for the research institute are very small price you have to pay after all your tax dollars--though you are not in control of-- have nonetheless created this disaster. If everyone visiting this web site pays the amount they spend on soft drinks in a month, we would have the funds to build our research facility:

df6.jpg

AMERICAN DEMOCRACY IN ACTION—"FREEDOM IS ON THE MOVE" RIGHT? The GOVERNMENT of this COUNTRY IS CRIMINAL. I HOPE YOU ARE NOT INDIFFERENT AND IRRESPONSIBLE!!

df1.jpg

YOU MIGHT SAY, "THAT’S LIFE WHAT COULD I DO" CONTRIBUTE TO BUILD A RESEARCH FACILITY—

df7.jpg

PAINFUL REMINDER OF THE GENOCIDE COMMITTED BY THE US GOVERNMENT

STA70191.JPG

The Gift that Keeps on giving: Uranium munitions

df10.jpg

This child's family also had hopes

df27.jpg

The painful reminder of Democracy Made in America

editphoto12.JPG

Imagine what would the parents of this child think about the US and the people here?

df25.jpg

HOW WOULD YOU FEEL IF YOUR CHILDREN WERE BORN LIKE THIS?

editphoto11.JPG

Painful, IS IT NOT?

editphoto.JPG

AND,

editphoto13.JPG

HERE YOU GO AGAIN, MORE VICTIMS OF URANIUM MUNITIONS--DEMOCRACY AMERICAN STYLE,

editphoto16.JPG

AND MORE,

editphoto15.JPG

editphoto18.JPG

THIS CHILD DOES NOT LOOK LIKE A CHILD,

editphoto19.JPG

ANOTHER PAINFUL REMINDER OF "DEMOCRACY" AMERICAN STYLE

editphoto20.JPG

editphoto22.JPG

NO ONE WANTS THEIR CHILD TO LOOK LIKE THIS

editphoto28.JPG

editphoto3.JPG

LIBERATING WOMEN? SHE STILL WEARS BURQA BUT HER CHILDREN WILL NOT GROW TO SEE THEIR MOTHER AND FATHER

editphoto23.JPG

BODILY ORGANS OUTSIDE THE BODY

editphoto6.JPG

DEFORMED GENITALIA

editphoto14.JPG

A child born with one eye

OUR CHILDREN WOULD BE BORN THIS WAY FOR EVER THANKS TO THE URANIUM MUNITIONS USED BY YOUR ARMED FORCES PAID FOR BY YOUR TAX DOLLARS.

OH A FEW MINOR DETAILS ABOUT SITUATIONS IN AFGHANISTAN:

URANIUM MUNITIONS

Due to the use of massive amount of uranium munitions used by the US forces in the initial bombing and subsequently, massive amount of congenital deformities occur all over Afghanistan. The rate of various cancers has gone up significantly. Leukemia and esophageal cancers are very high among children. According to doctors at maternity and children hospitals in Kabul, the rate of various congenital deformities have increased by many folds since the US invasion. In fact, the magnitude of man made isotopes was

established by the Uranium Medical Research Center after their investigators made to trips to Afghanistan and collected urine and soil samples. They established that the rate of man made isotopes was gone up 2000 times in some subjects located near the bombed areas.

Since uranium used in the weapons have a half-life of 4.5 billion years, the US forces ensured that generations of Afghans suffer from cancers and deformities. This is certainly not development. In fact, it is the biggest crime ever committed by anyone in the history of humanity.

June 6, 2006 – This past weekend, a thought provoking e-mail circulated through Internet news groups, and was sent to the Muckraker Report by Mr. Paul V. Sheridan (Winner of the 2005 Civil Justice Foundation Award), bringing attention to the FBI’s Most Wanted Terrorist web page for Usama Bin Laden.[1] (See bottom of this web page for Most Wanted page) In the e-mail, the question is asked, "Why doesn’t Usama Bin Laden’s Most Wanted poster make any direct connection with the events of September 11, 2001?" The FBI says on its Bin Laden web page that Usama Bin Laden is wanted in connection with the August 7, 1998 bombings of the United States Embassies in Dar es Salaam, Tanzania, and Nairobi, Kenya. According to the FBI, these attacks killed over 200 people. The FBI concludes its reason for "wanting" Bin Laden by saying, "In addition, Bin Laden is a suspect in other terrorists attacks throughout the world."

On June 5, 2006, the Muckraker Report contacted the FBI Headquarters, (202) 324-3000, to learn why Bin Laden’s Most Wanted poster did not indicate that Usama was also wanted in connection with 9/11. The Muckraker Report spoke with Rex Tomb, Chief of Investigative Publicity for the FBI. When asked why there is no mention of 9/11 on Bin Laden’s Most Wanted web page, Tomb said, "The reason why 9/11 is not mentioned on Usama Bin Laden’s Most Wanted page is because the FBI has no hard evidence connecting Bin Laden to 9/11."

Surprised by the ease in which this FBI spokesman made such an astonishing statement, I asked, "How this was possible?" Tomb continued, "Bin Laden has not been formally charged in connection to 9/11." I asked, "How does that work?" Tomb continued, "The FBI gathers evidence. Once evidence is gathered, it is turned over to the Department of Justice. The Department of Justice than decides whether it has enough evidence to present to a federal grand jury. In the case of the 1998 United States Embassies being bombed, Bin Laden has been formally indicted and charged by a grand jury. He has not been formally indicted and charged in connection with 9/11 because the FBI has no hard evidence connected Bin Laden to 9/11."

It shouldn’t take long before the full meaning of these FBI statements start to prick your brain and raise your blood pressure. If you think the way I think, in quick order you will be wrestling with a barrage of very powerful questions that must be answered. First and foremost, if the U.S. government does not have enough hard evidence connecting Bin Laden to 9/11, how is it possible that it had enough evidence to invade Afghanistan to "smoke him out of his cave?" The federal government claims to have invaded Afghanistan to "root out" Bin Laden and the Taliban. Through the talking heads in the mainstream media, the Bush Administration told the American people that Usama Bin Laden was Public Enemy Number One and responsible for the deaths of nearly 3000 people on September 11, 2001. Yet nearly five years later, the FBI says that it has no hard evidence connecting Bin Laden to 9/11.

Next is the Bin Laden "confession" video that was released by the U.S. government on December 13, 2001. Most Americans remember this video. It was the video showing Bin Laden with a few of his comrades recounting with delight the September 11 terrorist attacks against the United States. The Department of Defense issued a press release to accompany this video in which Secretary of Defense Donald H. Rumsfeld said, "There was no doubt of bin Laden’s responsibility for the September 11 attacks before the tape was discovered."[2] What Rumsfeld implied by his statement was that Bin Laden was the known mastermind behind 9/11 even before the "confession video" and that the video simply served to confirm what the U.S. government already knew; that Bin Laden was responsible for the 9/11 attacks.

In a BBC News article[3] reporting on the "9/11 confession video" release, President Bush is said to have been hesitant to release the tape because he knew it would be a vivid reminder to many people of their loss. But, he also knew it would be "a devastating declaration" of Bin Laden’s guilt. "Were going to get him," said President Bush. "Dead or alive, it doesn’t matter to me."

In a CNN article[4] regarding the Bin Laden tape, then New York Mayor Rudy Giuliani said that "the tape removes any doubt that the U.S. military campaign targeting bin Laden and his associates is more than justified." Senator Richard Shelby, R-Alabama, the vice chairman of the Senate Intelligence Committee said, "The tape’s release is central to informing people in the outside world who don’t believe bin Laden was involved in the September 11 attacks." Shelby went on to say "I don’t know how they can be in denial after they see this tape." Well Senator Shelby, apparently the Federal Bureau of Investigation isn’t convinced by the taped confession, so why are you?

