«Δεν φταίω που το μοναστήρι έχει ιδιοκτησία... Πρέπει να είστε ευγνώμονες, γιατί έχετε τα χωράφια του μοναστηριού και ζείτε» |
Μία από τις πιο ενδεικτικές κινήσεις είναι, ίσως, η ανακοίνωση που εξέδωσε στις 14 Μαΐου 2007 μέσω του «Κέντρου Οικολογικών-Βιολογικών Καλλιεργειών» της Ιεράς Μητρόπολης Θηβών & Λεβαδείας. Σημειωτέον ότι το κέντρο αυτό ιδρύθηκε από τον Ιερώνυμο το 2001 με στόχο «την εμπέδωσιν των βιολογικών και οικολογικών καλλιεργειών για το γενικότερον όφελος». Ομως ο μετέπειτα αρχιεπίσκοπος προχώρησε τον Δεκέμβριο του 2005 σε τροποποίηση του καταστατικού του κέντρου θέτοντας πρώτο σκοπό την «καταγραφή και κατοχύρωση της ιδιοκτησίας και οριθέτηση της μοναστηριακής περιουσίας». Λέει, λοιπόν, στην ανακοίνωση εκείνη:«Τα κτήματα που διεκδικούνται προς το παρόν είναι:
1) Ακρινό Νερό
2) Νεοχώρι-Καμάρα
3) Λούγαρη-Διχάλα
4) Ποιμνιοστάσιο Παρορίου
5) Βόσκημα Ελικώνος
6) Βόσκημα Λυκούρεσι
7) Τσέρεσι
8) Ζαλτσα
9) Σκροπονέρια»
Νεοχώρι-Καμάρα
Γιατί λοιπόν αναφέρει ότι η συγκεκριμένη έκταση είναι 5.000 στρέμματα; Ισως διότι αναγγέλει αμέσως μετά τη συνεργασία στην αξιοποίηση της έκτασης με την Αδαμαντία Ματθαίου, σύζυγο του ανιψιού Αναστάσιου Λιάπη. Παρακάτω όμως, δηλώνει ότι δεν θέλει να απομακρύνει κανέναν «εκ των επιθυμούντων να βόσκουν εντός τα αιγοπρόβατά των». Καλεί μάλιστα άλλον ενδιαφερόμενο κτηνοτρόφο σε συνεργασία «με τον όρο ασφαλώς ότι θα δεχθεί την κυριότητα της μονής επί του αγροκτήματος»...
«Πρόκειται για τον κτηνοτρόφο Ζαχαρία Καρούζο», μας λέει ο κ. Πραγιάννης, μέλος οικογένειας που εδώ και χρόνια βόσκει τα πρόβατα στη συγκεκριμένη περιοχή. Ο συγκεκριμένος κτηνοτρόφος ποτέ δεν αναγνώρισε την κυριότητα της μονής και είχε το θάρρος να κινηθεί δικαστικά εναντίον της οικογένειας Λιάπη σε αγωγή που εκδικάστηκε την Πέμπτη 25 Σεπτεμβρίου 2008.
Ζητούμε να γνωρίσουμε τον κ. Καρούζο και ξεκινούμε μαζί με τον κ. Πραγιάννη από τη Δαύλεια. Τον συναντούμε μαζί με τα γίδια του στο δρόμο για Παρόρι. Μας δείχνει ψηλά πίσω από το βουνό για να καταλάβουμε πού είναι η Καμάρα, «εκεί που έβοσκα τα ζωντανά από τότε που γεννήθηκα». «Από το 2005 ταλαιπωρούμαι, αλλά δεν το βάζω κάτω. Τα κρατώ εδώ, κουβαλώ νερό με το βυτίο για να τα ποτίζω. Ο Λιάπης ήθελε να περιφράξει ακόμη και την ποτίστρα που είχε φτιάξει η κοινότητα. Ηρθε, είπε ότι θα με διώξει, θα με λιώσει. Μαλώσαμε. Ηρθε μετά ο δεσπότης, είπε ότι θα τα κανονίσουμε. Επειτα από 10 μέρες, ήρθαν και με τρέχανε στον εισαγγελέα»... Τον ρωτούμε αν είναι ο μόνος κτηνοτρόφος που θίγεται.
