Κυριακή, 16 Αυγούστου 2009
Ομάδα Επιστημόνων με επικεφαλής τον πολεοδόμο-αρχιτέκτονα Βασίλη Ζώτο, πρόεδρο του Συνδέσμου Αποφοίτων Βρετανικών Πανεπιστημίων υποστηρίζει πως εάν αξιοποιούσαμε τις «μπαζωμένες» υπόγειες υδάτινες αρτηρίες, θα δίναμε στην Αθήνα ένα φιλί ζωής.
.
Ο Ηριδανός θα ποτίζει και πάλι την Αθήνα
Αν και περί τα 550χλμ ρεμάτων και χειμάρρων στο Λεκανοπέδιο έχουν καλυφθεί από την αστική παρέμβαση-ανάπτυξη οι γνωρίζοντες υποστηρίζουν πως η κατάσταση είναι αναστρέψιμη. Ο κ. Βασίλης Ζώτος, με την ομάδα προτείνουν λύσεις που θα ανακουφήσουν την Αθήνα. Η πρώτη μελέτη που κατέθεσε αφορά στην ανάπλαση του Κηφισού.
Η μελέτη είχε ολοκληρωθεί σε πρώτη φάση το 2007, σε μια προσπάθεια να γίνει ουσιαστικός διάλογος για το κατά πόσον είναι εφικτή η αποκατάσταση των μπαζωμένων ρεμάτων και ποταμών του Λεκανοπεδίου. Προβλέπονταν η αποκατάσταση και ανάδειξη των παραμελημένων παραποτάμιων περιοχών, ανάλογα με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά τους, η σύνδεση του ποταμού με το κατοικημένο περιβάλλον και ο -στο μέτρο του εφικτού- «επανασχεδιασμός» του Κηφισού σε ένα ποτάμι που δεν χωρίζει, αλλά ενώνει.
Ο κ.Βασίλης Ζώτος παραχώρησε συνέντευξη στην συντάκτρια της εφημερίδας «Καθημερινή» Λινα Γιανναρου:
-Δύο χρόνια πέρασαν από τότε, χρόνος ικανός για δράση αλλά... Αλήθεια, τι έχει προχωρήσει από όλα αυτά;
Η μελέτη είχε ολοκληρωθεί σε πρώτη φάση το 2007, σε μια προσπάθεια να γίνει ουσιαστικός διάλογος για το κατά πόσον είναι εφικτή η αποκατάσταση των μπαζωμένων ρεμάτων και ποταμών του Λεκανοπεδίου. Προβλέπονταν η αποκατάσταση και ανάδειξη των παραμελημένων παραποτάμιων περιοχών, ανάλογα με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά τους, η σύνδεση του ποταμού με το κατοικημένο περιβάλλον και ο -στο μέτρο του εφικτού- «επανασχεδιασμός» του Κηφισού σε ένα ποτάμι που δεν χωρίζει, αλλά ενώνει.
Ο κ.Βασίλης Ζώτος παραχώρησε συνέντευξη στην συντάκτρια της εφημερίδας «Καθημερινή» Λινα Γιανναρου:
-Δύο χρόνια πέρασαν από τότε, χρόνος ικανός για δράση αλλά... Αλήθεια, τι έχει προχωρήσει από όλα αυτά;
«Φοβάμαι πως τίποτα... Αλλά μη ρωτάτε εμένα, ρωτήστε τους αρμοδίους. Η μελέτη έχει προκαλέσει διεθνές ενδιαφέρον, μας έχουν προσεγγίσει δεκάδες επιστήμονες από το εξωτερικό, έχουν ενδιαφερθεί φορείς, οργανισμοί, οργανώσεις και πανεπιστήμια απ' όλο τον κόσμο. Μου έγραψε ακόμα και ο υπεύθυνος ενός αντίστοιχου έργου που έγινε πριν από χρόνια στη Σεούλ (σ.σ.: πρόκειται για την ανάπλαση του ποταμού Τσεονγκιτσούν που είχε καλυφθεί με τη βιομηχανοποίηση της περιοχής στις αρχές του 1970 και σήμερα αποτελεί «οπτικό θαύμα», όπως μας διαβεβαιώνει ο κ. Ζώτος). Ο μόνος που δεν έχει δείξει το παραμικρό ενδιαφέρον είναι το ΥΠΕΧΩΔΕ! Ρωτήστε, λοιπόν, αυτούς το γιατί». «Τώρα προχωράμε στην εκπόνηση μελέτης περιβαλλοντικών επιπτώσεων για τη μεταμόρφωση του Κηφισού σ' ένα επίμηκες μητροπολιτικό πάρκο για όλη την Αττική. Αν γίνουν οι παρεμβάσεις που προτείνουμε, θα δημιουργηθεί ένας βιοκλιματικός διάδρομος που θα διασχίζει την Αθήνα, ο οποίος μπορεί να μειώνει τη θερμοκρασία στις γύρω περιοχές το καλοκαίρι, κατά 2 βαθμούς Κελσίου! Αλλοι επιστήμονες, όπως ο κ. Γιαν. Πολύζος από το ΕΜΠ, είναι ακόμα πιο αισιόδοξοι: κάνουν λόγο για μείωση της θερμοκρασίας έως και 5 βαθμούς Κελσίου».