The Muckraker Report attempted to secure a reference to the U.S. government authenticating the Bin Laden "confession video", to no avail. However, it is conclusive that the Bush Administration and U.S. Congress, along with the dead stream media, played the video as if it was authentic. So why doesn’t the FBI view the "confession video" as hard evidence? After all, if the FBI is investigating a crime such as drug trafficking, and it discovers a video of members of a drug cartel opening talking about a successful distribution operation in the United States, that video would be presented to a federal grand jury. The identified participants of the video would be indicted, and if captured, the video alone would serve as sufficient evidence to net a conviction in a federal court. So why is the Bin Laden "confession video" not carrying the same weight with the FBI?

Remember, on June 5, 2006, FBI spokesman, Chief of Investigative Publicity Rex Tomb said, "The FBI has no hard evidence connecting Usama Bin Laden to 9/11." This should be headline news worldwide. The challenge to the reader is to find out why it is not. Why has the U.S. media blindly read the government-provided 9/11 scripts, rather than investigate without passion, prejudice, or bias, the events of September 11, 2001? Why has the U.S. media blacklisted any guest that might speak of a government sponsored 9/11 cover-up, rather than seeking out those people who have something to say about 9/11 that is contrary to the government’s account? And on those few rare occasions when a 9/11 dissenter has made it upon the airways, why has the mainstream media ridiculed the guest as a conspiracy nut, rather than listen to the evidence that clearly raises valid questions about the government’s 9/11 account? Why is the Big Media Conglomeration blindly content with the government’s 9/11 story when so much verifiable information to the contrary is available with a few clicks of a computer mouse?

Who is it that is controlling the media message, and how is it that the U.S. media has indicted Usama Bin Laden for the events of September 11, 2001, but the U.S. government has not? How is it that the FBI has no "hard evidence" connecting Usama Bin Laden to the events of September 11, 2001, while the U.S. media has played the Bin Laden - 9/11 connection story for five years now as if it has conclusive evidence that Bin Laden is responsible for the collapse of the twin towers, the Pentagon attack, and the demise of United Flight 93?

…No hard evidence connecting Usama Bin Laden to 9/11… Think about it.


[1] Federal Bureau of Investigation, Most Wanted Terrorists, Usama Bin Laden, http://www.fbi.gov/wanted/terrorists/terbinladen.htm, [Accessed May 31, 2006]

[2] United States Department of Defense, News Release, U.S. Releases Videotape of Osama bin Laden, December 13, 2001, http://www.defenselink.mil/releases/2001/b12132001_bt630-01.html, [Accessed June 5, 2006]

[3] BBC News, Bin Laden video angers New Yorkers, December 14, 2001, Peter Gould, http://news.bbc.co.uk/1/hi/world/americas/1711874.stm, [Accessed June 5, 2006]

[4] CNN, Bin Laden on tape: Attacks ‘benefited Islam greatly", December 14, 2001, http://archives.cnn.com/2001/US/12/13/ret.bin.laden.videotape, [Accessed June 5, 2006]

Has the United States of America invaded Afghanistan on a mere hunch, or speculations of the corporate media? It appears to be the case.

http://www.afghanistanafterdemocracy.com/page10.html


Πέμπτη 19 Αυγούστου 2010

Εξεταστική για τη Siemens!







Νέο σοκ στην ελληνική κοινή γνώμη.

Πληροφορίες που έφτασαν στο Μέγαρο Μαξίμου απο τον κολλητό του πρωθυπουργού μας, Μπένζαμιν Νετανιάρχου-τον οποίο ενημέρωσε σχετικά η Μοσσάντ-θέλουν τα μέλη της Εξεταστικής για την Siemens, να έχουν πέσει θύματα απαγωγής απο UFO σε συνεργασία με εγχώριες τρομοκρατικές οργανώσεις και ποινικούς.

Στο μεταξύ άλλες πληροφορίες της Mossad, κάνουν λόγο για ομοφυλοφιλικά τρίγωνα και περίεργα σεξουαλικά παίγνια ανάμεσα στα μέλη της τα οποία μέσω της κβαντικής θεωρίας, κατέληξαν στο Πείραμα της Φιλαδέλφειας, μέσω βλαστοκυττάρων και ολόκληρη επιτροπή εξαφανίστηκε.

Πηγές απο τη Μ16, θέλουν τα μέλη της Εξεταστικής να έχουν απαχθεί απο τον Καραβέλα και να παραμένουν αιχμάλωτοι σε βίλα της Πούντα Ντελ Εστε.

Αλλοι ισχυρίζονται πως έκαναν απο κοινού εταιρεία με τον Χριστοφοράκο και ετοιμάζονται να πάρουν δουλειές στο Ντουμπάι.

Ακούστηκε επίσης το σενάριο να έχουν πέσει θύματα σοδομισμού απο τα γερόντια τα μερακλίδικα, τα γουστόζικα, της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ.

Κάποιοι υποστηρίζουν οτι βρίσκονται στα υπόγεια, κάτω απο τα κεντρικά γραφεία της φοβερής Στάζι, άλλοι διαρρέουν οτι κρατούνται αιχμάλωτοι στο κτήμα της Μαργαρίτας Παπανδρέου, στη Κορινθία.

Οπως και νάχει η ξεφτίλα με την "εξαφάνιση" κοτζάμ Εξεταστικής για τη Siemens, οι καλτσοδέτες της οποίας θα καλούσαν ταχα μου τον Κόκκαλη να καταθέσει, δεν έχει όρια.

Ετσι θ ανέβεις στη Θεσσαλονίκη, Γιώργο μου;

Ωσάν Καραμανλής, ο Β΄ ο της ανομίας;

Eκτός Γιώργο μου κι αν ισχύει το σενάριο που διαβάσαμε (παλαιότερα) στο "Κουρδιστό Πορτοκάλι">







Αργά χθες το απόγευμα στη Κατεχάκη.
Ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη Μιχάλης Χρυσοχοίδης, έπινε τον έβδομο εσπρέσσο καθώς παρακολουθούσε με προσήλωση το δελτίο του Μegα (μου).

Ο Χρυσοχοίδης έχει γνωρίσει πολλά λαγωνικά στη ζωή του: Πράκτορες του FBI, φίλους του Αλέξη Παπαχελά απο τη CIA, συνταξιούχους της Στάζι που είχαν ιστορίες να του διηγηθούν για τον Ρόκο και τον Κασκαντέρ, στελέχη της Μοσάντ που μας βοήθησαν το 2004 και φυσικά τους μεθοδικούς Αγγλους πράκτορες της φοβερής M16.

Κανείς τους, μα κανείς τους, δεν διέθετε την σημερινή εξυπνάδα του Μανώλη Καψή.
Ο Χρυσοχοίδης θα θυμάται για πολύ καιρό εκείνη τη στιγμή που οι σκοτούρες ράπιζαν το μυαλό του σαν κολασμένος αέρας στην έρημο κι ένιωσε την ανάγκη ν ανάψει ένα τσιγάρο. Δεν έβρισκε τον αναπτήρα του αλλά δεν μπήκε στο κόπο να τον αναζητήσει. Πλησίασε με το τσιγάρο στο στόμα την οθόνη της τηλεόρασης. Ο Μανώλης Καψής ράπιζε με το εφηβικό σφρίγος της εφυίας του, τον πρόεδρο των φορτηγατζήδων. Ξαφνικά το τσιγάρο του Χρυσοχοίδη, άρχισε να καίει. Η μυρωδιά του καπνού πλημμύρισε την αίθουσα. Το σπινθηροβόλο πνεύμα του Καψή, είχε ανάψει το τσιγάρο του Χρυσοχοίδη!
Ο Καψής πριν γίνει έξυπνος, ήτο ο αγαπημένος ήρωας του Μητσικώστα. Πείσμωσε, διάβασε, εκπαιδεύθηκε -όπως τα μέλη της Σέχτας- και αναβάθμισε το λογισμικό του. Η μετάλλαξη του Καψή προς το εφυέστερο, είναι κάτι σπάνιο στην ιστορία της Μεταφυσικής.
Πολλοί το συνδέουν με το Πείραμα της Φιλαδέλφειας.