«Υπάρχουν και άλλοι. Αλλά δεν μιλάνε. Περιμένουν από τον δεσπότη να τους διορίσει τα παιδιά. Φοβούνται». Εκείνος δεν φοβάται; Μισό χαμόγελο. «Φοβάμαι μόνο που έχουν πλακώσει λύκοι και μου έφαγαν μόνο φέτος 70 ζωντανά». Μας μιλά για τα δύο παιδιά του, μαθητές. Μάλλον δεν πρέπει να ελπίζουν σε διορισμό...
«Εγώ ήξερα ότι η Εκκλησία είναι κοντά στους φτωχούς ανθρώπους», μας λέει η Μαργαρίτα Αργυράκου-Miernik, αντιπρόεδρος του Κτηνοτροφικού Συνεταιρισμού Βοιωτίας, η οποία κατάγεται από την Πολωνία αλλά ζει εδώ και χρόνια στην περιοχή: «Εδώ όμως κοιτάζει να μας στερήσει ακόμη και τα βασικά και ο δήμος δεν κάνει τίποτε γι' αυτό».
Στον δρόμο για την Καμάρα όπου έχει το ποιμνιοστάσιο η οικογένεια Λιάπη, ο κ. Πραγιάννης μάς δείχνει χοντρούς ξύλινους πασσάλους και σίδερα: «Εδώ η οικογένεια επιχείρησε να περιφράξει δημόσια δασική έκταση. Θέλουν σιγά σιγά να βάλουν πόδι σε όλο τον Παρνασσό».
«Εδώ και χρόνια οι υπεύθυνοι της Εκκλησίας ζητούσαν από τους βοσκούς να υπογράφουν χαρτιά ότι πλήρωναν για να βάζουν τα ζώα τους ακόμη και αν δεν έδιναν δραχμή», συμπληρώνει ο πρώην δημοτικός σύμβουλος Δαύλειας Θανάσης Μπαϊρακτάρης.
Δημόσιες-δασικές
Πάντως, η έκταση «Νεοχώρι-Καμάρα» περιγράφεται ως «δημόσια» και «δασική» σε έγγραφα του Δασαρχείου Λιβαδειάς με χρονολογίες 22/6/1987, 22/8/1996, 12/9/2001, 6/11/2003, 10/4/2006 και 7/12/2007. Στα ίδια έγγραφα, ο δημόσιος χαρακτήρας αποδίδεται και στις εκτάσεις Λαπαθιάς, Ανω Τσέρεσι, Ακρινό Νερό, Λούγαρη που διεκδικεί η μητρόπολη. *
Η μονή Ιερουσαλήμ, μέσω της οποίας διεκδικούνται δεκάδες χιλιάδες στρέμματα στον Παρνασσό. Ο Ιερώνυμος ήθελε να μετατρέψει το προαύλιό της σε προπονητικό κέντρο |
Τα παραπάνω λόγια του Ιερώνυμου μαζί με άλλα ακόμη περιλαμβάνονται στα επίσημα πρακτικά συνεδρίασης του δημοτικού συμβουλίου της Δαύλειας στις 13 Οκτωβρίου 2003. Χωρίς την περίσκεψη που τον χαρακτηρίζει σήμερα, ο νυν αρχιεπίσκοπος αρνείται κάθε συζήτηση για το αν είναι δημόσια τα κτήματα σε τεράστιες εκτάσεις του ανατολικού Παρνασσού αλλά και έως τη Χαιρώνεια, το Δίστομο και τη Λιβαδειά: «Να μην το κουβεντιάσουμε». «Δεν φταίω εγώ που είναι δικά μας». «Οι αιώνες το λένε». Με αυτές τις φράσεις αντικρούει κάθε αμφισβήτηση αλλά και τα έγγραφα του Δασαρχείου που χαρακτήριζαν τις εκτάσεις δημόσιες. Ο Ιερώνυμος μιλά σε «μια ιστορική βραδιά», όπως λέει, με αμεσότητα για τα σχέδια αξιοποίησης της εκκλησιαστικής περιουσίας, άλλοτε αυστηρά και άλλοτε «παιδευτικά»: «Εγώ, αν δεν κουβεντιάσουμε, μόνος μου δεν κάνω τίποτα. Εγώ βλέπω ότι αυτό το πράγμα είναι ένας ωραίος χώρος που πάει χαμένος» (σ.σ. μιλά για κατασκηνώσεις της Εκκλησίας στον Παρνασσό δίπλα στη Μονή Ιερουσαλήμ με αυθαίρετα -κατά την Πολεοδομία- κτίσματα).
