10/01/2010 |
Οι μεγάλες τραγωδίες επελαύνουν καλπάζουσες και αποχωρούν περπατώντας. Οι τουρκικές προτάσεις, που επιδόθηκαν στον πρόεδρο Χριστόφια, λίγες μόνο ημέρες πριν από την έναρξη, αύριο, των λεγόμενων εντατικών συνομιλιών για το Κυπριακό, συνθλίβουν κυριολεκτικά την ούτω λεγόμενη κωμική θέση του για λύση για τους Κυπρίους από τους Κυπρίους. Και αποτελειώνουν την απροσγείωτη πολιτική του για να επιτύχει λύση με το σύντροφό του, κατοχικό Ταλάτ. Οι τουρκικές προτάσεις ήταν αναμενόμενες. Οι στήλες αυτές από μήνες προειδοποιούσαν και καλούσαν τον Πρόεδρο να είναι έτοιμος για νέο τουρκικό αιφνιδιασμό, ώστε κατάλληλα να τον αντιμετωπίσει. Και να αναιρέσει κάθε προσπάθεια της Τουρκίας να εμφανιστεί πάλι ως αθώα περιστερά που θέλει, τάχα, την ειρηνική επίλυση του Κυπριακού. Ο Δ. Χριστόφιας δεν άκουσε κανέναν. Όπως δεν συμβουλεύθηκε κανέναν όταν προέβαινε στις καθ’ ομολογίαν του «γενναίες προσφορές» προς τους Τούρκους, χωρίς διαπραγμάτευση και χωρίς κανένα απολύτως αντάλλαγμα. «Ο Πρόεδρος δεν κηδεμονεύεται», έλεγε ο ΓΓ του ΑΚΕΛ.
Τώρα, οι Τούρκοι, αφού ενθυλάκωσαν τις μονομερείς και χωρίς ανταλλάγματα «γενναίες προσφορές» του Δ. Χριστόφια, τις μετέτρεψαν σε καυδιανά δίκρανα, κάτωθεν των οποίων καλείται τώρα να περάσει ταπεινωτικά. Και να τις αποδεχτεί. Θα τις αποδεχτεί ή θα τις απορρίψει; Θα κάνει αντιπροτάσεις; Ό,τι και να κάνει θα είναι λάθος! Διότι εκ προοιμίου και χωρίς σκέψη και χωρίς διαπραγμάτευση, χωρίς να απαιτήσει τα ανάλογα ανταλλάγματα, προέβη σε υποχωρήσεις που οι Τούρκοι τώρα κεφαλαιοποιούν. Σε βάρος της ελληνικής πλευράς. Η εκ περιτροπής προεδρία καθίσταται καταστροφικό μπούμερανγκ. Η αποδοχή της παραμονής 50.000 εποίκων αξιοποιείται από την κατοχική Τουρκία ως η αιχμή του δόρατός της για να απαιτήσει τη νομιμοποίηση των εποίκων και, χειρότερα, την ελεύθερη ροή και εγκατάστασή τους σε όλη την επικράτεια της Κύπρου, μέχρι που η Τουρκία να καταστεί πλήρες μέλος της ΕΕ. Και η πολιτική ισότητα, που ο Πρόεδρος μάς κοπανά ως επίτευγμα, οι Τούρκοι την εννοούν ως αριθμητική ισότητα.
Είναι ηλίου φαεινότερον, κατά τη μοιραία προεδρική παραδοχή, ότι οι Τούρκοι, σε τελευταία ανάλυση, απαιτούν 50%-50% μοιρασιά των εξουσιών στο νέο υπό ίδρυση κράτος, με τη σταθερή αξίωση ότι η Τουρκία, πρώτον, θα συνεχίσει να είναι εγγυήτρια δύναμη του νέου ομόσπονδου, ή όπως θα ονομασθεί, κράτους. Δεύτερον, οι έποικοι θα είναι ρυθμιστικός παράγοντας και, τρίτον, εννοεί συνομοσπονδία, δηλ. ένωση και συνεταιρισμό δύο κυρίαρχων κρατών. Μόλις τώρα ο Πρόεδρος φαίνεται να συνειδητοποιεί ότι τίποτε δεν γίνεται στην τ/κ πλευρά χωρίς την έγκριση της Τουρκίας. Αλλ’ αυτό το γνωρίζουν και οι πέτρες της δύσμοιρης αυτής νήσου! Όταν ο Πρόεδρος προέβαινε στις μονομερείς και άνευ ανταλλαγμάτων «γενναίες προσφορές» του προς τους Τούρκους, δεν είχε κρίνει σκόπιμο να ενημερώσει τους πολιτικούς αρχηγούς και το λαό, έναντι των οποίων είχε αναλάβει σιδηρές δεσμεύσεις, για επιδίωξη λύσης στη βάση αρχών και αξιών.
Τώρα, ισχύει η λαϊκή ρήση, «βουράτε γειτόνοι…». Ο Δ. Χριστόφιας τώρα θυμήθηκε τη συλλογική προσπάθεια. Και τώρα ζητά από τους πολιτικούς βοήθεια και στήριξη. Αλλά μόνος του και αυτόβουλα έπεσε στο λάκκο, όταν κόμπαζε ότι ήξερε πώς να γωνιάσει την Τουρκία, πώς να την υποχρεώσει να συναινέσει σε λύση και πώς να επιτύχει λύση στη βάση της χημείας του με τον κατοχικό Ταλάτ. Μόνος του προέβη στις «γενναίες προσφορές» του προς τους Τούρκους, που τώρα τον σταυρώνουν! Ο Γολγοθάς είναι αποκλειστικά δικός του. Γιατί τώρα αναζητεί Σίμωνες στους πολιτικούς αρχηγούς, που αλαζονικά είχε απαξιώσει και να ενημερώσει και να σεβαστεί; Αλλ’ έστω. Κάλλιο αργά παρά ποτέ. Οι Τούρκοι, ωμά και κυνικά, απαιτούν να υποκύψουμε και να παραδοθούμε στις αξιώσεις τους. Ο Δ. Χριστόφιας θα υποκύψει;
Ο Πρόεδρος οφείλει να πάρει τέσσερις αποφάσεις. Πρώτον, να αποσύρει τις μονομερείς «γενναίες προσφορές» του. Δεύτερον, να απορρίψει τις προτάσεις της Τουρκίας, επειδή συνιστούν το πρόπλασμα τουρκικής λύσης στο Κυπριακό. Τρίτον, να επιστρέψει στις σιδηρές δεσμεύσεις του έναντι του λαού και των κομμάτων, για λύση που να εντάσσεται στο πλαίσιο των προδιαγραφών του διεθνούς και κοινοτικού δικαίου και των αρχών της ΕΕ. Τέταρτον, να χαράξει μια νέα στρατηγική για αντιμετώπιση οποιωνδήποτε προβλημάτων ή και απειλών εκ μέρους της Τουρκίας, αφού είναι εμφανές ότι οι τουρκικές προτάσεις ανατινάζουν τις συνομιλίες και τις όποιες πιθανότητες διάσπασης του αδιεξόδου.
