a_lavdas sagt:
Aγαπητέ PhilipCy,Η αρχιτεκτονική (εξ'όσων μπορεί να γνωρίζει ένας φιλότεχνος και φιλαθηναίος νευροβιολόγος όπως εγώ) έχει το μοναδικό προνόμιο να πατάει και στην επιστήμη και στην τέχνη.
Η ιδιότητά σου του αρχιτέκτονα αποτελεί εγγύηση για τη σχέση σου με το επιστημονικό σκέλος (αφού σημαίνει ότι τελείωσες κάποια σχολή) αλλά δε σημαίνει ότι μπορείς να μιλάς από καθέδρας για το καλλιτεχνικό...οι απόψεις σου για το art deco και τον εκλεκτικισμό είναι καθαρά προσωπικές. Ασφαλώς έχεις δικαίωμα να μη σου αρέσει ούτε ο εκλεκτικισμός ούτε ο νεοκλασικισμός ούτε κι οτιδήποτε άλλο. Δικαίωμά σου είναι να θεωρείς και τον Παρθενωνα άσχημο -σ ε δημοκρατία ζούμε. Είναι όμως προσπάθεια παραπλάνησης του αναγνώστη να παρουσιάζεις τις απόψεις σου περί του συγκεκριμένου ύφους ως τη "θέση του αρχιτέκτονα". Η προσπάθεια παραπλάνησης συνεχίζεται εντονώτερη με το φανταστικό διάλογο αρχιτέκτονα και κάφρου πελάτη. Αναμφίβολα εσύ και πολλοί συνάδελφοί σου θα έχουν ταλαιπωρηθεί από την παντελή έλλειψη αισθητικής του νεο-αστού νεοέλληνα. Τι σχέση όμως έχει ο διάλογος (που περιγράφει όντως τέλεια τη σημερινή κατάσταση) με το μεσοπόλεμο, την εποχή που κτίστηκε το κτήριο αυτό? Καμμία. Στο μεσοπόλεμο η Αθήνα είχε αστούς και τα χωριά χωρικούς. Ο καθένας λειτουργούσε σωστα στο χωρο του. Σήμερα δεν υπάρχουν ούτε αστοί ούτε χωρικοί - υπάρχουν παντού μόνο "χωριάτες". Έχει διαφορά. Συμφωνώ απόλυτα με τη φράση σου "Γενικώς η σύγχρονη ελληνικη αρχιτεκτονική είναι ευνουχισμένη από τον κάθε ακαδημαικό, τον κάθε φαντασιόπληκτο του ένδοξου παρελθόντος, αλλά και από την μεγαλύτερη μερίδα των ελλήνων γιατί δεν υπάρχει παιδεία αισθητικής". Αλλά αυτή όμως αφορά πολλές πλευρές.
Στην Έλλάδα είμαστε ακριβοί στα πίτουρα και φτηνοί στο αλεύρι. Το "μέτρο" της αρχαιότητας έδωσε τη θέση του στη "μετριότητα" . Ούτε στο παρελθόν φερόμαστε καλά (εκτός κι αν είναι "αρχαία" για τα οποία καμαρώνουμε σα γύφτικο σκεπάρνι) ούτε το παρόν σεβόμαστε. Αρχιτέκτονες ήταν αυτοί που έχτιζαν μοντέρνα (και, συχνά, αξιολογότατα) κτήρια στο κέντρο της ΑΘήνας το '50 και το '60. Και δεν καταλάβαιναν ότι και την πόλη και τα έργα τους αδικούσαν. Το να φυτεύεις μοντέρνα κτήρια σε έναν ιστό του 19ου αιώνα είναι σα να μεταμοσχεύεις ενα συκώτι στη θέση ενός νεφρού. Και το μόσχευμα και ο ασθενής αδικείται και τελικά τίποτε δε λειτουργεί. Επιπλεον, κατάφεραν να δαιμονοποιήσουν τη μοντέρνα αρχιτεκτονική στα μάτια του κοσμου, αφού τη συνέδεσαν με την καταστροφή. Φοβάμαι ότι ολοι αυτοί (όπως κι εσύ) δεν είχαν τη συγκίνηση του συνόλου, της συνολικής εικόνας...έβλεπαν και βλέπουν μεμονωμένα κτήρια απομονωμένα από τον ιστό της πόλης με ανατομικό (για να μην πω νεκροτομικό) τρόπο.
