Το δίκιο…
…και η άγνοια
σκοτώνουν τα παιδιά της Παλαιστίνης.
Η τρομοκρατία είναι η μόνη λύση.
Εναντίον όμως ποιου;
Το πιο συγκινητικό γεγονός, που είδαμε να συμβαίνει τις ημέρες αυτής της αναίτιας ανθρωποσφαγής στη Γάζα, δεν ήταν τα κλάματα των τραυματισμένων αγγελουδιών της Παλαιστίνης. Δεν ήταν τα κλάματα των μητέρων, που έχασαν τα βλαστάρια τους και σαν να βγήκαν από αρχαία ελληνική τραγωδία έριχναν χώμα πάνω στα κεφάλια τους την ώρα του αβάσταχτου θρήνου. Αυτό το οποίο ήταν κάτι το μοναδικό και το οποίο δείχνει το ανθρώπινο μεγαλείο και την αυταπάρνηση, ήταν οι συγκινητικές προσπάθειες των βασιλικών οίκων της Ιορδανίας και της Σαουδικής Αραβίας να σταματήσουν τη σφαγή. Οι εστεμμένοι μονάρχες της περιοχής πήραν σύσσωμες τις οικογένειές τους και πήγαν στη Γάζα, για να προστατεύσουν τον παλαιστινιακό λαό από τη σφαγή. Αρνήθηκαν τα πλούτη και την ασφάλειά τους και έγιναν οι ίδιοι ζωντανή "ασπίδα", για να σώσουν όσες περισσότερες ανθρώπινες ζωές μπορούσαν. …Βέβαια υπάρχει και ένα άλλο ανέκδοτο με τον Τοτό, αλλά δεν είναι της παρούσης να το διηγηθούμε.
Ξεκινάμε την ανάλυση ενός τόσο σοβαρού γεγονότος με αυτόν τον "ελαφρύ" τρόπο, γιατί απλούστατα θέλουμε να επισημάνουμε κάποιες "απουσίες", οι οποίες είναι αποκαλυπτικές για τα όσα τραγικά συμβαίνουν αυτήν τη στιγμή εις βάρος όχι μόνον ενός συγκεκριμένου λαού, αλλά εις βάρος της ίδιας της ανθρωπότητας. "Απουσίες", οι οποίες θα μας βοηθήσουν να κατανοήσουμε την κατάσταση στο σύνολό της. Στην Παλαιστίνη αυτήν τη στιγμή πραγματοποιείται ένα Ολοκαύτωμα και η ανθρωπότητα δεν μπορεί να το σταματήσει. Στέκεται σαν ένας απλός παρατηρητής ανίκανος να πράξει το παραμικρό. Μπαίνουμε στην τρίτη χιλιετία και η μόνη πρόοδος που εμφανίζει η ανθρωπότητα στον τομέα της βαρβαρότητας έχει σχέση με τις μεθόδους και τα μέσα που εξασφαλίζουν την αποτελεσματικότερη εφαρμογή της. Και όμως υπάρχει λύση. Πάντα υπάρχουν λύσεις για τα ανθρώπινα προβλήματα και το Παλαιστινιακό πρόβλημα δεν θα μπορούσε να ξεφεύγει από αυτήν την κατάσταση. Απλά, όπως συμβαίνει πάντα, οι λαοί πέφτουν θύματα της άγνοιας και της προδοσίας των δικών τους ανθρώπων.
Όσο κι αν αυτό που θα πούμε φαίνεται παράξενο, για το δράμα των Παλαιστινίων δεν είναι υπεύθυνοι οι Ισραηλινοί. Οι Ισραηλινοί συμπράττουν, αλλά δεν είναι οι υπεύθυνοι. Οι Ισραηλινοί επωφελούνται, αλλά δεν θα μπορούσαν από μόνοι τους να το επιτύχουν. Για το δράμα των Αράβων της Παλαιστίνης ευθύνεται κατά κύριο λόγο ο αραβικός κόσμος. Για το δράμα των πολιτών της Παλαιστίνης ευθύνεται η δική της πολιτική ηγεσία. Απλά πράγματα. Κάποιους Άραβες τους συμφέρει αυτή η κατάσταση. Η δυστυχία των Παλαιστινίων είναι για κάποιους Άραβες η "υποθήκη", για να πλουτίζουν και να είναι παγκοσμίως οι επιφανέστεροι πελάτες των πορνείων της Δύσης. Η δυστυχία των Παλαιστινίων είναι το "τίμημα", για να μπορούν κάποιοι Παλαιστίνιοι ηγέτες να παριστάνουν εκ του ασφαλούς τους βαθύπλουτους Celebrities της επανάστασης.
Οι "φίλοι" και οι "ηγέτες" του λαού της Παλαιστίνης είναι οι πραγματικοί δολοφόνοι των παιδιών της. Το τραγικό με την περίπτωση του λαού αυτού είναι ότι βρίσκονται παγιδευμένοι ανάμεσα σε μια "σφύρα" κι έναν "άκμονα" και συνθλίβονται. Μια "σφύρα" δικαίου, που τους λιώνει επάνω σε έναν "άκμονα" άγνοιας. Αυτό είναι το τραγικό. Δεν υπάρχει πιο άδικο πράγμα στον κόσμο από το να πέφτεις θύμα του ίδιου σου του δίκιου. Αυτό ακριβώς συμβαίνει στην περίπτωση των Παλαιστινίων. Έχουν απόλυτο δίκιο και αυτό λειτουργεί εις βάρος τους. Κάποιοι το γνωρίζουν αυτό και το εκμεταλλεύονται. Κάποιοι τους δολοφονούν συνέχεια, για να τους δίνουν μόνιμα το "δίκιο", το οποίο στη συνέχεια εκμεταλλεύονται.
Θα πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά για να καταλάβει ο αναγνώστης τι ακριβώς λέμε. Το σύνολο της επιχειρηματολογίας των δολοφόνων του Ισραήλ έχει σχέση με τις ρουκέτες, τις οποίες εξαπολύουν τα μέλη της παλαιστινιακής Χαμάς από την περιοχή της Λωρίδας της Γάζας. Θεωρώντας λοιπόν ότι πέφτουν θύματα τρομοκρατικών ενεργειών, "νομιμοποιήθηκαν" για ν' "απαντήσουν" με τον τρόπο που το έκαναν. Αυτή η επιχειρηματολογία, που στόχο έχει την αναζήτηση νομικής δικαιολογίας για την επέμβασή τους, είναι απόλυτα ψευδής. Δυστυχώς γι' αυτούς οι ρουκέτες της Χαμάς είναι απόλυτα νόμιμες, ακόμα κι όταν σκοτώνουν αθώους Ισραηλινούς. Αυτό δεν το λέμε εμείς, επειδή συμπαθούμε τους Παλαιστίνιους. Αυτό λέει το δίκιο. Το διεθνές δίκαιο.
Το δίκαιο αυτό εκφράζει πάντα αυτό το οποίο γνωρίζουμε ως κοινή λογική. Τι μας λέει η κοινή λογική; Ότι ο οποιοσδήποτε, είτε αυτός είναι άνθρωπος είτε είναι λαός, έχει το δικαίωμα της αυτοπροστασίας. Αν πιάσεις κάποιον από τον λαιμό και απειλείς να τον πνίξεις, έχει το νόμιμο δικαίωμα να αμυνθεί. Έχει το δικαίωμα να σε χτυπήσει, προκειμένου να σωθεί. Αυτό δεν λέει η λογική; Έχει κανένας αντίθετη άποψη; Γνωρίζει κανένας κάποιον άνθρωπο, που, αν τον πιάσεις από τον λαιμό και απειλείς να τον πνίξεις, αυτός δεν θα αντιδράσει, επειδή είναι πολιτισμένος; Δεν υπάρχει πολιτισμός, όταν υπάρχει απειλή της ζωής. Ο άνθρωπος έχει ένστικτα και αυτά τον κάνουν βίαιο όταν απειλείται. Δικαίως βίαιο.
Αυτό το δίκαιο μεταφέρεται και στην κλίμακα των λαών. Ένστικτα επιβίωσης δεν έχουν μόνον οι άνθρωποι, αλλά και τα σύνολα των ανθρώπων. Οι λαοί. Ο αποκλεισμός ενός λαού από αγαθά, τα οποία έχει ανάγκη για να επιβιώσει και να λειτουργήσει στοιχειωδώς, είναι το αντίστοιχο του "πνιγμού" για έναν άνθρωπο. Νομιμοποιείται ν' αντιδρά με όλα τα μέσα. Πολύ πριν αρχίσει η Χαμάς να εξαπολύει ρουκέτες, η Λωρίδα της Γάζας ήταν για πολλούς μήνες αποκλεισμένη από το Ισραήλ. Ο λαός στερούνταν αγαθά και μέσα, η έλλειψη των οποίων απειλούσε την επιβίωσή του. Σε εκείνο το χρονικό διάστημα χάθηκαν άνθρωποι, όχι επειδή ο Θεός τους ήθελε "κοντά" Του, αλλά επειδή κάποια κτήνη αποφάσισαν να πάρουν μέτρα αποκλεισμού εναντίον της Γάζας. Κάποιος έχασε το παιδί του, επειδή κάποιο εμβόλιο δεν έφτασε στο νοσοκομείο και κάποιος άλλος έχασε τον ηλικιωμένο πατέρα του, επειδή στερήθηκε κάποια θεραπεία. Κάποιοι Παλαιστίνιοι πέθαναν και κάποιοι άλλοι έκλαψαν, επειδή οι Ισραηλινοί αποφάσισαν να παραστήσουν τους "θεούς".