Ακριβώς αυτό-το Πείραμα της Φιλαδέλφειας- ήταν το αντικείμενο της σύσκεψης στην αίθουσα συσκέψεων του Υπ. Προστασίας. Μπροστά απο το τεράστιο οβαλ τραπέζι ένας μαυροπίνακας στον οποίο ήταν γραμμένα τα ονόματα των μελών της Εξεταστικής για την Siemens: Αηδόνης Χρήστος, Βαλυράκης Ιωσήφ, Γρηγοράκος Λεωνίδας, Κεγκέρογλου Βασίλειος, Μακρυπίδης Ανδρέας, Νικητιάδης Γεώργιος, Οικονόμου Παντελής, Παπαγεωργίου Αθανάσιος, Ρήγας Παναγιώτης, Τσόνογλου – Βυλλιώτη Βασιλική, Τζαβάρας Κωνσταντίνος, Νεράντζης Αναστάσιος, Καλαφάτης Σταύρος, Αποστολάκος Γρηγόριος, Καμμένος Παναγιώτης (Πάνος), Σταϊκούρας Χρήστος, Παφίλης Αθανάσιος, Αϊβαλιώτης Κωνσταντίνος, Παπαδημούλης Δημήτριος.

Η απαγωγή των μελών της Εξεταστικής απο συμμορία εξωγήινων, η μεταφυσική εξαφάνισή τους, είχε καταντήσει εφιάλτης για τον υπουργό. Τα ξένα ΜΜΕ αναρωτιόντουσαν διαρκώς πως μπορούν να εξαφανισθούν 20 τολμητίες βουλευτές του Ελληνικού κοινοβουλίου, ενώ μερικοί απο τους πλέον διάσημους ντέντεκτιβ είχαν πλακώσει στην Αθήνα.

Ποιος είχε συμφέρον ν απαγάγει μια ολόκληρη Εξεταστική που ήταν έτοιμη να καλέσει τον Σωκράτη Κόκκαλη και τους Γεώργιο Καλδή και Αλέξανδρο Λέτσα, δικαιούχους των Placid blue και Fairways να καταθέσουν;

Η απαγωγή μυστήριο έκανε κόμπο το στομάχι του Χρυσοχοίδη.

Ηταν κι εκείνη η γαμημένη επιστολή -βόμβα με αποστολέα τον "Χρήστο Καραβέλα" που είχε σκοτώσει τον υπασπιστή του, λίγες ώρες μετά απο την έφοδο των ανδρών της ΕΥΠ σε βίλα των βορείων Προαστείων.

Ηταν όλα αυτά που τριβέλιζαν το μυαλό του βερροιώτη υπουργού στο οποίο άφηνε μια χαραμάδα ψυχαγωγίας η προτροπή: "κάντε διακοπές χωρίς ενοχές". Hταν ίσως η πιο έντιμη και ειλικρινής ατάκα πρωθυπουργού που ακούστηκε απο συστάσεως του Ελληνικού κράτους.

Αλλά για τον εργατικό Χρυσοχοίδη, δεν υπήρχε καιρός για χάσιμο. Μια ολόκληρη επιτροπή είχε εξαφανισθεί. Τι απέγινε; Ηταν ζωντανοί; Τους είχε απαγάγει ο Χριστοφοράκος; Μάλλον όχι. Σίγουρα οχι. Ο Χριστοφοράκος θα τους λάδωνε, γιατί να τους απαγάγει;

Τουλάχιστο τέσσερα απο τα μέλη της Εξεταστικής που γνωρίζουν καλά τον εξόριστο- κάπου στο Αιγαίο- Χριστοφοράκο, θα μπορούσαν να το επιβεβαιώσουν.

Το μυστήριο παρέμεινε!

Ο Χρυσοχοίδης πήρε τηλέφωνο τον Μανώλη Καψή για να του ζητήσει τη βοήθειά του.

-Υπουργέ μου, μεγαλομέγιστε, τα σέβη μου...Είναι τιμή μου και υποχρέωσή μου να επιστρατεύσω το φλογερό ταμπεραμέντο μου στη προσπάθειά σας να εντοπίσετε τους εξαφανισμένους συναδέλφους μου του ΠΑΣΟΚ. Αυτό που θα σας πρότεινα μεγαλομέγιστε υπουργέ μου, είναι να επικοινωνήσετε με τον Στηβ Μαγκάρετ που βλέπαμε μικροί στο σήριαλ "Χαβάη 5-0". Πιστεύω οτι ο Στηβ μπορεί να εντοπίσει τους απαγωγείς...

Ο Χρυσοχοίδης δεν έχασε χρόνο. Επικοινώνησε με Χονολούλου και παρακάλεσε τον Μαγκάρετ να έλθει στην Ελλάδα. Στο μεταξύ...


-Πεινάω...Φέρτε μου τουλάχιστο κάτι να φάω. Θα ψοφήσω απο τη πείνα...
Απο το υπόγειο της φάρμας, κάπου στη Κόρινθο, η φωνή ακουγόταν σαν ψίθυρος καθώς τα μπεκ ποτίσματος του γκαζόν αλλοίωναν τη χροιά. Παρόλα αυτά ενα εκπαιδευμένο αυτί κουτσομπόλας πανελίστριας του Αλτερ, θα μπορούσε να διακρίνει την εξασθενημένη αλλά χαρακτηριστική φωνή του βουλευτή Πάνου Καμμένου.
-"Πάνο σκάσε, θα μας σκοτώσει η γριά..." ακούστηκε η κοφτή φωνή του Βαλυράκη.

Στο αεροδόμιο των Σπάτων ο ίδιος ο Χρυσοχοίδης θα υποδεχόταν τον Στηβ Μαγκάρετ και τον βοηθό του υπαστυνόμο Ντάνυ. Στο δρόμο καθ οδόν για το ξενοδοχείο κι ενώ ο υπουργός ενημέρωνε τους δύο καλεσμένους του, ο Στηβ Μαγκάρετ τον διέκοψε.

-Μιχάλη, θέλω να κατευθυνθούμε αυτή τη στιγμή στη Κορινθία. Δεν υπάρχει καιρός για χάσιμο.

Ο Χρυσοχοίδης έδωσε εντολή στον οδηγό να κινηθεί προς την Κόρινθο.

Στο Μέγαρο Μαξίμου ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου παρακολουθούσε ένα βίντεο στο You tube, που έδειχναν κάτι νέα μοντέλα κανό-καγιάκ με πέδιλα κάτω ακριβώς απο το σκάφος, που κατέληγαν σε πεντάλ μέσα στη καρίνα κάτι που επιτρέπει και στα πόδια να γυμνάζονται. Ο πρωθυπουργός ενθουσιασμένος αποφάσισε να πεταχθεί ως το Ελληνικό που βρισκόταν η αντιπροσωπεία για να τα δει απο κοντά.

Εκείνη τη στιγμή χτύπησε το κινητό του. Ηταν η μητέρα του Μαργαρίτα. Του τηλεφωνούσε απο το κτήμα της στην παραλία Κάτω Αλμυρής στη Κορινθία.

-Γιώργο, κάτι συμβαίνει. Βλέπω έξω απο το Κτήμα ένα υπουργικό αυτοκίνητο καθώς και τα συνοδευτικά. Φοβάμαι οτι μας εντοπίσανε δεν μπορώ να τους κρατήσω άλλο.

. Μητέρα ψυχραιμία, σας παρακαλώ. Ως τώρα δεν μας πήρε κανείς χαμπάρι. Στέλνω αμέσως με ελικόπτερο τον Χάρη Παμπούκη, θα τηλεφωνήσω και στη Πρεσβεία να στείλουν δυνάμεις για να συλλάβουν τον Χρυσοχοίδη. Ξέρει πολλά, έχει καταντήσει σκέτος βραχνάς.

