Στο τρομολαγνικό κλίμα των ημερών, η κυβέρνηση εφαρμόζοντας το ευρωατλαντικό πλέγμα συμφωνιών, παραδίδει στην Ουάσιγκτον πρόσωπα ακόμα κι αν εμποδίζει το Σύνταγμα ή υπάρχουν αθωωτικές αποφάσεις από την ελληνική Δικαιοσύνη
Με την προσφιλή μέθοδο των τροπολογιών μέσα στο καλοκαίρι επέλεξε η κυβέρνηση να περάσει δύο κατάπτυστες τροπολογίες, με τις οποίες «προσαρμόζεται» η ελληνική έννομη τάξη στο νεοταξίτικο αμερικανικό και ευρωενωσιακό «δίκαιο». Σύμφωνα με τις τροπολογίες αυτές οποιονδήποτε χαρακτηρίζουν «εγκληματία» οι ΗΠΑ θα παραδίδεται στην Ουάσιγκτον, όποτε το απαιτούν οι ΗΠΑ, ακόμα και αν υπάρχουν εδώ συνταγματικοί περιορισμοί ή και αμετάκλητες αθωωτικές αποφάσεις των ελληνικών δικαστηρίων.
Συγκεκριμένα, η κυβέρνηση κατέθεσε χτες στη Βουλή δύο τροπολογίες. Η πρώτη αφορά σε προσθήκη στη Σύμβαση αμοιβαίας «δικαστικής συνδρομής» σε ποινικές αποφάσεις μεταξύ Ελλάδας και ΗΠΑ της 26/5/1999, η οποία τροποποιήθηκε στις 25/6/2003. Η δεύτερη τροπολογία αφορά στη Συνθήκη περί αμοιβαίας έκδοσης «εγκληματιών» μεταξύ Ελλάδας και ΗΠΑ, του 1931, όπως αυτή ενισχύθηκε τρομολαγνικά με την αντίστοιχου περιεχομένου Συμφωνία ΕΕ-ΗΠΑ του 2003. Δύο τρομο-συμφωνίες που υπογράφτηκαν την ίδια μέρα, επί κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ, που τώρα έρχεται να συμπληρώσει η κυβέρνηση της ΝΔ, μια μέρα μετά τη δολοφονία του αστυνομικού και με αντιδραστικές φωνές και γραφίδες να ουρλιάζουν περί παραπέρα ενίσχυσης των κατασταλτικών μηχανισμών.
Στις χτεσινοβραδινές τροπολογίες και τις αιτιολογικές τους εκθέσεις, μεταξύ άλλων, αναφέρεται ότι αυτή η διαδικασία γίνεται «ώστε να αρθεί κάθε αμφισβήτηση και αμφιβολία περί εφαρμογής του άρθρου 13 της αντίστοιχης Συμφωνίας μεταξύ ΕΕ και ΗΠΑ και στις σχέσεις μεταξύ Ελληνικής Δημοκρατίας και ΗΠΑ, σχετικά με την επίκληση από τα συμβαλλόμενα μέρη των όρων της "μη παρέκκλισης"». Η διατύπωση αυτή δείχνει ότι ασκήθηκαν πιέσεις, ώστε να γίνει ταχεία διευθέτηση του θέματος και να παρακαμφθούν τα όποια εμπόδια εμφανίστηκαν στην εφαρμογή της.
Ειδικότερα προβλέπεται ότι: «(...) Στις περιπτώσεις που συνταγματικές αρχές ή αμετάκλητες δικαστικές αποφάσεις που δεσμεύουν το αιτούν κράτος είναι ενδεχόμενο να συνιστούν εμπόδιο για την εκπλήρωση της υποχρέωσής του για έκδοση και η διευθέτηση του θέματος δεν προβλέπεται στη Συμφωνία περί Εκδόσεων μεταξύ ΕΕ και ΗΠΑ, στη Συνθήκη περί Εκδόσεων, ή στο Πρωτόκολλο, θα πραγματοποιούνται διαβουλεύσεις, μεταξύ του αιτούντος και του ερωτώμενου κράτους». «Κατ' αυτόν τον τρόπο διασφαλίζεται η πλήρης και χωρίς περιθώρια αμφισβητήσεων εφαρμογή όλων των όρων της σχετικής Συμφωνίας μεταξύ ΕΕ και ΗΠΑ περί εκδόσεων, στην αντίστοιχη Συνθήκη και το Πρωτόκολλο της χώρας μας και των ΗΠΑ».
Τι σημαίνουν τα παραπάνω στην πράξη; Καταργούνται όσες πρόνοιες είχαν απομείνει στην ελληνική έννομη τάξη περί προστασίας των λεγόμενων ατομικών δικαιωμάτων. Και υλοποιώντας στο έπακρο το ευρωατλαντικό κατασταλτικό πλέγμα, δήθεν μέσω «διαβουλεύσεων» (υπουργών ΗΠΑ - Ελλάδας, πρέσβεων, υπηρεσιακών παραγόντων), όποτε ο «μεγάλος αδελφός» κρίνει κάποιον εκδοτέο (ακόμα και αν εδώ έχει κριθεί αθώος), η ελληνική κυβέρνηση τον «δίνει», με ανοιχτό το ενδεχόμενο να καταλήξει στα Γκουντάναμο της «νέας τάξης».
Οι ρυθμίσεις αυτές είναι καθαρό πως ευθέως αναφέρονται σε αγωνιστές που αμφισβητούν την κυριαρχία του ιμπεριαλισμού και των πολιτικών συστημάτων που τον υπηρετούν, μια που για τους Αμερικανούς αλλά και τους Ευρωπαίους ιμπεριαλιστές ακόμα και ο βίαιος ριζοσπαστισμός διώκεται αφού θεωρείται έγκλημα.
Γι' αυτήν την κατάληξη ευθύνη έχει συνολικά ο δικομματισμός. Αλλωστε, επί κυβέρνησης και προεδρίας στην ΕΕ του ΠΑΣΟΚ υπογράφτηκαν οι προαναφερόμενες τρομο-συμφωνίες έκδοσης και δικαστικής συνεργασίας ΗΠΑ-ΕΕ, στις 25/6/2003, σε Συνάντηση Κορυφής στην Ουάσιγκτον, με την παρουσία από πλευράς ΕΕ του αρμόδιου υπουργού και προεδρεύοντος του σχετικού συμβουλίου υπουργών της ΕΕ, Φ. Πετσάλνικου.