Αυτή η δολοφονική αυθαιρεσία των Ισραηλινών νομιμοποιεί τις ρουκέτες της Χαμάς. Αυτό λέει το διεθνές δίκαιο. Ο αποκλεισμός θεωρείται νομικά Casus belli. Θεωρείται αιτία πολέμου και άρα νομιμοποιεί αυτόν που αντιδρά. Οι ρουκέτες των Παλαιστινίων ήταν το πενιχρό μέσον που διέθεταν οι Παλαιστίνιοι για ν' αντιδράσουν. Η αδύναμη "γροθιά" ενός λαού που αιμορραγεί και είναι πεσμένος στο χώμα. Για τις ρουκέτες, δηλαδή, που σκοτώνουν Ισραηλινούς σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο, δεν ευθύνονται οι Παλαιστίνιοι, αλλά οι Ισραηλινοί που τις δέχονται, εφόσον αυτοί τις προκάλεσαν. Ό,τι λοιπόν λένε ανθρωπόμορφα σκουπίδια τύπου Λίβνι είναι ψευδές και άθλιο. Το δίκιο το έχουν οι Παλαιστίνιοι.
Τα δύσκολα αρχίζουν από αυτό το σημείο κι έπειτα. Τι να το κάνεις το δίκιο, όταν δεν σου αποφέρει λύση; Το δίκιο δεν ταΐζει τα πεινασμένα παιδιά σου ούτε θεραπεύει τους άρρωστους γονείς σου. Δικαίως αντιδρούν οι Παλαιστίνιοι. Και τι σημαίνει αυτό; Εξαιτίας του δίκιου σου σκότωσες μερικούς άσχετους Ισραηλινούς και στη συνέχεια έθαψες χιλιάδες παιδιά σου. Εξαιτίας του δίκιου σου αιμορραγούσες και όταν το διεκδίκησες ακρωτηριάστηκες. Το δίκιο, δηλαδή, είναι χρήσιμο, όταν νομιμοποιεί μια λύση. Όταν δεν υπάρχει λύση και το δίκιο την απομακρύνει ακόμα πιο πολύ, τι να το κάνεις; Θα το βάλεις σ' ένα κάδρο να το καμαρώνεις, όπως βάζεις ένα πτυχίο στον τοίχο; Η λύση είναι πάντα το ζητούμενο. Ακόμα και το δίκιο το βάζεις στην άκρη, όταν αυτή η πράξη μπορεί να αποφέρει τη λύση.
Μετά από αυτήν τη μικρή "πορεία" ανάλυσης πού καταλήγουμε; Στο γεγονός ότι το δίκιο δεν αποφέρει κέρδος στους Παλαιστίνιους. Γιατί; Γιατί απλούστατα δεν είναι αυτό το πρόβλημα. Το πρόβλημά τους δεν είναι ν' αποκαλύψουν κάποιο κρυμμένο δίκιο. Κάποιοι φροντίζουν να τους δίνουν μόνιμα δίκιο, για να τους εκμεταλλεύονται επίσης μόνιμα. Κάποιοι φροντίζουν να τους δίνουν το νόμιμο δικαίωμα να πετάνε πρωτόγονες ρουκέτες, για να πηγαίνουν μετά και να τους σφάζουν με όλα τα τεχνολογικά μέσα που έχει αυτήν τη στιγμή στη διάθεσή της η ανθρωπότητα. Άρα ποιο είναι το ζητούμενο; Η γνώση. Η γνώση της σωστής αντίδρασης, η οποία απέχει παρασάγγας από την αντίδραση των ενστίκτων. Η γνώση, η οποία είναι προφανές ότι λείπει από την πλευρά των Παλαιστινίων.
Η αποθέωση της άγνοιας.
Η άγνοια των Παλαιστινίων έγκειται στο γεγονός ότι δεν γνωρίζουν τον ρόλο του Ισραήλ και ως εκ τούτου δεν μπορούν να το πολεμήσουν αποτελεσματικά. Όταν δεν γνωρίζεις τον εχθρό σου και αυτός σε γνωρίζει πολύ καλά, είναι εύκολο να σε παγιδεύσει. Είναι εύκολο να σε παρασέρνει με το δίκιο σου και να εκμεταλλεύεται την άγνοιά σου. Σε βάζει να κυνηγάς είδωλα και εκεί χάνεσαι. Αυτό είναι εύκολο να το καταλάβει κάποιος με ένα πολύ απλό παράδειγμα. Έστω ότι υπάρχουν δύο άνθρωποι, που στέκονται δίπλα σε μια πολύ βαθιά λίμνη. Ο ένας άνθρωπος γνωρίζει κολύμπι και ο άλλος δεν γνωρίζει. Πώς μπορεί να κεφαλαιοποιήσει τη γνώση του ο πρώτος, αν είναι πονηρός και θέλει να εκμεταλλευτεί τον δεύτερο; Με το να προκαλέσει το δίκιο του δεύτερου, προκειμένου εκείνος να τον ακολουθήσει στο περιβάλλον όπου μειονεκτεί. Στέκονται λοιπόν οι δύο άνθρωποι έξω από τη λίμνη και άρα σχεδόν ισότιμα. Τι κάνει ο προβοκάτορας, που γνωρίζει να κολυμπά; Πηγαίνει και ρίχνει μια ηχηρή σφαλιάρα στον άλλο.
Το δίκιο είναι προφανές ότι θα στρέψει το θύμα εναντίον του θύτη. Το θέμα είναι μέχρι πού θα τον παρασύρει το δίκιο του. Αν τον βγάλει από το περιβάλλον στο οποίο είναι ασφαλής, τότε την "πάτησε". Αν, κυνηγώντας τον άθλιο, μπει στη λίμνη, θα πνιγεί. Τον άθλιο τον ακολουθείς μέχρι εκεί που σε συμφέρει και όχι μέχρι να βρεις το δίκιο σου. Το κυνήγι της δικαίωσης δεν μπορεί ποτέ να γίνει αυτοσκοπός, γιατί αυτό μπορεί να σε "σκοτώσει". Αν είναι να βρεθείς μέσα στη λίμνη και να κινδυνεύεις με πνιγμό, καλύτερα να "καταπιείς" τη σφαλιάρα. Η επιβίωση πάντα προηγείται της δικαίωσης. Αυτό είναι το όλο θέμα. Να μην μπεις στη λίμνη. Αν μπεις στη λίμνη, την "πάτησες", γιατί εκεί ο άλλος υπερέχει. Αν μάλιστα είσαι και αφελής και κυνηγάς με πάθος το δίκιο σου, την "πάτησες" για πάντα. Γιατί; Διότι, όταν δεν θα πνίγεσαι, θα σε ξαναχτυπάει ο προβοκάτορας, για να τον ακολουθείς και να μην βγαίνεις από το νερό, ακόμα κι όταν μπορείς να το κάνεις. Η τύχη σου δηλαδή θα είναι τραγική και το ακόμα χειρότερο είναι ότι θα γίνει μόνιμη. Όταν δεν θα πνίγεσαι, θα τρως σφαλιάρες. Όταν δεν θα σε απειλεί με θάνατο το νερό, θα σε απειλεί το δίκιο σου, που δεν θα σε αφήνει να το εγκαταλείψεις.
Αυτό ακριβώς έπαθαν οι Παλαιστίνιοι με τους Ισραηλινούς. Το 1948 έφαγαν μια ηχηρή "σφαλιάρα" από τους σιωνιστές. Δεν κατάλαβαν τι συνέβαινε και μπήκαν σε μια κατάσταση μόνιμης σύγκρουσης με το Ισραήλ. Από τότε "πνίγονται" και όταν κουράζονται και θέλουν να εγκαταλείψουν τη μάχη, αρκούν μερικές "σφαλιάρες" για να συνεχίσουν. Δεν κατάλαβαν ότι "φίλοι" και "εχθροί" είναι συνεννοημένοι μεταξύ τους. Δεν κατάλαβαν ότι οι Άραβες "ηγέτες" και οι σιωνιστές είναι συνεννοημένοι μεταξύ τους. Δεν κατάλαβαν ότι αυτοί επιλέγουν μόνοι τους τούς "επαναστάτες" της Παλαιστίνης, προκειμένου να σέρνουν τους Παλαιστίνιους μόνιμα πίσω από το δίκιο τους. Κατάλαβε ο αναγνώστης τι λέμε; Όσο πιο φανατικός και αντισιωνιστής εμφανίζεται ένας ηγέτης των Παλαιστινίων, τόσο πιο χρήσιμος είναι για τους σιωνιστές. Όσο πιο πολύ τους "πολεμά", τόσο πιο πιθανό είναι να πληρώνεται από αυτούς.