Μητέρα, θέλω να κερδίσετε χρόνο. Αμολήστε τα σκυλιά. Δεν υπήρχε άλλη λύση απο την απαγωγή. Δεν είναι δυνατόν εγώ να δίνω, απο σεβασμό στον Κόκκαλη, άλλα 200 εκατομμύρια ευρώ, μέσω ΟΠΑΠ, και ο Καμμένος με τον Χρυσοχοίδη, να πάνε να τα τινάξουν όλα στον αέρα! Μην ξεχνάς οτι ο Χριστοφοράκος, ο Γιούνγκ και ο Καραβέλας είναι δεξιά χέρια του Σωκράτη.

Μητέρα, κερδίστε χρόνο σας παρακαλώ...Στέλνω ενισχύσεις!..
Ομοφυλοφιλικά τρίγωνα και όργια με μαστίγια και ηρωίνη ανάμεσα στα εξαφανισμένα μέλη της Εξεταστικής για τη Siemens!




Παρασκευή 13 Αυγούστου 2010

Δύο σκηνοθέτες για μια τραγωδία




Έντυπη Έκδοση Ελευθεροτυπία, Παρασκευή 13 Αυγούστου 2010
Δύο σκηνοθέτες για μια τραγωδία
Του ΜΑΚΑΡΙΟΥ ΔΡΟΥΣΙΩΤΗ

Ο Κύπριος νομικός Πόλυς Πολυβίου, μέλος της διαπραγματευτικής ομάδας Κληρίδη στις συνομιλίες της Γενεύης μεταξύ του πρώτου και του δεύτερου «Αττίλα», τον Αύγουστο του '74, φωτίζει το άγνωστο παρασκήνιο των πιο δραματικών στιγμών της νεότερης κυπριακής ιστορίας


Αμέσως μετά το 1974 συνηθίσαμε να αναφερόμαστε στον αγγλοαμερικανικό παράγοντα και τον ρόλο του στην τουρκική εισβολή στην Κύπρο, υπό την έννοια ότι οι ΗΠΑ και η Βρετανία είχαν εφαρμόσει μια κοινή πολιτική που ήταν εκ των προτέρων σχεδιασμένη για να εξυπηρετήσει τα τουρκικά συμφέροντα.

Αυτή η «πραγματικότητα» άρχισε να αμφισβητείται με τους αποχαρακτηρισμούς της απόρρητης διπλωματικής αλληλογραφίας της περιόδου. Τα τελευταία χρόνια εκδόθηκαν αρκετά βιβλία, γραμμένα κυρίως από ξένους, που ανατρέπουν θεωρίες οι οποίες θεωρούνταν δεδομένες.

Τώρα ένας Κύπριος, ο νομικός Πόλυς Πολυβίου, μέλος ο ίδιος της διαπραγματευτικής ομάδας του Γλαύκου Κληρίδη στη Διάσκεψη της Γενεύης, τον Αύγουστο του 1974, βάζει τα πράγματα σε τάξη και τεκμηριωμένα διαχωρίζει τον αγγλοαμερικανικό παράγοντα σε αμερικανικό και βρετανικό. Στο βιβλίο του «Η διπλωματία της εισβολής» (εκδόσεις «Καστανιώτη»), που κυκλοφόρησε πρόσφατα, ο Πολυβίου δεν περιορίζεται μόνο στις προσωπικές του εμπειρίες και στα επίσημα έγγραφα που έχει στη διάθεσή του, αλλά επέκτεινε την έρευνά του σε πρωτογενείς αρχειακές πηγές.

Μεταξύ άλλων ο Πολυβίου μελέτησε το προσωπικό αρχείο του Βρετανού ΥΠΕΞ Τζέιμς Κάλαχαν, το οποίο σήμερα βρίσκεται στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης. Ο Πολυβίου αναδεικνύει στη μελέτη του τις άγνωστες πτυχές της αμερικανοβρετανικής διαφωνίας στον τρόπο αντιμετώπισης της τουρκικής εισβολής:

Οι Αμερικανοί και προσωπικά ο Χένρι Κίσινγκερ -για λόγους που επεξηγούνται- δεν είχαν την παραμικρή διάθεση να πιέσουν την Τουρκία αρχικά να αναστείλει και στη συνέχεια να περιορίσει τη στρατιωτική της δράση κατά της Κύπρου.

Α ντιθέτως, η Βρετανία, που είχε συμφέροντα στην Κύπρο, ήταν πρόθυμη να διαθέσει ακόμη και στρατεύματα στον ΟΗΕ για να αποτρέψουν την τουρκική προέλαση και την κατάληψη του βόρειου τμήματος της Κύπρου.

Οταν στις 15 Ιουλίου η χούντα ανέτρεψε τον Μακάριο οι αντιδράσεις στις δύο σημαντικές πρωτεύουσες της Δύσης ήταν αντίθετες:

* Το Λονδίνο αναγνώριζε τον Μακάριο ως πρόεδρο, ζητούσε την αποκατάστασή του στην εξουσία και έκανε έντονο διάβημα προς το καθεστώς της Αθήνας να αποσύρει τους Ελληνες αξιωματικούς από την Κύπρο.

* Η Ουάσιγκτον θεωρούσε ότι δεν έπρεπε να θίξει τη χούντα, ούτε να αμφισβητήσει το νέο καθεστώς στην Κύπρο προτού ξεκαθαρίσει τι θα ακολουθούσε μετά. Πρωτίστως δεν ενδιαφερόταν για την άμεση αποκατάσταση του Μακαρίου.

Στις 20 Ιουλίου, όταν ξέσπασε η τουρκική εισβολή, ο Κάλαχαν ανέλαβε όλο το βάρος των διαβουλεύσεων για τη συμφωνία κατάπαυσης του πυρός, που επιτεύχθηκε στις 22 Ιουλίου 1974. Οι Τούρκοι είχαν ήδη δημιουργήσει προγεφύρωμα στην Κερύνεια, το οποίο συνενώθηκε με τον τουρκοκυπριακό θύλακο στα βόρεια της Λευκωσίας.

Η στρατηγική του Κάλαχαν ήταν η σταθεροποίηση της κατάστασης με την τήρηση της συμφωνίας κατάπαυσης του πυρός, την αποκατάσταση του Συντάγματος του 1960 και ακολούθως να γίνουν συνομιλίες για συνταγματικές μεταρρυθμίσεις που θα λάμβαναν υπ' όψιν τις νέες πραγματικότητες.

Αυτή ήταν η ατζέντα του Βρετανού ΥΠΕΞ στη διάσκεψη των εγγυητριών δυνάμεων την οποία είχε συγκαλέσει στη Γενεύη στις 10 Αυγούστου 1974 με τη συμμετοχή του ιδίου και των υπουργών Εξωτερικών της Ελλάδας και της Τουρκίας, Γεώργιου Μαύρου και Γκιουνές, αντίστοιχα. Παρόντες ήταν οι Κληρίδης και Ντενκτάς, ως εκπρόσωποι των δύο κοινοτήτων στην Κύπρο.

Η προσπάθεια αυτή απέτυχε, η διάσκεψη κατέρρευσε στις 14 Αυγούστου και ο τουρκικός στρατός προήλασε σε δύο μέτωπα και κατέλαβε το 36% της Κύπρου. Ο Πόλυς Πολυβίου στο βιβλίο του καταγράφει τις ανατριχιαστικές λεπτομέρειες της αγωνιώδους προσπάθειας που έγινε στη Γενεύη για να προληφθεί ο δεύτερος γύρος της τουρκικής εισβολής.