Αν, όπως πιστεύω να συμφωνείς κι εσύ, κάτι έχει πάει στραβά στη χώρα μας στο θέμα αυτό, μήπως θα έπρεπε να μιμηθούμε άλλες χώρες που τα κατάφεραν καλύτερα? Στην Ελλάδα αν τολμήσεις και μιλήσεις για προσαρμογή στο αρχιτεκτονικό ύφός μιας περιοχής ή για ανακατασκευές χαμένων κτηρίων, υπάρχει έτοιμη η απαξιωτική λέξη: "σκηνογραφία". Στο Λονδίνο που έμενα χρόνια, έβλεπες να κατεδαφίζουν κτήρια όντως αδιάφορα, και στη θέση τους να ξαναχτίζουν...ακριβώς ίδια. Γιατί? Από σεβασμό στον ιστό της περιοχής. Απλά πράγματα λυμένα στον πολιτισμένο κόσμο. Εδώ και στο παρελθόν ασελγούμε κατεδαφίζοντας παλιά κτήρια και φυτεύοντας καινούργια άσχετα με το ύφος της περιοχής, και τη σύγχρονη αρχιτεκτονική προσβάλουμε χρησιμοποιώντας την "αλα καρτ". Μια γυάλινη πρόσοψη στην Πανεπιστημίου είναι εξ' ίσου απαράδεκτη με μια νεοκλασικίζουσα στη Μαραθώνος - και δυστυχώς εχουμε κι από τα δύο. Αν θέλετε να διαμαρτυρηθείτε για κάτι ως αρχιτέκτων, σας προτείνω να διαμαρτυρηθείτε για τους απίστευτους περιορισμούς ύψους που ευνουχίζουν τη σύγχρονη αρχιτεκτονική - και βλάπτουν εν τέλει την πόλη. Τσιμεντώνουμε το σύμπαν με 6 ορόφους, αντί να αφήσουμε το κέντρο άθικτο και να χτισουμε αραιούς ουρανοξύστες σε επιλεγμένα σημεία, όπως γινεται παντού. Αηδιάζω όταν βλέπω 4όροφα στη Μεσογείων. Δείτε το Παρίσι: περπατάς στο κέντρο και είσαι στη Belle Epoque. Περπατάς στο Defence και είσαι στο 2000. Εδώ είναι όλα μπάσταρδα. Είπαμε: ακριβοί στα πίτουρα και φτηνοί στ' αλεύρι. Το θέμα αν η αρχιτεκτονική του 1900 ή του 1920΄είναι "καλύτερη" ή "χειρότερη" από του 2000 είναι για μένα ανύπαρκτο. Καλή και κακή, σπουδαία και άθλια αρχιτεκτονική υπήρχε, υπάρχει και θα υπάρχει πάντα. Το θέμα είναι να μάθουν οι Έλληνες να σέβονται τα σύνολα και να μη βλέπουν τα κτήρια μεμονωμένα. Η κατεδάφιση του εκλεκτικιστικού στο 17 και του νεοκλασικού στο 19 θα είναι ένα έγκλημα που ξεπερνά την απώλεια δυο όμορφων κτηρίων: θα οδηγήσει στην καταστροφή του χαρακτήρα του ομορφότερου πεζοδρομου της χώρας, και ίσως όλης της Ευρώπης. Ας το συνειδητοποιησουμε, η τέχνη των τελευταίων 2 αιώνων λέει πολλά περισσότερα για μας απ΄οτι τα αρχαία. Αν συνεχίσουμε έτσι, σύντομα θα έχουν απόλυτο δίκιο όσοι πιστεύουν ότι η Ελλάδα είναι μια χώρα χωρίς σημερινό πολιτισμό, που έχει να δείξει μόνο μόνο αρχαία, μπουζούκι, σουβλάκι και θάλασσα...
Μιας και ως καινούργιος εδώ είμαι "ύποπτος", να συστηθώ:
Δρ Αλέξανδρος Α Λάβδας, νευροβιολόγος, ερευνητής Ελληνικού Ινστιτούτου Pasteur. Αν θέλετε και το τηλέφωνό μου για να μου εκφράσετε τις υποψίες σας, στη διάθεσή σας...αν και το βρίσκετε εύκολα και στο website του ιδρύματος. Ποιος είναι ο "δεύτερος λογαριασμός"?