Κλασικό παράδειγμα ο Αραφάτ. Αν κάποτε ανοίξουν τα αρχεία των μυστικών υπηρεσιών, μπορεί ν' αποδειχθεί ως μια από τις μεγαλύτερες απάτες στην ιστορία της ανθρωπότητας. Ο "μέγας" "ήρωας" των Παλαιστινίων. Το "σύμβολο" του μόνιμου αγώνα τους για το δίκιο τους. Πέντε χρόνια πέρασαν από τον θάνατό του και ακόμα καταγράφουν την περιουσία του. Ακόμα δεν έχει ανακοινωθεί το πραγματικό αίτιο θανάτου του. Ο "μέγας" "αντισιωνιστής". Ο "επαναστάτης". Ο βραβευμένος από κοινού με τους Εβραίους Πέρες και Ράμπιν με το νόμπελ ειρήνης. Ο "αντισιωνιστής" της πορδής και κολλητός του άλλου "αντισιωνιστή" της πορδής Εβραίου Ανδρέα Παπανδρέου. Ο ιδρυτής της Φατάχ, η οποία λειτουργούσε κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν του ιδρυτή της. Φανατικά "αντισιωνιστική", εκ του ασφαλούς "επαναστατική" και απόλυτα διεφθαρμένη.
Η διαδοχή της πληρωμένης "αντισιωνιστικής" Φατάχ από την εξίσου φανατική —έστω και ανιδιοτελώς αντισιωνιστική— Χαμάς, αποδεικνύει με τον καλύτερο τρόπο το μέγεθος της πλάνης των Παλαιστινίων. Ούτε στο περίπου δεν αντιλαμβάνονται τι συμβαίνει. Δεν βλέπουν ότι ο "αντισιωνισμός" της Φατάχ την καθιστούσε χρήσιμη για τους Εβραίους και χρυσοφόρα για τα στελέχη της. Αντί οι σημερινοί Παλαιστίνιοι να κάνουν τα αντίθετα από αυτά που έκανε η Φατάχ και την καθιστούσαν χρήσιμη για τους Εβραίους, κάνουν με ακόμα μεγαλύτερο πάθος εκείνα, που αυτή, λόγω επαναστατικής "χοληστερίνης", έπαψε πλέον να κάνει. Αντί να επαναπροσδιορίσουν στόχους και εχθρούς, βλέποντας και εκτιμώντας το απόλυτο αδιέξοδο στο οποίο τους οδήγησε η τυφλή αντίδραση, κάνουν αυτά ακριβώς που οδηγούν στο αδιέξοδο. Γίνονται οι ίδιοι —και μάλιστα τζάμπα— πιο χρήσιμοι για τους σιωνιστές από εκείνους που πληρώνονταν αδρά για να κάνουν τα ίδια πράγματα και στο τέλος τα αμελούσαν.
Όλα αυτά έχουν την εξήγησή τους. Άγνοια. Παντελής άγνοια. Το πρώτο και βασικότερο πράγμα, το οποίο αγνοούν οι Παλαιστίνιοι, είναι ότι το Ισραήλ δεν είναι ένα συμβατικό κράτος με συμβατικά συμφέροντα. Ένα κράτος, που έχει νόημα να το πολεμάς με συμβατικούς τρόπους, μέχρι να επιτύχεις εξισορρόπηση συμφερόντων. Ένα κράτος συμβατικό, με συμβατική οικονομία, η οποία απειλείται από την τρομοκρατία και άρα είναι θέμα χρόνου να το φέρει σε συμβιβασμό. Το κράτος του Ισραήλ είναι ένα "εργαλείο". Δεν στηρίζεται στη δική του οικονομία. Στηρίζεται στην οικονομία αυτών που εξυπηρετεί και το χρησιμοποιούν ως "εργαλείο". Τα "εργαλεία" όμως δεν τα πολεμάς. Πολεμάς είτε αυτούς που τα κρατούν στα "χέρια" τους είτε ακυρώνεις αυτά που κάνουν, καθιστώντας τα άχρηστα.
Αυτό λοιπόν το "εργαλείο" είναι εξ αρχής φτιαγμένο να "υποδέχεται" τρομοκρατία. Λειτουργεί ως "κάδος" εκτόνωσης εκρήξεων. Είναι "προγραμματισμένο" να σε χτυπάει και είναι επίσης μελετημένο να μην καταστρέφεται από ανταπόδοση χτυπημάτων. Το ακόμα μεγαλύτερό του πλεονέκτημα είναι ότι όλα αυτά τα κάνει εκ του ασφαλούς. Το Ισραήλ γνωρίζει να κάνει "κολύμπι" μέσα στη "λίμνη" του Ισλάμ και της παγκόσμιας κοινωνίας. Εφόσον όλα είναι "στημένα" και το Ισραήλ γνωρίζει τι συμβαίνει, δεν έχει πρόβλημα. Εκ του ασφαλούς και με εξασφαλισμένες "πλάτες" κάνει ό,τι κάνει, όσο ακραίο κι αν είναι αυτό. Συνεργάτες της Μοσάντ είναι όλα τα αραβικά καθεστώτα της περιοχής. Το πρόβλημα το έχουν οι Παλαιστίνιοι, επειδή ακριβώς δεν γνωρίζουν τι συμβαίνει. "Πνίγονται" ανάμεσα στα εκατομμύρια ομόθρησκων του Ισλάμ, νομίζοντας ότι τα αραβικά κράτη είναι φιλικά προς αυτούς, ενώ αυτό δεν συμβαίνει και πολεμούν το "εχθρικό" Ισραήλ, που τους προκαλεί.
Σ' αυτό το σημείο παγιδεύονται οι Παλαιστίνιοι από την άγνοιά τους. Το Ισραήλ τούς ρίχνει "σφαλιάρες" και στη συνέχεια τρέχει και χάνεται στη "λίμνη του Ισλάμ". Αυτοί το ακολουθούν και εκεί τελειώνει η αποστολή του. Παγιδεύει τους Παλαιστίνιους στον τυφλό αντισιωνισμό και η αντίδρασή τους όχι μόνον δεν τους βοηθά, αλλά τους μονιμοποιεί στην παγίδευση. Μαζί τους παρασέρνουν στη λογική των ενστίκτων και τους υπόλοιπους αραβικούς λαούς και αυτό εξυπηρετεί τον παγκόσμιο ιμπεριαλισμό. Οι πονηροί κάνουν τη δουλειά τους και κανένας δεν μπορεί ν' αντιδράσει με έναν σωστό και ορθολογιστικό τρόπο, γιατί στο μεταξύ έχουν παγιδευτεί όλοι. Προδότες και προδομένοι "κράζουν" τα ίδια συνθήματα και κανένας δεν γνωρίζει τι συμβαίνει.
Όλα αυτά, για να γίνουν κατανοητά, θα πρέπει ν' απαντηθούν κάποια πολύ βασικά ερωτήματα. Από τις απαντήσεις σ' αυτά τα ερωτήματα θα καταλάβει κάποιος πώς πρέπει να αντιδράσουν οι Παλαιστίνιοι. Τα βασικά ερωτήματα, που πρέπει ν' απαντήσει κάποιος είναι τα εξής: Ποιος και γιατί ίδρυσε το κράτος του Ισραήλ; Ποιος είναι ο ρόλος αυτού του κράτους στην ευρύτερη περιοχή; Σε ποιους είναι χρήσιμο αυτό το κράτος με τον τρόπο που λειτουργεί;
Το κράτος αυτό το ίδρυσαν αυθαίρετα οι σιωνιστές με τους συνεταίρους τους Αγγλοσάξονες, προκειμένου να ελέγχουν τη Μέση Ανατολή και τα πετρέλαιά της. Καμία ανάγκη κανενός εβραϊκού λαού δεν το ίδρυσε. Το ίδρυσαν τα συμφέροντα του ιμπεριαλισμού των σιωνιστών και των Αγγλοσαξόνων, οι οποίοι το χρησιμοποιούν ως "εργαλείο". Είναι στην πραγματικότητα η "υποθήκη" που έβαλε ο σιωνισμός, προκειμένου να έχει μερίδιο στον παγκόσμιο ιμπεριαλισμό. Ακόμα δηλαδή και οι Εβραίοι, που στάλθηκαν εκεί, είναι θύματα του σιωνισμού και όχι εκφραστές του. Πολλοί από αυτούς πήγαν στην κυριολεξία "σηκωτοί", προκειμένου να παραστήσουν τους Ισραηλινούς. "Ισραηλινούς" χρειάζονταν οι σιωνιστές και τέτοιους δημιούργησαν από την "πλέμπα'" του εβραϊσμού.
