Η Ελίζα Βόζεμπεργκ, η τόσο γοητευτική δικηγόρος που πρωταγωνιστεί στα δικαστικά και τα πολιτικά δρώμενα και είναι περιζήτητη για την προσωπικότητά της, τη γνώση της, την ευγλωττία της και την ποιότητά της στα κοσμικά και τηλεοπτικά γεγονότα, είναι πολύ γνωστή και αγαπητή σε όλους τους Έλληνες.
Πείτε μου, όμως, ποιος άλλος εκτός από μένα γνωρίζει ποιος είναι ο Σουλπίκιος, αυτός ο γνωστός-άγνωστος, ο μυστηριακός και αινιγματικός άντρας που συγκατοικεί με την Ελίζα, που συμβιώνει μαζί της, που την προστατεύει αλλά ταυτόχρονα και την καταδυναστεύει;
Δεν ξέρω τι συγγενική σχέση έχει αυτός ο Σουλπίκιος με τους Σουλπίκιους πατρίκιους της αρχαίας Ρώμης, αλλά εγώ τον φαντάζομαι σαν φάντασμα φαντασμαγορικό στη ζωή της Ελίζας, ένα φάντασμα πραγματικά γενναίο και... ρωμαίο.
Κι επειδή ο Σουλπίκιος, ακόμα και φάντασμα, δεν είναι φανταστικός, προσπάθησα να μάθω τα πάντα από την ίδια την αγαπημένη μας Ελίζα Βόζεμπεργκ.
Κυρία Βόζεμπεργκ, μιλήστε μου ειλικρινά... Σας παρακολουθεί ένα φάντασμα;
«Δεν με παρακολουθεί. Είναι μέσα στη ζωή μου. Συγκατοικούμε και συμβιώνουμε με τον Σουλπίκιο εδώ και πολλά χρόνια. Κι ακόμα, αν εσείς τον θεωρείτε φάντασμα, πρέπει να σας πω ότι τέτοιου είδους φαντάσματα επιλέγουν κάποιους ανθρώπους για να τους υποστηρίζουν, αλλά και για να τους βασανίζουν».
Και πώς είναι αυτός ο Σουλπίκιος;
«Δεν έχει ηλικία, αλλά μεγαλώνει μαζί μου, χωρίς να επιβαρύνεται από το χρόνο. Είναι κομψός, ιδιόρρυθμος και κακομαθημένος. Αυτόν τον καιρό είναι πολύ άσχημος, γιατί έχει θυμώσει επειδή αντιμετωπίζει πολλά προβλήματα. Γι αυτό με στεναχωρεί πολλές φορές, αλλά ταυτόχρονα παίρνω και δυνάμεις από αυτόν, γιατί συχνά σε δύσκολες στιγμές με ενθαρρύνει και με προστατεύει».
Και πότε εμφανίστηκε αυτός ο Σουλπίκιος στο σπίτι σας;
«Από τότε που ήμουν μικρό παιδί και μέναμε στην Κυψέλη, στη Φωκίωνος Νέγρη και Αγαθουπόλεως. Γνωρίστηκε πρώτα με τη μητέρα μου, την Μπιάνκα, που είχε αδυναμία στα φαντασματάκια και την ακολουθούσε παντού. Μετά τον παρέλαβα, τον κληρονόμησα εγώ, που είμαι αντιδραστική και αυτό μαγνητίζει τον Σουλπίκιο. Μου εμφανίζεται ακόμα και όταν βρίσκομαι με πολύ κόσμο, αλλά τον βλέπω μόνο εγώ».
Πώς είναι τα χαρακτηριστικά του;
«Δεν έχει σαφή χαρακτηριστικά. Μεταλλάσσεται. Και δεν τον ενδιαφέρει η εμφάνισή του. Είναι τόσο έντονη προσωπικότητα, που αδιαφορεί για τη μόδα και δεν επιδιώκει να είναι trendy».
Κάθε πότε επικοινωνεί μαζί σας;
«Πολύ συχνά... Περισσότερο από μία φορά το μήνα. Και μου ασκεί οξύτατη κριτική, πολύ αυστηρή έως και εκνευριστική».
Μήπως είναι ερωτευμένος μαζί σας;
«Όχι. Δεν έχει δικαίωμα να ερωτεύεται. Απλώς ζηλεύει. Ζηλεύει πολύ, ακόμα και το σύζυγό μου, τους φίλους μου και ό,τι αγαπώ. Όταν του μιλάω για τον άντρα μου, τον Γιάννη, ο Σουλπίκιος δεν μιλάει, σωπαίνει. Ίσως γιατί έχει μάθει να σέβεται τα προσωπικά δεδομένα».
Όταν θέλετε τη συμβουλή του ή χρειάζεστε την παρουσία του και τον καλέσετε, ο Σουλπίκιος έρχεται;
«Όχι. Έρχεται μόνο όταν εκείνος θέλει. Σας είπα, είναι κακός».
Σας έχει τουλάχιστον βοηθήσει σε κάποιο πρόβλημα;
«Ναι. Με έχει στηρίξει πολλές φορές. Ακόμα κι όταν έδινα εξετάσεις στο πανεπιστήμιο».
Μη μου πείτε ότι σας έλεγε τα θέματα...
«Όχι βέβαια... Και να τα ήξερε δεν θα τα αποκάλυπτε. Είναι τίμιος και εχέμυθος. Αλλά όταν γενικά έπεφτα από κάτω και προβληματιζόμουν, γιατί είμαι τελειομανής, ο Σουλπίκιος, όταν καταλάβαινε ότι ενδεχομένως να ήμουν αδύνατη σε κάποιο μάθημα, μου έλεγε: Προχώρα... Προχώρα... Θα τα καταφέρεις. Και μετά, έτσι και δεν ακολουθούσα τις συμβουλές του ή τη γραμμή του, θύμωνε και γινόταν μαζί μου εχθρικός».
Πείτε μου τώρα ειλικρινά... Δεν μπορείτε πραγματικά να απομακρυνθείτε απ αυτόν;
«Όχι, δεν μπορώ να ζήσω χωρίς αυτόν. Δεν μπορώ να ζήσω χωρίς τον Σουλπίκιο».
Σας πιστεύω. Κι εγώ δεν μπορώ να ζήσω χωρίς τα αγαπημένα μου φαντάσματα: τον Ισαάκ και την Κανελλία.