Αμέσως μετά όμως: «Εάν το δημοτικό συμβούλιο μου πει άστε μας ήσυχους, εγώ έχω τα σχέδιά μου. Ηδη έβαλα θέρμανση στο πάρκο, θα τον θερμάνω όλο τον χώρο και θα έρθω σε επαφή με τις ομάδες της επαρχίας μας. Ελάτε εδώ πέρα, έχει διανυκτέρευση, έχει εστιατόριο. Και ποια οργανωμένη ομάδα δεν θα θέλει τα παιδιά της να τα γυμνάσει εκεί πέρα;».
Επίδειξη δύναμης
Ο Ιερώνυμος αποδεικνύεται εξαιρετικά πολιτικός και ευέλικτος. Αλλοτε μιλά για τα αγαθά της συνεργασίας ανάμεσα στους τοπικούς παράγοντες: «Στην Ιστορία, είτε επίσκοποι είμαστε είτε δήμαρχοι είμαστε, είτε καλόγεροι στα μοναστήρια, όταν ο σκοπός που βάζουμε δεν έχει όραμα το γενικό συμφέρον αλλά έχει προσωπικές επιδιώξεις, πάντοτε αυτό θα αποτύχει, θα βυθιστεί και αντί να βοηθήσει αυτούς που εργάζονται θα γίνει μπούμερανγκ».
Αλλοτε όμως κάνει ξεκάθαρα επίδειξη δύναμης: «Μπορώ αυτά τα χρήματα να πω στον κύριο Χριστοδουλάκη (τότε "τσάρο" της Οικονομίας), θα τα κόψεις από την περιφέρεια και θα μου τα δώσεις εμένα κατευθείαν. Το καταφέρνω»!!! (Η επιτυχία αφορά 20 εκατ.δραχμές για κατασκευή δεξαμενών.)
Αμέσως παρακάτω, ο νυν αρχιεπίσκοπος πέφτει κάπως ιεραρχικά αν και τα ποσά ανεβαίνουν: «Είμαστε στη Λαμία, βλέπω τον κύριο περιφερειάρχη και του λέω "σας παρακαλώ πολύ θέλω να μου δώσετε 30 εκατομμύρια (δραχμές) για να φτιάξω τα γήπεδα της κατασκηνώσεως". Και μου λέει "ευχαρίστως τα έχετε" (...). Ξαναπάω στον περιφερειάρχη και του λέω, "σας παρακαλώ πολύ εκεί που θα βάλετε εμένα 30 εκατ. θα βάλετε -και είπε ναι- και 70 εκατ. για το γήπεδο της Δαύλειας"».
«Αποσυνάγωγος», ο κτηνοτρόφος Ζ. Καρούζος κινήθηκε δικαστικά κατά των συγγενών του αρχιεπισκόπου. «Οι άλλοι δεν μιλούν, περιμένουν διορισμούς για τα παιδιά τους», μας λέει |
Ο τότε μητροπολίτης παίζει και σε άλλα σημεία δεξιοτεχνικά με τους τοπικούς ανταγωνισμούς. Λέει και λέει για τις προόδους που έχει πετύχει η Αράχοβα σε αντίθεση με τη Δαύλεια, παρά το γεγονός ότι κάποτε ήταν και τα δύο μικρά χωριά σε δύο διαφορετικά σημεία του Παρνασσού: «Η Αράχοβα μπροστά στη Δαύλεια δεν ήταν τίποτε. Η Δαύλεια ήταν ένα κόσμημα (...). Σήμερα δείχνει μια λεηλατημένη πόλη».