Οι σιωνιστές, δηλαδή, που διαχειρίζονται την παγκόσμια εξουσία, είναι αυτοί που ίδρυσαν το κράτος του Ισραήλ και το χρησιμοποιούν, γιατί τους εξυπηρετεί σ' αυτήν τη διαχείριση. Το "εργαλείο" Ισραήλ δίνει ισχύ στους σιωνιστές του ιμπεριαλισμού και όχι το αντίθετο. Σιωνιστές είναι όλοι οι μεγαλοπαράγοντες της παγκόσμιας εξουσίας, οι οποίοι είναι Εβραίοι, ανεξάρτητα με την "εθνικότητα" την οποία δηλώνουν επισήμως. Σιωνιστής είναι ο "Αμερικανός" Κίσινγκερ, σιωνιστής είναι και ο "Γάλλος" Σαρκοζί. Μαζί μ' αυτούς στο ίδιο "παιχνίδι" συμμετέχουν και οι σιωνιστές που εξουσιάζουν το Ισραήλ. Σιωνιστές ήταν κι εξακολουθούν να είναι όλοι οι ηγέτες του Ισραήλ. Από τον νάνο Γκουριόν μέχρι το ζώο τη Λίβνι. Όλοι αυτοί παίζουν ένα κοινό παιχνίδι και άρα γνωρίζουν τους κανόνες του. Κανόνες, τους οποίους αγνοούν όχι μόνον οι Παλαιστίνιοι, αλλά και ο ίδιος ο ισραηλινός λαός.
Γιατί το ίδρυσαν αυτό το κράτος οι σιωνιστές; Για να κάνει αυτά που κάνει καθημερινά. Για να εγκληματεί εις βάρος των Παλαιστινίων και να προκαλεί τα γειτονικά αραβικά κράτη. Σε τι είναι χρήσιμο αυτό; Στη δημιουργία "άλλοθι". Δίνει έναν κοινό εχθρό στους Άραβες και τους αποπροσανατολίζει. Μισούν τους σιωνιστές και το Ισραήλ και δεν βλέπουν τους πραγματικούς τους εχθρούς. Ποιοι είναι αυτοί; Τα αραβικά καθεστώτα της περιοχής. Αυτοί οι οποίοι εκμεταλλεύονται το ισλαμικό και αραβικό πετρέλαιο και δεν δίνουν το μερίδιο που αντιστοιχεί στους συνδικαιούχους του και είναι ο αραβικός κόσμος στο σύνολό του. Το μερίδιο που επιβάλει η ίδια η θρησκεία του Ισλάμ να παίρνουν όλοι οι πιστοί. Το αποτέλεσμα είναι αυτό που βλέπουμε. Κάποιοι γίνονται δισεκατομμυριούχοι εις βάρος των ομόφυλων και ομόθρησκών τους. Οι καλύτεροι πελάτες των πορνείων της Δύσης.
Χάρη στο Ισραήλ μπορούν εκ του ασφαλούς να παριστάνουν τους βασιλείς και τους εμίρηδες τα κτήνη του Ισλάμ. Χάρη στο Ισραήλ χάνονται από το "κάδρο" των εχθρών τού αραβικού κόσμου. Χάρη στο Ισραήλ παίρνουν το "άλλοθι" να ασκούν σκληρή καταστολή μέσα στα κράτη τους. Εκεί γίνονται τα μεγαλύτερα εγκλήματα κατά του Ισλάμ και όχι στην Παλαιστίνη. Στην Παλαιστίνη πεθαίνει απλός λαός. Στα υπόλοιπα κράτη κάποιοι "θερίζουν" εκ του ασφαλούς ό,τι πιο έξυπνο και ικανό παράγει το Ισλάμ. Καθημερινές δολοφονίες στην Ιορδανία, τη Σαουδική Αραβία και αλλού, επιτρέπουν στα κτήνη να "αποψιλώνουν" τον αραβικό κόσμο από ικανούς ανθρώπους.
Τη δυνατότητα των αιμοσταγών αραβικών καθεστώτων να εξοντώνουν τους εχθρούς τους χωρίς την παραμικρή αντίδραση τους την εξασφαλίζει το Ισραήλ. Τα προφανή και βάρβαρα εγκλήματα του Ισραήλ τους δίνουν τη δυνατότητα να εμφανίζονται σαν "φίλοι" των Παλαιστινίων, ενώ στην πραγματικότητα είναι συνέταιροι των σιωνιστών. Για ανταπόδοση αυτής της "ασφάλειας" παραδίδουν το πετρέλαιο του Ισλάμ στη Δύση. Μαζί μ' αυτά παραδίδουν και τα αμύθητα κέρδη, που προκύπτουν στην οικονομία της Δύσης. Παίρνουν αυτοί το μερίδιό τους, για να γλεντοκοπάνε σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του Πλανήτη και μέσα στα κράτη τους παριστάνουν τους "όσιους".
Όλα είναι μια θλιβερή παράσταση. Στη Σαουδική Αραβία επιβάλλεται μια απάνθρωπη και μεσαιωνική "Σαρία" για τον λαό και όλοι αυτοί που την εκμεταλλεύονται, για να "καθαρίζουν" τους εχθρούς τους, παίρνουν ένα αεροπλάνο και μετά από λίγη ώρα ξαπλώνουν στους καναπέδες των πορνείων της Δύσης. Πλούτο, γυναίκες και τάξη τα εξασφαλίζει η Σαρία και αυτοί κάνουν μεγάλη ζωή εκτός Ισλάμ. Όλα αυτά τους τα εξασφαλίζει το Ισραήλ. Χάρη στο Ισραήλ τα χρήματα του πετρελαίου δεν γίνονται ανάπτυξη και άρα οι λαοί παραμένουν αμόρφωτοι. Χάρη στο Ισραήλ η αμορφωσιά παραδίδει τους λαούς στη θρησκοληψία και τη Σαρία και τα πετρέλαια στους εμίρηδες.
Κατάλαβε ο αναγνώστης τι λέμε; Οι σιωνιστές, για να γίνουν συνέταιροι των Αμερικανών στη μεταπολεμική περίοδο, ίδρυσαν το Ισραήλ, για να μπορούν να κλέβουν το πετρέλαιο των Αράβων. Οι σιωνιστές κάνουν φονικό το Ισραήλ, για να μπορούν κάποιοι Άραβες κλέφτες να παριστάνουν τους αντισιωνιστές ηγέτες και φίλους των λαών τους. Το αίμα των παιδιών της Παλαιστίνης εξασφαλίζει πόρνες και Ρόλς-Ρόυς στους εμίρηδες. Σε διαφορετική περίπτωση θα έπρεπε να έρθουν αντιμέτωποι με τους λαούς τους. Να έρθουν αντιμέτωποι με τη θρησκεία τους και βέβαια με την ανθρώπινη κοινωνική εξέλιξη. Το αίμα των παιδιών της Παλαιστίνης τούς δίνει τη δυνατότητα να πλουτίζουν χωρίς αντιδράσεις. Το αίμα των παιδιών της Παλαιστίνης "μονώνει" τον αραβικό Μεσαίωνα από την εξέλιξη και την ανάπτυξη. Ολόκληρες δεκαετίες άντλησης ισλαμικού πετρελαίου δεν έγιναν τίποτε παραπάνω από χρυσούς μπιντέδες, πορσελάνινα πλακάκια μπάνιου και διαμαντένια περιδέραια.
Τίποτε δηλαδή δεν είναι όπως φαίνεται. Αρκεί κάποιος να συγκρίνει μερικά απλά μεγέθη και θα καταλάβει τι συμβαίνει. Ποιος επωφελείται παραπάνω από την αθλιότητα που βιώνει καθημερινά ο Παλαιστινιακός λαός; Ο φουκαράς ο Ισραηλινός, που τρέχει καθημερινά για ένα μεροκάματο και δεν γνωρίζει πότε θα πέσει καμιά παλαιστινιακή ρουκέτα πάνω στο σπίτι του ή ο χυδαίος εμίρης, που δεν ξέρει σε ποιο πορνείο να πρωτοξοδέψει τα κλοπιμαία; Ποιος επωφελείται παραπάνω από την ένδεια του παλαιστινιακού λαού; Ο φουκαράς ο Ισραηλινός μαθητής, που διαβάζει μέρα-νύκτα μήπως πάρει καμιά υποτροφία ή το κουτορνίθι από τη Σαουδική Αραβία, που ο πατέρας του θα του "αγοράσει" μια πανάκριβη θέση φοιτητή σε κάποιο από τα πολυδιαφημισμένα "Χάρβαρντ" της Νέας Τάξης; Βρέφη σκοτώνονται στην Παλαιστίνη και οι Σαουδάραβες παριστάνουν τους εραστές στις ΗΠΑ, κυκλοφορώντας με Mercedes, που γράφουν στις πινακίδες τους "oilpays". Λάθος. "bloodpays" έπρεπε να γράφουν. Αίμα πληρώνει την αθλιότητά τους και μάλιστα αίμα βρεφών.
