11/01/2010 | Του ΓΙΑΝΝΟΥ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗ
Το Κυπριακό ακολουθεί την πεπατημένη. Οι μονομερείς υποχωρήσεις του Προέδρου Χριστόφια δεν εκλήφθηκαν από την τουρκική πλευρά ως χειρονομίες καλής θελήσεως, αλλά ως αδυναμία. Τώρα, οι Τούρκοι ζητούν και τα ρέστα. Θέτουν όρους για να δεχθούν την εκ περιτροπής Προεδρία και τη σταθμισμένη ψήφο, κάνοντας «ένα βήμα μπροστά» στα ζητήματα των εποίκων και της κυριαρχίας. Ιδού, λοιπόν, τρεις από τους τουρκικούς όρους, που κατατέθηκαν ενώπιον του Προέδρου Χριστόφια, λίγες μόνο ώρες προ των εντατικών συνομιλιών, που αρχίζουν σήμερα:
1. Να έχουν οι Τούρκοι πολίτες, που θα έρχονται στην Κύπρο, τα δικαιώματα των τεσσάρων βασικών ελευθεριών που ισχύουν στην ΕΕ -ελευθερία εγκατάστασης και διακίνησης προσώπων, κεφαλαίων, αγαθών και εργασίας- όπως και οι Έλληνες πολίτες. Δηλαδή η Τουρκία αφενός ζητά να νομιμοποιήσει όλους τους εποίκους που βρίσκονται σήμερα στην Κύπρο και να συνεχίσει, νόμιμα, πλέον τον εποικισμό. Στην ουσία, Άγκυρα και Ταλάτ αξιώνουν να καταστούν, οι Τούρκοι πολίτες, πολίτες της ΕΕ μέσω της Κύπρου!
2. Να υπάρχουν στην Κύπρο δυο FIR. Ένα στο ελληνοκυπριακό συνιστών κράτος και ένα στο τουρκοκυπριακό. Το FIR είναι τμήμα της κυριαρχίας ενός κράτους. Συνεπώς, θα έχουμε δύο επί του θέματος κυριαρχίες. Και δύο συνιδρυτικά κράτη.
3. Ο Πρόεδρος και ο Αντιπρόεδρος θα έχουν το δικαίωμα να ασκούν βέτο στο υπουργικό συμβούλιο.
Το βέτο, σε συνδυασμό με άλλες εξουσίες, όπως τα χωριστά FIR, δεν είναι απλώς ένας μηχανισμός προστασίας της μειοψηφίας από την πλειοψηφία, αλλά, ειδικά στην περίπτωση σύνθετων πολιτειακών συστημάτων, συνιστά κατοχύρωση των διχοτομημένων κυριαρχιών. Έτσι, λοιπόν -γεγονός που συνέβη στο σχέδιο Ανάν και ενδέχεται να συμβεί και στο νέο σχέδιο λύσης-, μπορεί μεν φραστικά να γίνεται αναφορά σε μια και ενιαία κυριαρχία, αλλά μέσα από την κατανομή των εξουσιών να έχουμε διχοτομημένη την κυριαρχία και ένα πολιτειακό σύστημα κατ΄ όνομα ομοσπονδιακό και στην πράξη συνομοσπονδιακό.
Οι Τούρκοι, αντί να εμφανίζονται διαλλακτικοί μετά τις δικές μας υποχωρήσεις, γίνονται εκδικητικότεροι. Τα θέλουν όλα. Και εμείς πανηγυρίζουμε όταν προσεγγίζουν προηγούμενες θέσεις τους, τις οποίες εμείς στο πλαίσιο μονομερών υποχωρήσεων τις έχουμε ήδη κάνει, στο πλαίσιο συμβιβασμών, σημαία! Όπως π.χ. την εκ περιτροπής Προεδρία.
Οι ηγεσίες μας έχουν μια καταπληκτική ικανότητα να εμφανίζουμε τις ήττες νίκες, όπως συνέβη τον περασμένο Δεκέμβριο στις Βρυξέλλες, ή να θέτουν το κάλπικο δίλημμα διζωνική ή διχοτόμηση, παρότι γνωρίζουν καλύτερα από το λαό ότι η διζωνική είναι συνώνυμη της διχοτόμησης αφού σημαίνει τη νομιμοποίηση των γεωγραφικών, πληθυσμιακών και διοικητικών τετελεσμένων της εισβολής. Οι συνομιλίες ομοιάζουν πλέον με χορό του Ζαλόγγου. Με τη διαφορά ότι ο χορός του Ζαλόγγου χαρακτηριζόταν από το στοιχείο της αξιοπρέπειας, ενώ η δική μας περίπτωση από αθεράπευτο σύνδρομο ψευδαισθήσεων και απίστευτη αφέλεια!