«Η νέα φάση της μελέτης προβλέπει πρόγραμμα φυτεύσεων κατά μήκος του ποταμού, υποδομές διαχείρισης του νερού με ειδικά ψεκαστικά συστήματα, εγκατάσταση φωτοβολταϊκών σε επιλεγμένα σημεία κ.ά. Η κατεύθυνση του ποταμού, που είναι βορειοανατολική, βοηθά πολύ τον συγκεκριμένο σκοπό, λόγω των ανέμων. Ένα τέτοιο έργο θα έδινε πραγματική ανάσα δροσιάς στην Αθήνα».
Κι όμως, ο Ιλισσός είναι...
Η μελέτη της επιστημονικής ομάδας του κ. Ζώτου δεν είναι η μοναδική. Στο πλαίσιο μελέτης για τη δημιουργία μητροπολιτικού πάρκου στο Γουδί, ο καθηγητής Πολεδομίας και Αρχιτεκτονικής, αντιπρύτανης του ΕΜΠ κ. Γιάννης Πολύζος έχει προτείνει την ανάδειξη της κοίτης του Ιλισού, με στόχο την ενίσχυση του υγρού στοιχείου. Ταυτόχρονα μελετά παρεμβάσεις στην υδάτινη διαδρομή από το Γουδί ώς τον Αγιο Ιωάννη τον Θεολόγο κατά μήκος του ρέματος του Ιλισού, σε αυτή κατά μήκος του ρέματος της Πικροδάφνης που διαρρέει τέσσερις δήμους, καθώς και κατά μήκος του «ανοιχτού» τμήματος του Ιλισού, από την Καλλιθέα έως την παραλία. Η τελευταία εκτίμηση από το ΙΓΜΕ (Ινστιτούτο Γεωλογικών Μεταλλευτικών Ερευνών) έκανε λόγο για 550 χιλιόμετρα μπαζωμένων ρεμάτων και χειμάρρων στο Λεκανοπέδιο, στο πλαίσιο της ελληνικής «πρωτοβουλίας» να καλύπτονται τα ποτάμια υπέρ της ανάπτυξης οδικών αρτηριών. «Ανάλογα έργα βλέπεις μόνο σε υπανάπτυκτες χώρες του κόσμου» τονίζει ο κ. Ζώτος.
Αποτέλεσμα είναι το 80% των νερών της βροχής να καταλήγει σήμερα στη θάλασσα και όχι στο έδαφος και η Αθήνα να χάνει τις ευεργετικές ιδιότητες του υγρού στοιχείου. Όπως λένε οι επιστήμονες, εάν αξιοποιούσαμε τα θαμμένα αυτά ρέματα, εάν τα αναδεικνύαμε, επαναφέροντάς τα στην επιφάνεια, θα είχαμε να κάνουμε με μια διαφορετική Αθήνα. Φανταστείτε γιγάντια κλιματιστικά μηχανήματα τοποθετημένα σε στρατηγικά σημεία της πόλης…
«Δυστυχώς, ο Ελληνας δείχνει να μην αγαπά τον δημόσιο χώρο και γι' αυτό δεν τον ενδιαφέρει εάν θα αξιοποιηθεί. Το βλέπουμε καθημερινά. Βλέπεις τους οδηγούς να ανοίγουν το παράθυρο και να αδειάζουν το τασάκι. Είναι η αντίληψη ότι ο δρόμος δεν είναι δικός μας. Χαρακτηριστικό ήταν ένα περιστατικό που έλαβε χώρα κατά την παρουσίαση της μελέτης για την ανάπλαση του Κηφισού πριν από λίγο καιρό. Αφού τελείωσα, σηκώνεται ένας και μου λέει: Ωραία όλα αυτά, αλλά καφετέριες θα έχει;»καταλήγει ο κ.Ζώτος.