Ο Κάλαχαν πίστευε πως μπορούσε να αποτρέψει τη δεύτερη εισβολή. Ομως εκ των υστέρων διαπίστωσε ότι η Διάσκεψη της Γενεύης ήταν ευθύς εξαρχής μια χαμένη υπόθεση:

«Τότε δεν υποψιαζόμουν αυτό που ξέρω τώρα, ότι οι Τούρκοι θεωρούσαν τη διάσκεψη ως τίποτα περισσότερο από μια ευκαιρία για να εξασφαλιστεί περισσότερος χρόνος και διπλωματική κάλυψη για να προετοιμαστούν για μια δεύτερη επίθεση κατά της Κύπρου», έγραψε σε σημείωμά του δύο χρόνια αργότερα, το περιεχόμενο του οποίου αποκαλύπτει στο βιβλίο του ο Πολυβίου.
Τα βρετανικά «Φάντομ» εξόργισαν τον Κίσινγκερ
Του ΜΑΚΑΡΙΟΥ ΔΡΟΥΣΙΩΤΗ

Από τις πρώτες διαβουλεύσεις που έγιναν στη Γενεύη πριν από τη σύγκληση της διάσκεψης διαφάνηκε ότι η Τουρκία δεν είχε πρόθεση να συνεργαστεί.


Ο Κάλαχαν ήταν πολύ ενοχλημένος με την τουρκική στάση, ιδιαίτερα του Τούρκου υπουργού Εξωτερικών. Σε συνάντηση που είχε με τον εκπρόσωπο του Κίσινγκερ στη διάσκεψη, Αρθουρ Χάρτμαν, του είπε ότι του προξενούσε ιδιαίτερη δυσφορία η στάση του Γκιουνές, που συμπεριφερόταν απρεπώς και εξαφανιζόταν, με έκδηλο σκοπό να οδηγήσει τη διάσκεψη σε κατάρρευση. Ηταν παντελώς ανεπίτρεπτο, ανέφερε ο Κάλαχαν στον Χάρτμαν, ο υπουργός Εξωτερικών της Μεγάλης Βρετανίας να υφίσταται τέτοια ταπείνωση από τον Τούρκο υπουργό Εξωτερικών.

Σε συνάντηση που είχε με τον Κληρίδη, ο Κάλαχαν του είπε πως πραγματικά ήθελε να βοηθήσει. Του τόνισε όμως με έμφαση ότι η Μεγάλη Βρετανία δεν ήταν πλέον υπερδύναμη, ότι δεν μπορούσε να αντιμετωπίσει «άλλο Σουέζ». (Το 1956 η Αγγλία με τη Γαλλία έκαναν απόβαση στο Σουέζ, σε αντίθεση με τις προτροπές των ΗΠΑ. Η Αγγλία υποχρεώθηκε από τις ΗΠΑ σε ταπεινωτική υποχώρηση.) και ότι θα ήταν αδύνατον να αναλάβει «οποιαδήποτε δυναμική πρωτοβουλία», παρά μόνον εντός του πλαισίου των Ηνωμένων Εθνών ή σε συνεννόηση με τις Ηνωμένες Πολιτείες.

Ο Κάλαχαν προσπαθούσε να πείσει τον Κίσινγκερ να τον στηρίξει σε μια προσπάθεια να απειλήσει την Τουρκία με στρατιωτικά μέτρα προκειμένου να συνεργαστεί για διπλωματική διευθέτηση στη Γενεύη.

Ο Κάλαχαν μετέφερε τις διαπιστώσεις και τις σκέψεις του στον εκπρόσωπο του Κίσινγκερ, Αρθουρ Χάρτμαν, και ζήτησε με έντονο τρόπο να δραστηριοποιηθεί ο αμερικανικός παράγων προς την κατεύθυνση της Τουρκίας. Ο Χάρτμαν ανέφερε ότι ο Κίσινγκερ δεν θεωρούσε ούτε σκόπιμη ούτε αναγκαία ούτε επιθυμητή την αμερικανική ανάμιξη ή ακόμη και πίεση επί της Τουρκίας. Ηταν αρκετή η βρετανική «μεσολάβηση» που λάμβανε χώρα.

Το στρατιωτικό χαρτί

Ο Κάλαχαν σκέφτηκε να χρησιμοποιήσει το στρατιωτικό χαρτί, θέτοντας στη διάθεση του ΟΗΕ τα βρετανικά στρατεύματα στην Κύπρο. Το ζήτημα αυτό το είχε συζητήσει με τον γενικό γραμματέα Κουρτ Βαλντχάιμ τις παραμονές της διάσκεψης της Γενεύης.

Οι Βρετανοί στρατιώτες θα γίνονταν μέρος της Διεθνούς Ειρηνευτικής Δύναμης και θα τοποθετούνταν μεταξύ των δύο αντιμαχόμενων πλευρών, σε ζώνη που θα θεωρούνταν «ουδέτερη». Ο Κάλαχαν θεωρούσε ότι μια τέτοια ενέργεια θα είχε άμεση επίδραση στα τουρκικά επεκτατικά σχέδια, ιδιαίτερα επειδή θα ανακοινωνόταν προηγουμένως. Πριν όμως γίνει κάτι τέτοιο, ο Κάλαχαν ήθελε την υποστήριξη του Κίσινγκερ.

Στις 11 Αυγούστου 1974, ο Χάρτμαν μετέφερε στον Κάλαχαν την απάντηση του Κίσινγκερ. Με αυστηρό τρόπο ο Κίσινγκερ ανέφερε ότι η αμερικανική κυβέρνηση «δεν ήταν ευχαριστημένη με τον τρόπο χειρισμού του θέματος ή με την προσέγγιση της βρετανικής κυβέρνησης».

Ο Κίσινγκερ είχε μιλήσει με τον Ετζεβίτ και του είχε αναφέρει ότι «σε περίπτωση νέας τουρκικής προέλασης, δεν θα είχε την υποστήριξη της αμερικανικής κυβέρνησης». Ο Χάρτμαν ανέφερε στον Κάλαχαν ότι ο Κίσινγκερ ήταν ικανοποιημένος «με τις διαβεβαιώσεις του Ετζεβίτ επί του θέματος» και ότι δεν έπρεπε να υπάρξει οποιαδήποτε περαιτέρω βρετανική πίεση επί των Τούρκων.

Ο Κίσινγκερ δεν μπορούσε να αποδεχτεί τη βρετανική εισήγηση να χρησιμοποιηθούν βρετανικά στρατεύματα ως μέρος της Διεθνούς Ειρηνευτικής Δύναμης. Ο Χάρτμαν ανέφερε και τα εξής εκ μέρους του Κίσινγκερ: Η αμερικανική κυβέρνηση είχε προσέξει ότι οι βρετανικές βάσεις στην Κύπρο είχαν τεθεί σε αυξημένη στρατιωτική ετοιμότητα. Επίσης, η βρετανική κυβέρνηση είχε λάβει ορισμένα προληπτικά και συναφή στρατιωτικά μέτρα, τα οποία μάλιστα είχε δημοσιοποιήσει. Σύμφωνα με τον Χάρτμαν, ο Κίσινγκερ ήταν πολύ δυσαρεστημένος με αυτή την εξέλιξη «και θα αντιδρούσε πολύ έντονα σε σχέση με οποιαδήποτε περαιτέρω στρατιωτική ενέργεια εκ μέρους της βρετανικής κυβέρνησης ή τη δημοσιοποίηση αυτής». Τέτοιες ενέργειες, δήλωσε ο Χάρτμαν, θα είχαν αρνητική επίδραση στις διαβουλεύσεις του Κίσινγκερ με τον Ετζεβίτ.