Ποιος λοιπόν φταίει παραπάνω για τη φτώχεια και την αμορφωσιά του Παλαιστινιακού λαού; Ποιος φταίει, που άνθρωποι προσπαθούν την τρίτη χιλιετία να ζήσουν με λιγότερο από δύο δολάρια την ημέρα; Οι Ισραηλινοί, που δεν τους δίνουν το πενιχρό μερίδιο από τη φτωχή τους γη ή οι Άραβες εμίρηδες, που δεν τους δίνουν το τεράστιο μερίδιό τους από τα πλούσια πετρελαϊκά κοιτάσματα; Οι Παλαιστίνιοι απλά θα γίνονταν λιγότερο φτωχοί αν τους αποδίδονταν μερικά ελαιόδενδρα παραπάνω από το Ισραήλ, ενώ θα ήταν πλούσιοι αν τους αποδιδόταν το μερίδιό τους από τους "αδερφούς" Άραβες, που τους κλέβουν. Τους κλέβουν στην κυριολεξία. Αυτή δεν είναι δική μας υποκειμενική εκτίμηση. Αυτή είναι η άποψη του Ισλάμ για τη δίκαιη κατανομή του πλούτου του.
Το Ισλάμ δεν αναγνωρίζει τα εθνικά κράτη. Γι' αυτόν τον λόγο οι μουσουλμάνοι τρώνε από το ίδιο πιάτο. Είναι υποχρεωτικό να τρως από το ίδιο πιάτο. Είναι υποχρεωτικό ό,τι υπάρχει —ακόμα κι όταν δεν είναι αρκετό— να μοιράζεται σε όλους εξίσου. Αυτά λέει το Ισλάμ. Τα πετρέλαια της Σαουδικής Αραβίας ή του Ιράκ ανήκουν στο Ισλάμ και όχι σ' αυτούς που εμφανίζονται ως Σαουδάραβες ή Ιρακινοί. Η "γλυκιά" θρησκεία του Ισλάμ, η οποία δεν έχει καμία σχέση με τον φονταμενταλισμό και την αθλιότητα, όπως την παρουσιάζουν οι εχθροί της. Η θρησκεία, που υποχρεώνει ακόμα και τον πραγματικό ιδιοκτήτη ενός κεφαλαίου να μεριμνά για την επιβίωση όλων των γύρω του, ακόμα και εις βάρος των δικών του συμφερόντων. Η θρησκεία, η οποία δεν έχει ανάγκη την κρατική κοινωνική πολιτική, γιατί την βάζει ως "υποχρέωση" μέσα στην ίδια την κοινωνία.
Αυτή λοιπόν η θρησκεία, που επιβάλει στους κατόχους κεφαλαίου να συντηρούν τον περίγυρό τους, είναι ακόμα πιο απόλυτη για πιο γενικές μορφές κεφαλαίου, όπως είναι μια πηγή νερού στην έρημο ή μια πετρελαιοπηγή στην "έρημο" της φτώχειας. Όπως δεν νοείται για το Ισλάμ ατομική ιδιοκτησία στις πηγές νερού των οάσεων της ερήμου, έτσι δεν νοείται ανάλογη ιδιοκτησία στις πετρελαιοπηγές, οι οποίες έχουν τα ίδια χαρακτηριστικά. Οι πετρελαιοπηγές αποτελούν κοινή ιδιοκτησία για τους όλους Άραβες. Αυτό σημαίνει ότι στην περίπτωση αυτήν μετράς "κεφάλια" και μοιράζεις μερίδια. Αυτά τα μερίδια στερούνται οι Παλαιστίνιοι, γιατί τους τα κλέβουν οι εμίρηδες.
Οι εμίρηδες, που από τον κοινό πλούτο δίνουν 250 εκατομμύρια ευρώ για τη μεταγραφή ενός ποδοσφαιριστή και την ίδια ώρα το παιδί της Παλαιστίνης μπορεί να πεθάνει, επειδή δεν υπάρχει ένα εμβόλιο στο νοσοκομείο της Γάζας. Χρήματα των παιδιών της Παλαιστίνης είναι αυτά που ξοδεύουν οι χαφιέδες της Δύσης και των σιωνιστών. Αυτή είναι η κλοπή, η οποία εξασφαλίζεται μέσω της λειτουργίας του Ισραήλ. Πραγματική κλοπή εις βάρος των παιδιών της Παλαιστίνης, εφόσον αυτό λέει η θρησκεία τους. Η ίδια θρησκεία, την οποία οι εμίρηδες εκμεταλλεύονται με τον πιο απάνθρωπο τρόπο. Η θρησκεία στο όνομα της οποίας κόβουν κεφάλια και χέρια μόνον όταν τους συμφέρει. Η ίδια θρησκεία στο όνομα της οποίας διατηρούν τους πάντες κάτω από ένα καθεστώς βίας και τρομοκρατίας.
Κατάλαβε ο αναγνώστης τον λόγο που ξεκινήσαμε το κείμενό μας με τους "εστεμμένους" γύφτους; Τώρα, που σφάζονται τα παιδιά της Παλαιστίνης, επειδή αντέδρασαν στην πείνα και την ένδεια, αυτοί κρύβονται. Κρύβονται οι κλέφτες, οι οποίοι, αν απέδιδαν στους Παλαιστίνιους το μερίδιο που τους αντιστοιχούσε, δεν θα πεινούσαν και άρα δεν θα αντιδρούσαν και άρα δεν θα σφάζονταν. Κρύβονται οι κλέφτες και αφήνουν στο προσκήνιο να εμφανίζονται σαν υπεύθυνοι μόνον οι Ισραηλίτες. Όταν θα ολοκληρωθεί η σφαγή, θα εμφανιστούν με τον τρόπο που διαιωνίζει την "παράσταση". Θα εμφανιστούν όπως βολεύει τον σχεδιασμό του ιμπεριαλισμού. Θα εμφανιστούν σαν αντισιωνιστές και "φίλοι" των Παλαιστινίων. Θα τους δώσουν μάλιστα και χρήματα. Όχι χρήματα για να λύσουν τα προβλήματά τους και να "ησυχάσουν", αλλά για τους ακριβώς αντίθετους λόγους. Θα τους δώσουν χρήματα για όπλα, ώστε η σφαγή να επαναληφθεί, όταν θα τους είναι και πάλι χρήσιμη. Χρηματοδοτούν αδρά τις διάφορες "Φατάχ", για να συντηρείται η φάμπρικα του αίματος. Ταΐζουν τους διάφορους Αραφάτ και Αμπάς, για να σέρνουν τους Παλαιστινίους πίσω από το δίκιο τους και να τους βυθίζουν στη "θάλασσα" της αθλιότητας.
Αυτοί είναι οι ηγέτες του Ισλάμ. Ένα πραγματικό "τσίρκο" δολοφόνων. Αυτοί είναι οι πραγματικοί δολοφόνοι των παιδιών της Παλαιστίνης. Οι Άραβες χαφιέδες της Δύσης και των σιωνιστών. Οι συνεργάτες της CIA και της Μοσάντ. Οι γύφτοι, που τους "διόρισαν" οι Δυτικοί να παριστάνουν τους ηγέτες των Αράβων. Ο γελοίος ο Αμπντάλα της Ιορδανίας, που, "ξοδεύοντας" το αίμα των βρεφών, κάνει μεγάλες συλλογές αυτοκινήτων. Ο γιος του Χουσεϊν, για τον οποίο υπάρχουν ντοκουμέντα ότι ήταν έμμισθος χαφιές της CIA και άρα και της "αδερφής" Μοσάντ. Ο άντρας της κακομοίρας της Παλαιστίνιας, η οποία παριστάνει τη φιλάνθρωπη Celebrity και δεν την προλαβαίνουν τα κομμωτήρια. Κοντά σ' αυτούς και η "αγία" οικογένεια της Σαουδικής Αραβίας. Το "σόι" του Μπιν Λάντεν. Αυτοί πάντα εμφανίζονται εκ των υστέρων να παριστάνουν τους γενναιόδωρους "φίλους" των Παλαιστινίων και τους φανατικούς πιστούς του Αλλάχ.