Εμπορική περισυλλογή
Την ευελιξία του δείχνει ο νυν αρχιεπίσκοπος και δίνοντας ορισμούς για το τι είναι ένα μοναστήρι: «Είναι μια οικονομική μονάδα. Οπως λέμε σήμερα η "Πεσινέ" ή η "Λάρκο", για την εποχή εκείνη (σ.σ. Τουρκοκρατία και περασμένος αιώνας) ήταν το αντίστοιχο γιατί είχε εκτάσεις πολλές, πολλούς εργάτες, μοναχούς, υπηρέτες (...) ήταν μια βιομηχανική μονάδα (...) ένα εμπορικό κέντρο». Τα λέει όλα αυτά καταλήγοντας ότι σήμερα είναι «ο τουρισμός που μπορεί να δώσει μια ελπίδα γι' αυτόν τον τόπο». Οταν όμως παρακάτω ο τότε δημοτικός σύμβουλος Γιάννης Πραγιάννης αναφέρεται ειδικά στις περιφράξεις με τις οποίες έχει κλείσει παρανόμως δημόσιος δασικός χώρος γύρω από τη Μονή Ιερουσαλήμ, ο Ιερώνυμος αλλάζει ρότα: «Το μοναστήρι είναι τόπος αυτοσυγκεντρώσεως, τόπος προσευχής, τόπος περισυλλογής και έτσι πρέπει να το βλέπουμε»...
«Να είστε ευγνώμονες»
Ο τότε μητροπολίτης δεν σπεύδει απλώς να θεωρήσει δεδομένη την ιδιοκτησία της Εκκλησίας στα αμφισβητούμενα κτήματα. Μιλά απαξιωτικά για την κυβέρνηση: «Εμένα δεν με ενδιαφέρει αν η κυβέρνηση είναι πράσινη ή μπλε ή κόκκινη, κοιτάω να κάνω τη δουλειά μου». Επιτίθεται σε όσους σχολιάζουν τις παράνομες περιφράξεις στο δάσος: «Εσείς τα σπίτια σας τα φράζετε (...). Γιατί δεν το απελευθερώνετε και εσείς να μπορούμε να κάνουμε κάτι εκεί πέρα να περπατάμε; (...). Μας ρώτησες εμάς πώς έφτιαξες τη μάντρα σου; Αν έχει το μοναστήρι ιδιοκτησία τόσο, δεν φταίμε εμείς. Το βρήκαμε. Το έχουμε. Τουναντίον πρέπει να είστε ευγνώμονες γιατί όλοι έχετε τα χωράφια του μοναστηριού και ζείτε»...
Επαναστατικό δίκαιο
Με αφορμή όσους αμφισβητούν την ιδιοκτησία της Εκκλησίας στα κτήματα, ο Ιερώνυμος δεν χάνει την ευκαιρία να «καρφώσει» τον τότε αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο για τη διαμάχη που είχε ξεσπάσει με το Οικουμενικό Πατριαρχείο. Υπενθυμίζεται ότι κεντρικό σημείο τριβής ήταν η εκλογή μητροπολιτών στις Νέες Χώρες (Θεσσαλονίκη κ.λπ.).
Και ο νυν αρχιεπίσκοπος λέει ότι η Μονή Ιερουσαλήμ (μέσω της οποίας διεκδικούνται εκτάσεις) επιθυμεί κάποια συνεννόηση, «αλλά όμως όχι επαναστατικό δίκαιο όπως κάνουμε εμείς τώρα στο Πατριαρχείο (...). Γιατί είναι δικό του και αφού είναι δικό του πώς θα σ' το δώσει;».