Ο Κάλαχαν επέμενε και δήλωσε ότι δεν ήταν ικανοποιημένος με τη θέση του Κίσινγκερ. Ο Κίσινγκερ δεν αντιμετώπιζε σωστά την τουρκική κυβέρνηση, ούτε είχε συζητηθεί οποιαδήποτε συντονισμένη αντίδραση σε περαιτέρω τουρκική προέλαση. Ο Κίσινγκερ, κατέληξε ο Κάλαχαν, «έκανε λανθασμένες εκτιμήσεις». Ο ίδιος, παρά τη διαφωνία του Κίσινγκερ, δεν μπορούσε να αγνοήσει άλλα στοιχεία στην όλη κατάσταση, όπως ήταν η ευθύνη της Βρετανίας στο πλαίσιο της Συνθήκης Εγγύησης και η παρουσία χιλιάδων Αγγλων υπηκόων στην Κύπρο. Επομένως, θα συνέχιζε τις προσπάθειές του για να εμποδίσει την υλοποίηση των σαφών πλέον τουρκικών επιδιώξεων στο πλαίσιο της διάσκεψης. Δεν είχε όμως οποιαδήποτε αμφιβολία ότι τα διπλωματικά μέσα, από μόνα τους, δεν θα απέδιδαν με την τουρκική κυβέρνηση. Επρεπε να πεισθούν οι Τούρκοι ότι υπήρχε και η προοπτική στρατιωτικής δράσης από τη Βρετανία και τις Ηνωμένες Πολιτείες.

Στην παρατήρηση του Χάρτμαν ότι οι τουρκικές επιδιώξεις δεν ήταν σαφείς, ο Κάλαχαν απάντησε ότι κατά την άποψή του δεν υπήρχε πλέον αμφιβολία γι' αυτές τις επιδιώξεις. Επομένως, έπρεπε η βρετανική κυβέρνηση να προβεί στις αναγκαίες στρατιωτικές ετοιμασίες για κάθε ενδεχόμενο. Ο ίδιος πάντως δεν ήταν διατεθειμένος να παραμείνει επ' αόριστον στη Γενεύη, ιδιαίτερα αν δεν είχε «την αναγκαία υποστήριξη από τον δρα Κίσινγκερ». Επανέλαβε ότι ο Κίσινγκερ δεν αντιμετώπιζε την κατάσταση σωστά, ούτε και χειριζόταν τον Ετζεβίτ και την τουρκική κυβέρνηση με τον δέοντα τρόπο. Επρεπε να υιοθετηθεί αποφασιστική στάση έναντι της Τουρκίας. Επομένως, σκόπευε να αποστείλει στην Κύπρο -δηλαδή στις βρετανικές βάσεις- επιπλέον βρετανικά στρατεύματα και αεροσκάφη «Phantoms». Ο Χάρτμαν υπέδειξε ότι οποιαδήποτε παρόμοια ενέργεια θα έπρεπε να κοινοποιηθεί, πριν γίνει, στον Κίσινγκερ. Ο Κάλαχαν δεν διαφώνησε, αλλά παρατήρησε ότι ενώ η αμερικανική κυβέρνηση είχε κατά νου μόνο τα ευρύτερα στρατηγικά και γεωπολιτικά συμφέροντα της περιοχής και πέραν αυτής, η Μεγάλη Βρετανία έπρεπε να λάβει υπ' όψιν ότι ήταν Εγγυήτρια Δύναμη και ότι είχε ιδιαίτερους δεσμούς με την Κύπρο. Αν ο Κίσινγκερ συνέχιζε με την τακτική τής μη υποστήριξης των προσπαθειών του, τότε, προειδοποίησε ο Κάλαχαν, ίσως έπρεπε να αποσυρθεί από τη Γενεύη και να τερματίσει τις προσπάθειές του.

Αντίδοτο η διζωνική

Ο Κάλαχαν, χωρίς τη στήριξη του Κίσινγκερ, δεν ήταν πρόθυμος να αναλάβει την ευθύνη να συνετίσει την Τουρκία με την απειλή χρήσης στρατιωτικής βίας. Ετσι μετατόπισε την προσπάθειά του στη διπλωματική διαχείριση της κρίσης. Η Τουρκία είχε υποβάλει εισήγηση για διζωνική ομοσπονδία στη βάση του γεωγραφικού διαχωρισμού και ούτε λίγο - ούτε πολύ ζητούσε υπογραφή παράδοσης, εκείνη τη στιγμή, των εδαφών που αργότερα κατέκτησε με τα όπλα.

Ο Κάλαχαν θεωρούσε παντελώς αδύνατο να αποδεχτεί ο Κληρίδης μια πρόταση που θα ξεσπίτωνε 90.000 ανθρώπους από τα σπίτια τους. Ομως, πείσθηκε από τον Ντενκτάς -όπως γράφει σ' ένα σημείωμά του- πως εκ των πραγμάτων η γεωγραφική ομοσπονδία ήταν η μόνη λύση. Ο Κάλαχαν ζήτησε από τον Κληρίδη να αναλάβει πολιτική δέσμευση για «την ύπαρξη δύο αυτόνομων κοινοτήτων εντός γεωγραφικών συνόρων στο πλαίσιο μιας ομόσπονδης πολιτείας» ως τη μόνη ελπίδα για να αποτραπεί η κατάρρευση της διάσκεψης και η δεύτερη εισβολή.

Οι Μαύρος και Κληρίδης είχαν προτείνει να μεταβούν στην Αθήνα και τη Λευκωσία για να διαβουλευτούν με τις πολιτικές δυνάμεις της Ελλάδας και της Κύπρου, με σκοπό να μεταφέρουν τις νέες εξελίξεις και τις προοπτικές όπως διαφαίνονταν. Ο Κάλαχαν πίστευε πως οι Μαύρος και Κληρίδης θα ήταν έτοιμοι να αποδεχθούν «μια συμπαγή τουρκική διοικητική ζώνη, υπό τον έλεγχο και τη διοίκηση της τουρκοκυπριακής κοινότητας», η έκταση της οποίας θα ήταν σαφώς μικρότερη από το 34% του εδάφους της Κυπριακής Δημοκρατίας, που απαιτούσε η τουρκική πλευρά.

Ο Κληρίδης εισηγήθηκε την αναβολή της διάσκεψης για 48 ώρες, μέχρι να ολοκληρώσει τις διαβουλεύσεις. Ο Κάλαχαν υποστήριξε την πρόταση Κληρίδη, και μάλιστα επικοινώνησε με τον Κίσινγκερ για να βοηθήσει στην εξασφάλιση της αιτούμενης αναβολής, χωρίς αποτέλεσμα.

Οπως συμπεραίνει ο Πολυβίου, «ο Κάλαχαν κατέβαλε φιλότιμες προσωπικές προσπάθειες να διασώσει τη διάσκεψη και να παρεμποδίσει νέες στρατιωτικές ενέργειες της Τουρκίας. Ενεργούσε όμως μέσα στο πλαίσιο μιας προκαθορισμένης αμερικανικής πολιτικής, η οποία, χωρίς καμιά αμφιβολία, μετέδωσε στην τουρκική κυβέρνηση το σαφές μήνυμα ότι δεν επρόκειτο να γίνει τίποτα το ουσιαστικό για να παρεμποδιστεί από την υλοποίηση των σχεδίων της στην Κύπρο».

Το τελικό συμπέρασμα του Κάλαχαν για την αδράνεια του Κίσινγκερ, όπως το κατέγραψε σε προσωπικό του σημείωμα, είναι πως «τον Κίσινγκερ απασχολούσε η διατήρηση της τουρκικής υπεραξίας ως ένα προπύργιο μεταξύ της Σοβιετικής Ενωσης και των αραβικών κρατών, καθώς και για τη συνέχιση της χρήσης των αμερικανικών βάσεων στην Τουρκία». Επίσης, «τον απασχολούσαν οι επιπτώσεις της πολιτικής των Ηνωμένων Πολιτειών προς την Κύπρο στην επίλυση της αραβοϊσραηλινής διένεξης, και το θεωρούσε αυτό πιο σημαντικό από την ελληνική εχθρότητα προς τις Ηνωμένες Πολιτείες, παρά τις επιπτώσεις της αποχώρησης της Ελλάδας από το ΝΑΤΟ στη νοτιανατολική πλευρά της Συμμαχίας.
Ετσι κατέρρευσε η Διάσκεψη της Γενεύης
Του ΜΑΚΑΡΙΟΥ ΔΡΟΥΣΙΩΤΗ

Τα τελευταία δραματικά λεπτά πριν από το τέλος

Αργά το βράδυ της 14ης Αυγούστου 1974 ο Κάλαχαν συγκάλεσε σε σύνοδο την ολομέλεια της διάσκεψης, προσπαθώντας να εκμαιεύσει τουρκική δέσμευση για αναβολή της διάσκεψης, ούτως ώστε να δοθεί χρόνος στον Κληρίδη να μεταβεί στην Κύπρο για διαβουλεύσεις για την αποδοχή γεωγραφικής ομοσπονδίας.