Στο όνομα του Ισλάμ όλοι αυτοί οι "φανατικοί" Ισλαμιστές πρέπει να αποκεφαλιστούν. Να αποκεφαλιστούν στην κυριολεξία, όπως αποκεφαλίζουν ομόθρησκούς τους καθημερινά. Να αποκεφαλιστούν χθες και όχι αύριο. Να αποκεφαλιστούν, όπως προβλέπεται για τον ΑΠΙΣΤΟ απέναντι στον Αλλάχ, τον ΠΡΟΔΟΤΗ απέναντι στον λαό του και τον ΔΟΛΟΦΟΝΟ απέναντι στα παιδιά της Γάζας. Ό,τι προβλέπεται από τον ισλαμικό νόμο. Τον νόμο, τον οποίο χρησιμοποιούν και οι ίδιοι εις βάρος των υπολοίπων. Γι' αυτόν τον λόγο είπαμε εξ’ αρχής ότι απαιτείται να τεθούν εκ νέου οι στόχοι του παλαιστινιακού λαού. Να εντοπιστούν οι πραγματικοί εχθροί του και εναντίον αυτών να κατευθυνθούν. Είπαμε και πιο πάνω. Το Ισραήλ είναι ένα "εργαλείο". Εναντίον του "εργαλείου" δεν στρέφεσαι ποτέ, γιατί θα την πατήσεις. Το "εργαλείο" αντέχει το κόστος αυτού που κάνει, διαφορετικά δεν θα ήταν εργαλείο. Όσο αφελής είναι αυτός ο οποίος χτυπάει το ίδιο το "μαχαίρι" που τον ματώνει και όχι αυτόν που το κρατάει, άλλο τόσο αφελής είναι κι αυτός που στρέφει τους Παλαιστίνιους εναντίον του Ισραήλ. Όσο δίκιο κι αν έχουν οι Παλαιστίνιοι εναντίον των Ισραηλινών, τόσο αφελές είναι να στρέφονται εναντίον τους.
Όσο δίκιο κι αν έχουν, δεν πρέπει να πετάνε καμία ρουκέτα εναντίον τους. Ούτε καν χαρτοπετσέτες. Να περιφέρονται στους δρόμους του Ισραήλ και όχι απλά να μην απειλούν κανέναν, αλλά να είναι ο "ορισμός" της καλής συμπεριφοράς. Να βρίσκουν Εβραίες γριές στα φανάρια και να τις περνάνε απέναντι. Να βρίσκουν ασυνόδευτους μαθητές στο δρόμο και να τους πηγαίνουν στο σχολείο. Να βρίσκουν σκουπίδια στους δρόμους και να τα τοποθετούν στους κάδους. Αυτή είναι η τέλεια παλαιστινιακή αντίδραση απέναντι στο "εργαλείο" του Ισραήλ. Το "μαχαίρι" το χαϊδεύεις και δεν το χτυπάς, γιατί θα κοπείς και θα κλαις. Άλλοι τους "χρωστάνε" τα περισσότερα και όχι αυτοί που φαίνονται. Ας ξεκαθαρίσουν την κατάσταση με τους άλλους και μετά βλέπουν τι θα κάνουν με τους Ισραηλινούς.
Γι' αυτό χρειάζεται γνώση. Χωρίς γνώση δεν πρόκειται να καταφέρεις τίποτε απολύτως. Θα σε "δουλεύουν" ασύστολα, όπως συμβαίνει τώρα. Το ίδιο "χέρι" που θα σε χτυπάει, θα είναι το ίδιο "χέρι" που θα φιλάς από ευγνωμοσύνη. Οι Εβραίοι σιωνιστές τύπου Γούλφοβιτς, Κίσιγκερ κλπ., έδωσαν εντολές στους Εβραίους σιωνιστές Ολμέρ ή Νετανιάχου να "σφάξουν" τους Παλαιστίνιους. Οι ίδιοι έστειλαν τον Εβραίο σιωνιστή Χόλμπρουκ, για να γίνει ο "ουδέτερος" μεσολαβητής της κρίσης. Οι ίδιοι έστειλαν τον Εβραίο σιωνιστή Σαρκοζί να εκφράσει τη "συμπαράσταση" της Ευρώπης. Οι ίδιοι θα κρίνουν το Ισραήλ για πιθανά εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας με τη σιωνίστρια πρόεδρο του Διεθνούς Δικαστηρίου την Εβραία Ροζαλίν Κοέν. Κοντά σ' αυτούς και ο δικός μας φουκαράς, ο Εβραίος σιωνιστής Γιωργάκης, στέλνει μηνύματα "αδερφοσύνης", αλλά δεν τολμά να καταδικάσει το μαζικό έγκλημα των ομοεθνών του.
Αν οι Παλαιστίνιοι περιμένουν από όλους αυτούς να βρουν λύσεις και να επιβάλουν δίκαιες τιμωρίες στους εγκληματίες, καλύτερα να φύγουν από τώρα από τη Γάζα. Δεν έχει νόημα αυτοί οι οποίοι θα επιβιώσουν της σημερινής σφαγής να περιμένουν να δουν τι θα συμβεί την επόμενη φορά. Έτσι κι αλλιώς θα υπάρξει επόμενη φορά. Τόσα κομμωτήρια έχει να πληρώσει η Νουρ της Ιορδανίας. Άλατα πιάνουν οι χρυσοί μπιντέδες της Σαουδικής Αραβίας και θέλουν συντήρηση.
Η τρομοκρατία είναι η μόνη λύση
στο παλαιστινιακό πρόβλημα.
Η μόνη σωστή αντίδραση απέναντι σ' αυτά τα φοβερά εγκλήματα κατά του λαού της Παλαιστίνης είναι η τρομοκρατία. Αυτή θα εξασφαλίσει τη λύση στα προβλήματά τους. Το λεπτό σημείο εδώ είναι ο εντοπισμός του σωστού στόχου αυτής της τρομοκρατίας. Αυτό, όσο κι αν φαίνεται παράξενο, είναι και το πλέον δύσκολο. Γι' αυτόν τον λόγο κάνουμε αυτήν την πορεία ανάλυσης. Μέσω της ανάλυσης μπορεί να καταλάβει κάποιος πόσο λάθος είναι η αντίδραση απέναντι στο Ισραήλ. Το σωστό σ' αυτήν την περίπτωση είναι η αντίδραση απέναντι σ' αυτούς που χρησιμοποιούν το Ισραήλ. Απέναντι στους ίδιους ως πρόσωπα και είναι οι σιωνιστές ή απέναντι στα αποτελέσματα που προκύπτουν από τη λειτουργία του Ισραήλ και είναι τα σκληρά αραβικά καθεστώτα της περιοχής. Οι Παλαιστίνιοι δηλαδή έχουν δύο επιλογές μπροστά τους. Η πρώτη είναι να στρέψουν την τρομοκρατία τους εναντίον κάποιων που κατοικούν στην Δύση και χειρίζονται το "εργαλείο" του Ισραήλ εις βάρος τους. Η δεύτερη είναι να ακυρώσουν τα "κέρδη" της λειτουργίας του στην περιοχή.
Η πρώτη επιλογή που έχουν είναι να στραφούν απευθείας εναντίον της σιωνιστών της Δύσης. Αυτή η επιλογή είναι επικίνδυνη γι' αυτούς για έναν πολύ απλό λόγο. Οι σιωνιστές εμπλέκονται στην εσωτερική λειτουργία της Δύσης και αυτό θα της δίνει άλλοθι να είναι ακόμα πιο σκληρή εις βάρος τους. Ο Σαρκοζί μπορεί να είναι σιωνιστής, αλλά ταυτόχρονα είναι και "Γάλλος" και το χτύπημα εναντίον του κάποιοι μπορούν να το εμφανίσουν όπως τους βολεύει και όχι απαραίτητα όπως είναι. Με αυτόν τον τρόπο οι Παλαιστίνιοι "εξάγουν" το πρόβλημά τους μέσα στις κοινωνίες των Δυτικών και αυτό τρομάζει τις κοινωνίες τους. Τα "παράπλευρα" θύματα, τα οποία αναγκαστικά θα υπάρξουν εξαιτίας της τρομοκρατικής δράσης, θα λειτουργήσουν εις βάρος τους. Αν σ' αυτό συνυπολογίσει κάποιος και τη δύναμη των ΜΜΕ, είναι εύκολο ν' αντιληφθεί πόσο επικίνδυνη μπορεί να γίνει μια τέτοια επιλογή.