Τις διεκδικήσεις της Εκκλησίας σε όλα τα σημεία του ορίζοντα μας δείχνουν η Μ. Αργυράκου - Miernik, ο Γ. Πραγιάννης και ο Θ. Μπαϊρακτάρης |
Λυκούρεση
Μια άλλη δίκη είναι προγραμματισμένη για τον ερχόμενο Νοέμβριο και αφορά 17.000 στρέμματα (ίσως εγείρει διεκδικήσεις και για 14.000 ακόμη) γύρω από τη Μονή Λυκούρεση. Η συγκεκριμένη μονή είναι ανάμεσα σε εκείνες που είχαν υπογράψει με βάση τον νόμο Τρίτση (παραχώρηση εκτάσεων μονών) του 1987, αλλά τώρα ζητεί πίσω εκτάσεις που σε ένα βαθμό έχουν παραχωρηθεί ήδη από προηγούμενες δεκαετίες σε ακτήμονες με τίτλους. Στη Μονή Λυκούρεση, όπου και η κατοικία του εκάστοτε μητροπολίτη, ολοκληρώνουμε την επίσκεψη στην περιοχή. Πίσω από ψηλούς τοίχους η μονή, περικυκλωμένη από λοφάκια με χαμηλά δέντρα, γεννήματα αναδάσωσης ύστερα από πυρκαγιά. Περικυκλωμένη και από γίδια που βόσκουν ανενόχλητα χωρίς να νοιάζονται για δικαστική δικαίωση...
Τέλος πάντων ας κάνω μια πολύ συγκεκριμένη ερώτηση.
Μέχρι να αποκρούσετε την παγκόσμια κλιματική αλλαγή, μήπως μπορείτε να ασχοληθείτε λίγο με το ελληνικό περιβάλλον; Υπάρχει κάποιο σοβαρό πρόβλημα στη Βοιωτία, έδρα κάποτε του Αρβανίτη μητροπολίτη Ιερώνυμου Λιάπη, διώκτη των Ελλήνων Μαρτύρων του Ιεχωβά και των Ελλήνων Καθολικών της Βοιωτίας τους οποίους εμπόδιζε να αναγείρουν ναό (Ελευθεροτυπία”, 17-6-2000) και καταπατητή της βοιωτικής γης και τρομοκράτη των αγροτοκτηνοτρόφων της.
http://symparataxi.wordpress.com/2008/10/02/ieresaftheresies/
Αντιγράφω από την «Ελευθεροτυπία» που έσπασε προς στιγμήν την ομερτά και στα δημοσιεύματα της οποίας βασίζω τους ισχυρισμούς μου:
«Του ΑΡΗ ΧΑΤΖΗΓΕΩΡΓΙΟΥ Ιερός επενδυτής και ο αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος! Ως μητροπολίτης Θηβών και Λεβαδείας, όχι μόνο θεώρησε δεδομένη την ιδιοκτησία της Εκκλησίας σε εκτάσεις τουλάχιστον 80.000 στρεμμάτων στον Παρνασσό και άλλα βοιωτικά βουνά και κάμπους, αλλά παραχώρησε κάποιες για εκμετάλλευση σε επιχείρηση της οικογένειάς του……………».
Το πλούσιο ρεπορτάζ περιλαμβάνει απειλές της οικογένειας Λιάπη κατά κτηνοτρόφου που αντιστέκεται, σιωπή των κατοίκων με την ελπίδα κάποιου ρουσφετιού, καταπάτηση δημόσιας γης, χρηματοδοτήσεις από το κράτος των επιχειρηματικών ανησυχιών του δεσπότη, αυθαίρετη δόμηση και καταπάτηση στον αρχαιολογικής σημασίας χώρο του Ελικώνα.