Στις 11.05 μ.μ. πλησίασε τον Κληρίδη ένα μέλος της βρετανικής αντιπροσωπείας και ανέφερε πως εκείνη ακριβώς τη στιγμή ο Αμερικανός πρέσβης στην Αγκυρα βρισκόταν με τον Τούρκο πρωθυπουργό και ότι «αν επιδεικνυόταν κάποια ελαστικότητα από την πλευρά της ελληνοκυπριακής αντιπροσωπείας», η διακοπή που είχε ζητηθεί από την τελευταία θα μπορούσε ακόμη να γίνει δεκτή.

Ενόσω μιλούσε ο Κληρίδης, έφτασε στη Διάσκεψη μια δήλωση του Κίσινγκερ την οποία ανέγνωσε ο Γκιουνές. Η δήλωση υπογράμμιζε τα ακόλουθα σημεία:

* Οι Ηνωμένες Πολιτείες διαδραμάτιζαν ενεργό ρόλο στις διαπραγματεύσεις για την Κύπρο.

* Οι Ηνωμένες Πολιτείες πίστευαν πως η θέση της τουρκικής κοινότητας απαιτούσε σημαντική βελτίωση και προστασία.

* Υπήρχε ανάγκη μεγαλύτερου βαθμού αυτονομίας γι' αυτήν.

* Τα μέρη «διαπραγματεύονταν επί μίας ή περισσοτέρων αυτονόμων τουρκικών περιοχών».

* Τα διπλωματικά μέσα δεν είχαν εξαντληθεί.

* Οι Ηνωμένες Πολιτείες θα θεωρούσαν τυχόν προσφυγή σε στρατιωτική δράση αδικαιολόγητη.

* Οι Ηνωμένες Πολιτείες θα ενεργούσαν με βάση την πιο πάνω δήλωση.

Ο Γκιουνές θεώρησε ότι η «δήλωση Κίσινγκερ» ενίσχυε το σχέδιο που είχε υποβάλει και ότι η ελληνοκυπριακή πλευρά έπρεπε να αποδεχτεί εκείνη τη στιγμή τη γεωγραφική ομοσπονδία. Οι προτάσεις του, είπε ο Γκιουνές, είχαν κοινοποιηθεί σε πολλές χώρες, στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα και στις χώρες του ΝΑΤΟ. Ηταν πολύ καλά γνωστές. Δεν δικαιολογούνταν οποιαδήποτε αναβολή.

Ο Γκιουνές είπε πως ήταν έτοιμος να παραμείνει στη Γενεύη και να συνεχίσει τις διαπραγματεύσεις, εφόσον ο Κληρίδης δήλωνε ότι έβλεπε τις προτάσεις του «με κάποια συμπάθεια» και ότι ο ίδιος πειθόταν ότι η «εκφρασθείσα συμπάθεια» δεν ήταν θεωρητική αλλά πρακτική και γνήσια. Μόλις γινόταν μια τέτοια δήλωση, η περαιτέρω πρόοδος θα ήταν γρήγορη.

«Θα πολεμήσουμε»

Ο Κληρίδης, που μίλησε μετά τον Γκιουνές, εξέφρασε την έκπληξή του για το ότι ο Γκιουνές είχε συζητήσει το σχέδιό του με τόσες πολλές χώρες. Αλλά ποια σημασία είχε το γεγονός αυτό; Η στάση του Τούρκου υπουργού Εξωτερικών, παρατήρησε ο Κληρίδης, σήμαινε ότι ο καθένας είχε το δικαίωμα να γνωρίζει τα σχέδιά του εκτός από τους Ελληνοκύπριους. «Δεν είμαστε αποικία ούτε του ΝΑΤΟ ούτε και της Αμερικής». Ο καιρός που τα Συντάγματα μπορούσαν να επιβάλλονται είχε παρέλθει. Το γεγονός ότι ο Γκιουνές είχε διαβουλευτεί με άλλους δεν αποστερούσε τον ίδιο από το δικαίωμα να συμβουλευτεί το λαό του.

Ο Γκιουνές αρνήθηκε και πάλι οποιαδήποτε αναβολή και είπε, μεταξύ άλλων, ότι θεωρούσε ύποπτα τα κίνητρα τόσο της ελληνικής κυβέρνησης όσο και της «ελληνοκυπριακής διοίκησης», ο Κάλαχαν, σε αυστηρό τόνο, κάκισε την τουρκική επιμονή και προειδοποίησε τον Γκιουνές πως ήταν μάταιο να πιστεύει πως θα μπορούσε να εξασφαλίσει λύση με στρατιωτικά μέσα. «Η λύση θα βρεθεί μόνο γύρω από το τραπέζι των διαπραγματεύσεων», είπε. Η τουρκική άρνηση για διαπραγμάτευση θα είχε ως αποτέλεσμα την αιματοχυσία. Τι θα συνέβαινε αν οι Τούρκοι, όπως όλο και περισσότερο φαινόταν, προκαλούσαν την κατάρρευση της Διάσκεψης; Πολλά ερωτήματα θα παρέμεναν αναπάντητα και σχεδόν σίγουρα θα υπήρχε προσφυγή στη βία. Η στάση του Κληρίδη, συνέχισε ο Κάλαχαν, ήταν θετική.

Ο Γκιουνές παρέμεινε αμετακίνητος. Η ελληνοκυπριακή αντιπροσωπεία όφειλε να δεχτεί τους όρους του τώρα. Αν όχι, θα κατέληγε στο συμπέρασμα ότι τα διπλωματικά μέσα είχαν αποτύχει. Και τότε τι;

Στο σημείο αυτό ο Κληρίδης υπογράμμισε για άλλη μία φορά με έμφαση και σε υψηλούς τόνους την άρνησή του να υποκύψει σε πιέσεις. «Αρνούμαι να στριμωχθώ στη γωνιά. Δεν θα υποκύψω σε πιέσεις». Ο Γκιουνές προσπαθούσε, όπως και προηγουμένως, να τον εκφοβίσει, θέτοντάς τον υπό διαρκή πίεση. Η δική του απάντηση όμως ήταν η ακόλουθη: αρνούνταν να διαπραγματευτεί υπό την απειλή των όπλων. Δεν θα υποχωρούσε: «Ο στρατός του ας προχωρήσει. Θα πολεμήσουμε».

«Με ανοιχτό μυαλό»

Εγινε μια μικρή διακοπή στη 1.40 π.μ., οπότε και καταβλήθηκε από τον Κάλαχαν μια ύστατη προσπάθεια να διασωθεί η Διάσκεψη. Εν τω μεταξύ, στην ελληνική πλευρά είχαν φτάσει πληροφορίες από τη βρετανική αντιπροσωπεία ότι τα τουρκικά στρατεύματα ετοιμάζονταν να κινηθούν και να προελάσουν, πράγμα που ασφαλώς θα έπρατταν, εκτός και αν κατέληγαν σε κάποια συμφωνία.

Ο Βρετανός υπουργός Εξωτερικών, έχοντας και την έγκριση του Κίσινγκερ, ζήτησε από τον Κληρίδη να υπογράψει μια δήλωση «ότι είχε την πρόθεση να μεταβεί στην Κύπρο με σκοπό την ευνοϊκή εξέταση της ιδέας του γεωγραφικού διαχωρισμού».