Σε μια τέτοια περίπτωση κινδυνεύουν να χάσουν το "δίκιο" τους απέναντι σ' αυτούς που επιθυμούν να τους υποστηρίξουν και είναι οι λαοί της Δύσης. Για να σε υποστηρίξουν αυτοί, θα πρέπει να τους "μονώσεις" από τα αποτελέσματα της τρομοκρατίας. Θα πρέπει να τους διατηρήσεις στην ασφαλή θέση "θεατή" και να μην τους εμπλέξεις στο κόστος της αντίδρασης. Να τους διατηρήσεις σε θέση να βγάζουν αντικειμενικά συμπεράσματα και να μην τα "νοθεύεις" από τα δικά τους πάθη. Αν τους τρομάξεις με τη βία την οποία θα εκδηλώσεις ή τους κάνεις να θρηνήσουν θύματα εξαιτίας της, τους "έχασες". Όσο "χειρουργικά" κι αν επιθυμείς να είναι τα χτυπήματά σου απέναντι στους σιωνιστές, είναι βέβαιον ότι θα γίνει το λάθος. Ένα αθώο θύμα μπορεί να σε ρίξει στα "τάρταρα".
Όταν μάλιστα έχεις απέναντί σου ένα τόσο άθλιο και δολοφονικό σύστημα, ευνόητο είναι ότι η "χειρουργική" τρομοκρατία είναι ένας στόχος μη εφικτός. Όταν το σύστημα γνωρίζει ότι αρκεί ένας νεκρός για να χάσεις το "δίκιο" σου, δεν θα διστάσει να τον "παράγει" μόνο του. Εσύ μπορεί να "χειρουργείς" και αυτό θα σπέρνει θάνατο με προβοκάτορες. Από εκεί και πέρα με τη δύναμη των ΜΜΕ μπορεί να σε εμφανίσει όπως θέλει. Μπορεί να τρομοκρατήσει τους λαούς και να σε εμφανίσει σαν έναν επικίνδυνο δολοφόνο των παιδιών του. Μπορεί να σε εμφανίσει σαν μια διαρκή απειλή της κοινωνικής τους ειρήνης. Είναι θέμα χρόνου να χάσεις τη μάχη των εντυπώσεων, εφόσον σ' αυτήν την περίπτωση δεν έχεις κάποιον άλλο στόχο πέρα από τη δημιουργία των εντυπώσεων. Είναι θέμα χρόνου οι Ισραηλινοί δολοφόνοι να "νομιμοποιηθούν" εκ νέου σαν οι "χωροφύλακες" της Δύσης. Είναι θέμα χρόνου να εμφανιστούν σαν αυτοί που κάνουν τη "βρόμικη" δουλειά των χριστιανών. Τη δουλειά που θα ήθελαν να κάνουν όλοι οι χριστιανοί, αλλά δεν μπορούν.
Η δεύτερη επιλογή είναι η μόνη σωστή. Πρέπει οι Παλαιστίνιοι με την τρομοκρατία τους να "ακυρώσουν" τα κέρδη, τα οποία επιτυγχάνουν οι σιωνιστές μέσω του Ισραήλ. Όταν τα κέρδη της λειτουργίας του είναι η σταθερότητα των καθεστώτων της περιοχής, ευνόητο είναι ότι η αποσταθεροποίησή τους είναι η μεγαλύτερη δυνατή ζημιά, την οποία μπορούν να επιτύχουν. Αν το Ισραήλ είναι ένα "κατσαβίδι", που "βιδώνει" τα καθεστώτα στις θέσεις τους, η τρομοκρατία της Παλαιστίνης θα πρέπει έχει να έχει ως στόχο να σπάσει τις αραβικές "βίδες", που αυτό το "κατσαβίδι" βιδώνει. Να εκδηλωθεί μακριά από το "κατσαβίδι", αλλά στον χώρο όπου έχει αποτέλεσμα η λειτουργία του και το κάνει χρήσιμο για τους κατόχους του. Αυτό προτείνουμε. Να εκδηλώσουν την τρομοκρατική τους δράση εναντίον των καθεστώτων κυρίως της Ιορδανίας και της Σαουδικής Αραβίας. Τα ακριβώς αντίθετα δηλαδή που κάνουν μέχρι σήμερα.
Αντί, κάθε φορά που τους "χτυπάει" το Ισραήλ, ν' ανταποδίδουν αφελώς τα χτυπήματά του και στη συνέχεια να τρέχουν σαν "ζητιάνοι" σ' αυτούς και να ζητάνε χρήματα και υποστήριξη —νομιμοποιώντας τόσο τους ίδιους όσο και τα κλοπιμαία τους, ενώ είναι συνένοχοι στον φόνο και κλέφτες—, να τους απειλούν με ανατροπή. Να μεταφέρουν την τρομοκρατία μέσα σ' αυτά τα κράτη και να απαιτήσουν από τους αδερφούς λαούς τους να τους βοηθήσουν. Να απαιτήσουν αυτά που δικαιούνται και να μην ζητιανεύουν για πράγματα τα οποία τους ανήκουν. Να απαιτήσουν από τους λαούς να εφαρμοστεί ο νόμος του Ισλάμ σε όλα τα επίπεδα. Είτε αυτά τα επίπεδα αφορούν την τιμωρία των ομόφυλων απίστων είτε τη νομή των κοινών κερδών από το πετρέλαιο. Έχουν υποχρέωση οι λαοί της Σαουδικής Αραβίας και της Ιορδανίας να "ανεχθούν" την τρομοκρατία των Παλαιστινίων για όσο διάστημα οι δικές τους ηγεσίες, εξαιτίας των δικών τους αδυναμιών, είναι υπεύθυνες για τη σφαγή του παλαιστινιακού λαού.
Αυτά τα καθεστώτα πρέπει να γίνουν οι αποκλειστικοί στόχοι της παλαιστινιακής τρομοκρατίας. Ο Αμπντάλα και ο Άλ Σαούντ είναι τα πολύτιμα και αναντικατάστατα κέρδη, τα οποία αποφέρει στους σιωνιστές η δολοφονική λειτουργία του Ισραήλ. Αν οι Παλαιστίνιοι στραφούν εναντίον τους, θα "αναγκαστεί" η Δύση να δει εκ νέου το πρόβλημά τους. Δεν μπορεί να κάνει διαφορετικά, εφόσον έχει ανάγκη το πετρέλαιο και αν χάσει τους λακέδες της, θα πρέπει να διεκδικήσει τη συμπάθεια των λαών της περιοχής, προκειμένου να το εξασφαλίσει. Χτυπήματα σαν αυτό της 11ης Σεπτεμβρίου μόνον τους σιωνιστές ευνοούν. Όχι μόνον δεν θίγουν τους ιμπεριαλιστές, αλλά αντίθετα τους "αναζωογονούν". Τους δίνουν τη δυνατότητα να καταφέρουν όλους τους στόχους τους. Να περιορίσουν τα δικαιώματα των λαών τους, να ενισχύσουν το Ισραήλ και να παραδώσουν τους Παλαιστίνιους στην "ομηρία" των λακέδων τους. Δεκάδες τέτοια χτυπήματα μπορεί ν' αντέξει η Δύση. Αυτό το οποίο δεν μπορεί ν' αντέξει είναι έναν Αμπντάλα στην κρεμάλα.
Μόνον με αυτόν τον τρόπο οι Παλαιστίνιοι θα καταφέρουν τους στόχους τους. Μόνον με αυτόν τον τρόπο θα δρομολογήσουν αλυσιδωτές εξελίξεις, οι οποίες θα τους ευνοήσουν. Ένας Άλ Σάουντ να κρέμεται σε μια κολώνα του Ριάντ, είναι ο απόλυτος εφιάλτης για τους σιωνιστές. Αν πάψουν τέτοιοι Άραβες ηγέτες να υφίστανται, δεν μπορούν οι σιωνιστές να διαπραγματευτούν τις θέσεις τους στον "συνεταιρισμό" τους με τους ιμπεριαλιστές Αγγλοσάξονες και αυτό θα τους θέσει στο περιθώριο και όχι μόνον. Αυτό μπορούν να το "εισπράξουν" οι Παλαιστίνιοι, προκειμένου να πάψουν να αιμορραγούν. Κάθε φορά που τους χτυπάει το Ισραήλ, να πηγαίνουν κατ’ ευθείαν έξω από την "πόρτα" του Αμντάλα. Στο Ισραήλ να πηγαίνουν μόνον για καφέ και περίπατο.
Αυτό είναι το μυστικό της σωστής αντίδρασης. Δημιουργείς τις συνθήκες, που οδηγούν σε "καχεξία" τον εχθρό σου. Με αδύναμα τα καθεστώτα της περιοχής, το Ισραήλ δεν θα μπορεί να δικαιολογήσει τα έξοδά του και άρα αναγκαστικά θα πρέπει να αυτοπεριοριστεί. Η λειτουργία του ως "εργαλείο" είναι πολυδάπανη και δικαιολογείται μόνον όταν αποφέρει τα ανάλογα κέρδη στους ιδιοκτήτες του. Αν αυτά τα κέρδη πάψουν να έχουν αυτήν την αναλογία, ευνόητο είναι ότι θ' αρχίσουν να περιορίζονται και οι "εισροές" από τη Δύση. Αναγκαστικά σε μια τέτοια περίπτωση το Ισραήλ θα πρέπει να επιβιώσει με συμβατική οικονομική λειτουργία και αυτό θα το κάνει ν' αλλάξει την τακτική του. Αναγκαστικά θα την αλλάξει, γιατί χωρίς τη σιωνιστική "μετάγγιση" από αμερικανικά "πετροδολάρια" θα πρέπει να λειτουργεί με βάση τους δικούς του πόρους και αυτοί απειλούνται από την αστάθεια.