Αυτά και πολλά άλλα εξοργιστικά γράφει η εφημερίδα και επακολούθησε συμπλήρωσή του δημοσιεύματος με νέα στοιχεία στο «Ποντίκι» (16.10.2008) που σημείωνε: «Στο χαμηλότερο δυνατό σημείο βρίσκονται, οι σχέσεις του Συνασπισμού και προσωπικά του Αλέξη Τσίπρα με την Αρχιεπισκοπή και τον αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο, λόγω του πρώτου μεγάλου δημοσιεύματος εφημερίδας με προσωπικές καταγγελίες για τον ίδιο τον αρχιεπίσκοπο. Μιλάμε για το δισέλιδο της «Ελευθεροτυπίας» του Σαββάτου 4 του μηνός με τίτλο «Σκάνδαλο… Βοιωτοπεδίου»…. Όσοι γνωρίζουν πρόσωπα και πράματα στη Βοιωτία λένε πως τα στοιχεία που είδαν το φως της δημοσιότητας (και σούρνονταν μήνες τώρα στα διάφορα δημοσιογραφικά στέκια) προέρχονται από ανθρώπους του Συνασπισμού. Μάλιστα οι ίδιες πηγές λένε πως είχε κλειστεί ραντεβού Τσίπρα – αρχιεπισκόπου, το οποίο ματαιώθηκε με πρωτοβουλία του Συνασπισμού την παραμονή της δημοσίευσης του επίμαχου ρεπορτάζ στην «Ελευθεροτυπία» και αφού τοπικά στελέχη του κόμματος αλλά και περιβαλλοντικών οργανώσεων έκαναν παρέμβαση στα κεντρικά του ΣΥΝ».
Ευτυχώς υπάρχει και το Διαδίκτυο, όπου το θέμα συνεχίστηκε με νέα στοιχεία: «Για πρώτη φορά προκύπτουν στοιχεία ότι η Μητρόπολη Θηβών και Λεβαδείας πούλησε έκταση 800 στρεμμάτων σε παραθαλάσσια περιοχή, με τον ισχυρισμό ότι ήταν μέρος 77.000 στρεμμάτων (!) που «ανήκουν στην Μονή Σεραφείμ». Η Μονή Σεραφείμ απέχει 4,5 περίπου χιλιόμετρα πάνω στον Ελικώνα, όπως μπορεί να διαπιστώσει κανείς σε ένα χάρτη. Η Μητρόπολη Θηβών και Λεβαδείας τώρα πρέπει να αποδείξει πως υπάρχουν τίτλοι ιδιοκτησίας για ολόκληρο τον κάμπο που υπολογίζεται στα 20 τετραγωνικά χιλιόμετρα!».
http://www.antinews.gr/?p=3746
Ο αρχιεπίσκοπος όμως τήρησε ένοχη σιγή, εκτός αν θεωρηθεί το παρακάτω μνημείο αοριστολογίας και υπεκφυγής ως απάντηση:
«Θέση απέναντι στις διεκδικήσεις δεκάδων χιλιάδων στρεμμάτων στον Παρνασσό και άλλες περιοχές της Βοιωτίας έλαβε χθες για πρώτη φορά ο αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος, δυόμισι εβδομάδες μετά τη δημοσίευση του θέματος από την «Ελευθεροτυπία» (4/10/08 -Σκάνδαλο… Βοιωτοπεδίου). Ερωτηθείς χθες με αφορμή τη δημοσιοποίησή του μέσω του τηλεοπτικού σταθμού «Αλτερ» τη Δευτέρα 20/10, ο αρχιεπίσκοπος μίλησε για «φούσκα ολόκληρη» και διερωτήθηκε «ποιοι είναι πίσω από αυτό το πράγμα». Συμπλήρωσε ακόμη ότι «δεν υπάρχει ούτε τόσο ίχνος από την πορεία μου στη Βοιωτία που να προσπάθησα να κερδίσω κάτι». Ο νομικός εκπρόσωπος του αρχιεπισκόπου Κ. Παπασπύρου, τον οποίο ρωτήσαμε σχετικώς, μας είπε ότι έχει πλέον στη διάθεσή μας πλήθος στοιχείων μετά τη μελέτη των οποίων θα επανέλθουμε.Α.Χ». (ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ – 23/10/2008)
Η εφημερίδα δεν επανήλθε ποτέ και ο σταθμός Αlter έκοψε το θέμα:
ΠΕΡΙΣΣΌΤΕΡΑ ΣΤΟ
H «Κλιματική Αλλαγή» και ο κ. Ιερώνυμος.