Ο Κληρίδης δεν ήταν έτοιμος να προχωρήσει τόσο πολύ. Το μόνο που μπορούσε να κάνει, πληροφόρησε τον Κάλαχαν, ήταν να συμφωνήσει να μεταβεί στην Κύπρο με σκοπό να εξετάσει «προσεκτικά και με ανοικτό μυαλό» τις διάφορες προτάσεις.

Ο Γκιουνές δεν θεώρησε πως αυτό αποτελούσε θετική απάντηση. Θα έπρεπε να υπάρξει «κάποια αποδοχή του σχεδίου του». Τίποτε άλλο δεν ήταν δεκτό. Γι' αυτό ο Κληρίδης όφειλε να αποδεχτεί το σχέδιό του εκεί και τώρα.

Ο Κάλαχαν πήρε το λόγο και ανέφερε:

Δεν συμφωνώ. Ο κ. Κληρίδης έχει πει ότι είναι έτοιμος «να εξετάσει προσεκτικά και με ανοικτό μυαλό» τις τουρκικές προτάσεις και να δώσει απάντηση εντός σαράντα οκτώ ωρών. Ο κ. Κληρίδης χρησιμοποιεί την αγγλική γλώσσα, την οποία γνωρίζω, και «ανοικτό μυαλό» σημαίνει ότι κάποιος δεν έχει εμμονές και προκαταλήψεις σε σχέση με κάποια ιδέα. Σημαίνει ότι είναι έτοιμος να την εξετάσει με βάση τα συγκεκριμένα της στοιχεία.

Οταν ο Κάλαχαν συνειδητοποίησε ότι η Τουρκία δεν ενδιαφερόταν για καμιά συνδιαλλαγή και απλώς έσπρωχνε τη διάσκεψη προς ναυάγιο για να δικαιολογήσει το δεύτερο γύρο της εισβολής, αποφάσισε να δώσει μια τελευταία ευκαιρία στη διπλωματία, πιέζοντας για 48ωρη αναβολή και να κλείσει τη Διάσκεψη:

Κάλαχαν: «Κύριε Γκιουνές, θέλω μία απάντηση. Θα είσθε έτοιμος να επιστρέψετε την Τρίτη το πρωί;».

Γκιουνές: «Θεωρώ ότι είχα αρνητική απάντηση στις προτάσεις μου. Ετσι, δεν μπορώ να συμφωνήσω στη συνέχιση της Διάσκεψης».

Κάλαχαν: «Δεν συμφωνώ. Δεν νομίζω ότι είχατε αρνητική απάντηση στις προτάσεις σας. Οταν κάποιος λέγει "θα εξετάσω προσεκτικά και με ανοικτό μυαλό κάτι", αυτό δεν είναι αρνητική απάντηση».

Κληρίδης: «Δεν έχω τίποτα περισσότερο να πω πέρα από όσα ανέφερα από την αρχή. Εχω πει ότι είμαι έτοιμος να εξετάσω με "ανοικτό μυαλό" κάθε δυνατή λύση. Οι προτάσεις Γκιουνές μου δόθηκαν πολύ αργά χθές το βράδυ. Μάλιστα, οι περισσότερες πρόνοιες των προτάσεών του δεν είναι διαπραγματεύσιμες. Φαίνεται ότι ο κύριος Γκιουνές λέγει ότι η Διάσκεψη αυτή έχει αποτύχει διότι ένα από τα εμπλεκόμενα μέρη ζήτησε τριάντα έξι έως σαράντα οκτώ ώρες για να εξετάσει με "ανοικτό μυαλό" τις προτάσεις του. Αν έτσι έχουν τα πράγματα, θέλω να καταγραφεί η απάντησή του».

Γκιουνές: «Οχι. Είναι διότι ο κύριος Κληρίδης ζητεί διαρκώς αναβολές για περαιτέρω "σαράντα οκτώ ώρες" και είναι διότι η Βρετανία δεν μπορεί να προσφέρει καμιά εγγύηση για τους Τουρκοκυπρίους ούτε και να βελτιώσει την εμπιστοσύνη της τουρκικής κυβέρνησης. Δεν μπορεί να υπάρξει οποιαδήποτε αναβολή, δεν μπορεί να υπάρξει οποιαδήποτε καθυστέρηση και δεν μπορούν να υπάρξουν περαιτέρω διαπραγματεύσεις. Η άμεση αποδοχή του σχεδίου μου είναι η μόνη λύση».

Κληρίδης: «Ζήτησα μία μόνο αναβολή, ενώ ο κύριος Γκιουνές έχει ζητήσει αναβολές κατ' επανάληψη, για να συμβουλευθεί το τουρκικό Υπουργικό Συμβούλιο. Ημουν παρών προσωπικά σε όλες τις συνεδρίες της Διάσκεψης. Ο κύριος Γκιουνές μόνο χθες το βράδυ έστειλε σε εμάς τις προτάσεις του. Ζήτησα την αναβολή σήμερα, στις 7.00 το πρωί, αλλά μέχρι τώρα αναμέναμε απάντηση. Τακτική κωλυσιεργείας έχει εφαρμοσθεί από τον κύριο Γκιουνές και όχι από εμένα».

Πριν διαλυθεί τελικά η Διάσκεψη, ο Κληρίδης υπέβαλε μια τελευταία ερώτηση στον Βρετανό υπουργό Εξωτερικών: Ποια θα ήταν η θέση της Μεγάλης Βρετανίας αν οι Τούρκοι άρχιζαν, αν δεν το είχαν ήδη πράξει, στρατιωτικές επιχειρήσεις; Θα προχωρούσε σε οποιαδήποτε ενέργεια για να προστατεύσει την ακεραιότητα της Κύπρου ή θα παρέμενε θεατής του διαμελισμού ενός κυρίαρχου κράτους, την ανεξαρτησία του οποίου είχε εγγυηθεί να προστατεύσει;

Ο Κάλαχαν απάντησε ότι αποδοκίμαζε έντονα κάθε επανάληψη των εχθροπραξιών. Κατά τη δική του άποψη, οι διπλωματικές μέθοδοι και τα μέσα δεν είχαν εξαντληθεί. Ως προς το θέμα των στρατιωτικών επιχειρήσεων, η Βρετανία είχε προσφερθεί να θέσει τα στρατεύματά της στη διάθεση των Ηνωμένων Εθνών. Πέραν αυτού, η Μεγάλη Βρετανία δεν μπορούσε να προχωρήσει.

Στις 2.45 π.μ. ο Κάλαχαν ρώτησε πάλι: «Οι συνάδελφοί μου θα επιστρέψουν στη Διάσκεψη την Τρίτη το πρωί;».

Κληρίδης:«Είμαι πρόθυμος να επιστρέψω στη Διάσκεψη την Τρίτη το πρωί».

Μαύρος: «Είμαι πρόθυμος να επιστρέψω».

Κάλαχαν: «Κι εγώ είμαι έτοιμος να επιστρέψω».

Ντενκτάς: «Θα ήθελα να πω ότι αν έλθει η Τουρκία, θα έλθω κι εγώ». Ο Γκιουνές παρέμεινε σιωπηλός.

Κάλαχαν: «Αυτή είναι η πραγματικότητα των γεγονότων. Οι τρεις από εμάς είμαστε έτοιμοι να επανέλθουμε. Ο τέταρτος θα έλθει αν έλθει η Τουρκία. Δεν φαίνεται πιθανό ότι η τουρκική πλευρά θα προσέλθει».

Η Διάσκεψη διαλύθηκε γύρω στις 3.00 π.μ. Οι τουρκικές δυνάμεις άρχισαν στρατιωτικές επιχειρήσεις, συμπεριλαμβανομένου και του βομβαρδισμού πόλεων, στις 4.30 π.μ.