Αν η βία του Ισλάμ περιοριστεί εντός των ορίων του Ισλάμ, είναι εύκολο οι Παλαιστίνιοι να ζητήσουν τη βοήθεια των χριστιανικών λαών. Είναι εύκολο να ζητήσουν βοήθεια στον δίκαιο αγώνα τους. Μια βοήθεια, η οποία μπορεί να γίνει με πολλούς τρόπους. Με τρόπους ήπιους αλλά και βίαιους. Αν οι Παλαιστίνιοι πείσουν τους χριστιανούς —πράγμα εύκολο— ότι υπεύθυνοι για τις δολοφονίες αμάχων είναι οι σιωνιστές, οι χριστιανοί μπορούν να τιμωρήσουν τους σιωνιστές με τον τρόπο που τους "πονάει" περισσότερο. Μέσω της αγοράς. Στερώντας τους χρήματα. Μποϊκοτάροντας τις εταιρείες τους, οι οποίες είναι γνωστές. Οι χριστιανοί καταναλωτές μπορούν μέσα σε λίγες ημέρες να καταστρέψουν τις εβραϊκές επιχειρήσεις σε όλο τον κόσμο.
Ακόμα και η βία μπορεί να τους επιφέρει τεράστια ζημιά, χωρίς να απειλείται ο αγώνας των Παλαιστινίων. Η βία σ' αυτήν την περίπτωση δεν λειτουργεί αρνητικά. Αρκεί να την ασκήσουν οι χριστιανοί εντός του χριστιανισμού. Όπως το Ισλάμ μπορεί ν' αντέξει τη δική του εσωτερική τρομοκρατία, έτσι μπορεί να την αντέξει και η χριστιανική κοινωνία. Αρκεί να είναι δική της. Δεν μιλάμε για βία εξαιρετικής σκληρότητας. Μιλάμε για συμβολική βία. Μιλάμε για απλά πράγματα, τα οποία μόνον αν τα κάνουν χριστιανοί μπορούν να πανικοβάλουν τους σιωνιστές. Απλά πρέπει να ξέρεις τι πρέπει να κάνεις και γιατί το κάνεις. Τι φοβούνται οι ανά τον κόσμο σιωνιστές; Την άμεση σύνδεσή τους με την πολιτική του Ισραήλ. Την αποκάλυψη ότι έχουν άμεσα κέρδη και οι ίδιοι από το αίμα των παιδιών της Παλαιστίνης.
Όλη τους η προπαγανδιστική πολιτική εξαντλείται στο να διαχωρίζουν απόλυτα την έννοια "Εβραίος" από αυτήν του "Ισραηλίτη". Για όσο διάστημα καταφέρνουν και πείθουν τους χριστιανούς ότι αυτές οι δύο έννοιες δεν έχουν σχέση μεταξύ τους, τίποτε δεν θα περιορίζει τα κέρδη τους. Κανένας δεν θα μπορεί να καταλάβει ότι και ο τελευταίος Εβραίος της διασποράς έχει άμεσα και τεράστια κέρδη από τις σφαγές του Ισραήλ. Ο τελευταίος Εβραίος της διασποράς ζει παρασιτικά και πλούσια στη χώρα που τον φιλοξενεί, γιατί απλά το Ισραήλ εξυπηρετεί τους ιμπεριαλιστές και αυτοί ανταποδίδουν με προστασία και προνόμια στους όπου γης Εβραίους. Το όλο θέμα είναι να "συνδεθούν" αυτές οι έννοιες μεταξύ τους. Άρα, τι απαιτείται για να γεφυρωθεί αυτό το φαινομενικά τεράστιο χάσμα; Όσο κι αν αυτό φαίνεται παράξενο, το "χάσμα", για να γεφυρωθεί, απαιτεί μια μικρή πέτρα.
Η πρώτη πέτρα, που θα πεταχτεί από χριστιανικά χέρια και θα σπάσει τη τζαμαρία ενός εβραϊκού εμπορικού μαγαζιού οπουδήποτε στη Δύση, μπορεί να έχει μεγαλύτερο αποτέλεσμα από όλες μαζί τις ρουκέτες της Χαμάς. Γιατί; Γιατί αποκαλύπτει σχέσεις και καταστάσεις. Γιατί "προειδοποιεί" αυτούς που επωφελούνται από τις σφαγές στην Παλαιστίνη ότι "φαίνονται". Τους "ενημερώνει" ότι έπαψαν να είναι στο απυρόβλητο. "Ενημερώνει" τους Εβραίους της Νέας Υόρκης, του Παρισιού ή της Φρανκφούρτης ότι από τη στάση τους θα εξαρτηθεί η συνέχεια της κατάστασης. Μια "πέτρα" σ' αυτήν την περίπτωση είναι πέτρα "υπόσχεσης" για συνέχεια. Μια συνέχεια, που, αν δεν συμμορφωθούν, μπορεί να τους οδηγήσει σε νέες "λαμπρές" νύχτες "κρυστάλλων". Μόνον ο τρόμος των Εβραίων της διασποράς μπορεί να αναγκάσει τους σιωνιστές να μαζέψουν τον λυσσασμένο "σκύλο", που ακούει στο όνομα Ισραήλ. Αυτό είναι κάτι που μπορούν να το κάνουν εύκολα οι χριστιανοί και μετά τα τελευταία εγκλήματα του Ισραήλ θα το κάνουν μάλλον ιδιαίτερα ευχάριστα.
Και εκεί που τον είχαμε ξεχάσει, εμφανίστηκε και ο καραγκιόζης ο Μπιν Λάντεν. Αναρωτιόμασταν πού να βρίσκεται το "σαπάκι" της επανάστασης. Ο χτικιάρης της αντίδρασης. Ο Σαουδάραβας χαφιές της Δύσης. Ο γελοίος υπάλληλος της CIA. Τι είπε; Τα ακριβώς αντίθετα από αυτά που —όπως είδαμε στην ανάλυση— συμφέρουν τους Παλαιστινίους και τον αραβικό κόσμο γενικότερα. Καλεί σε πανστρατιά τους Άραβες απέναντι στους "σταυροφόρους" και τους σιωνιστές. Τους "προτείνει" δηλαδή να συνεχίσουν να κάνουν αυτά που τους παγιδεύουν και τους έφεραν στη σημερινή οικτρή κατάσταση. Αυτά που τους κάνουν εύκολη λεία για το Ισραήλ και τους θέτουν στην ομηρία των Αράβων λακέδων της Δύσης. Στην ομηρία των δισεκατομμυριούχων συγγενών και φίλων του Μπιν Λάντεν.
Αυτά μας είπε ο "καταζητούμενος" Μπιν Λάντεν. Αυτός που τον ψάχνουν οι Αμερικανοί και δεν τον βρίσκουν. Πού ψάχνουν άραγε έναν νεφροπαθή; Στα βουνά και στους λόγκους; Αιμοκάθαρση χρειάζεται ο άνθρωπος και όχι καθαρό αέρα. Γιατί δεν ψάχνουν καλύτερα στα αμερικανικά στρατιωτικά νοσοκομεία της Σαουδικής Αραβίας για να τον βρουν; Εκεί δεν θεραπεύουν οι Αμερικανοί τους άρρωστους υπαλλήλους τους; Ο Λάντεν κι αν είναι ωραίος στόχος για τους Παλαιστίνιους. Να τον βρούνε και να τον σύρουνε στη Γάζα. Να τον δέσουν σε ένα από τα κτίρια που βομβαρδίζουν οι Ισραηλινοί συνεργάτες του, να γελάσει όλος ο πλανήτης με τον καραγκιόζη. Το ακόμα καλύτερο είναι να τον πετάξουν με αεροπλάνο πάνω στο Empire State Building. Να μαζευτεί κόσμος να "χαζεύει" την τρομοκρατική "ενέργεια" του ίδιου του αρχηγού της Al Caida.
Allahu Akbar παιδιά της Παλαιστίνης και σύντομα θα δικαιωθείτε. Σύντομα θα το "θυμηθούν" με τον πιο επώδυνο τρόπο και τα κτήνη που το "ξέχασαν".
Κάποιοι θα βρεθούν στην αγκαλιά Του και κάποιοι άλλοι ....στα χέρια Του.
Λίγη υπομονή ακόμα …Ελάχιστη.