Ο λόγος που μπήκα εδώ είναι γιατί είμαι οργισμένος με αυτούς που έκαναν (και επιμένουν να συνεχίσουν να κάνουν) ό,τι μπορούν για να μετατρέψουν την πόλη των προγόνων μου "από την πιο όμορφη νεοκλασική πόλη της Ευρώπης σε θλιβερό αντίγραφο της Βηρυττού" όπως είχε πει κι ο Τσαρούχης. Δεν ξέρω αν αυτό είναι "ύποπτο" , αλλά αν μπορώ εγώ, κι όσοι άλλοι ασχολούμαστε, να βάλουμε έστω μια μικρή ψηφίδα στην ανάσχεση της καταστροφής μέσα από το διάλογο, δε θα έχουμε χάσει το χρόνο μας. Το νέο Μουσείο της Ακρόπολης είναι για μένα ένα θαυμάσιο και μνημειακό κτήριο, και τέτοια τα έχουμε ανάγκη γιατί σπανίζουν στη μεταπολεμική Ελλάδα. Γιατί πρέπει να κηλιδώσουμε τη δημιουργία με μια καταστροφή?
Philip απορώ με τη στάση σου. Η απάντησή σου μου δείχνει ότι η "υπόθεση εργασίας " σου είναι πως εμένα τάχα με ενδιαφέρει κάπως να επηρεάσω την προσωπική σου καλοπέραση. Αλλιώς, τι σχέση έχει το ότι περνάς καλά στο Λονδίνο με την κουβέντα μας? Το να σε "αγγίξουν" τα λεγόμενά μου με έναν αρνητικό συναισθηματικά τρόπο δε βρίσκεται μέσα στις φιλοδοξίες μου. Περίμενα αντίθετα να οδηγήσουν σε μια συζήτηση με επιχειρήματα. Ματαίως.
Δεν αμφιβάλλω για τη γνώση σου της αρχιτεκτονικής. Την πιστοποιεί το πτυχίο σου. Διαφωνώ όμως με αυτά που "γουστάρεις". Τελείως διαφορετικό. Κάποιος μπορεί να είναι γιατρός (άρα γνωρίζει τι βλάπτει την υγεία του ) και να "γουστάρει" να καπνίζει. Δικαίωμά σου βέβαια, κι εσένα και του καπνιστή...
Εγώ πάντως, ελπίζω να δω την ημέρα που κάποιος de facto γνώστης όπως εσύ, θα μου εξηγήσει τα πράγματα με απλή και λογική σειρά.
1. Ποιος διαχειρίστηκε καλύτερα την πορεία των πόλεων μεταπολεμικά? Η Ελλάδα ή οι περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες? Αν απαντάς το πρώτο, ΟΚ, δικαίωμά σου.
2. Αν απαντάς το δεύτερο, μπαίνει το εξής ερώτημα: γιατί δε μιμούμαστε αυτούς που τα κατάφεραν καλύτερα?ΣΥΝΤΗΡΗΣΗ σχολαστική στο κέντρο, ΑΝΑΚΑΤΑΣΚΕΥΗ χαμένων μνημείων όπως το Δημοτικό Θέατρο ή το Ακταίον (ακόμα και στο Βερολίνο, την πρωτεύουσα του μοντέρνου, θα ανακατασκευάσουν το γκρεμισμένο κάστρο) και τέλος, ΨΗΛΑ και ΑΡΑΙΑ κτήρια στη Μεσογείων, στην Κηφισίας, στην Αθηνών στη Συγγρού. Αποδέσμευση των αρχιτεκτόνων από τα "27 μέτρα". Κι εγώ καλά περνούσα στο Λονδίνο, αλλά αν ήμουν αρχιτέκτονας θα με εξόργιζε η κρατική φίμωση στο θέμα του ύψους.
Ως επιστήμων, έχω μάθει να ακολουθώ μια λογική σειρά. Αυτό περιμένω από όσους θέλουν να με πείσουν για τις απόψεις τους: να βρουν το σφάλμα στη λογική μου και να με οδηγήσουν σε μια πειστικότερη δική τους αλληλουχία. Αυτό δε συμβαίνει εδώ.
Η απάντηση είχε να κάνει με "γουστάρισμα" και με "δικαίωμα" - ποιος τα αμφισβήτησε αυτά?
Φυσικά, καλόν είναι όποιος δεν έχει κάτι να πει να σιωπά. Κανένα δε θέλω να εξαναγκάσω να περνά την ώρα του στην οθόνη αν δεν το θέλει.
Όμως , επαναλαμβάνω, η άποψή σου δεν είναι από καθέδρας. Δεν αμφιβάλλω ότι είσαι αρχιτέκτων, αλλά αρχιτέκτονες είναι και οι καθηγητές Δημήτρης Φιλιππίδης, Γιάννης Κίζης, Μάρω Καρδαμίτση -Αδάμη, καθώς και οι ομότιμοι Κωνσταντίνος Δεκαβάλλας και Διονύσης Ζήβας. Αυτοί, de facto μιλούν από καθέδρας. Και είναι όλοι ενάντια στην κατεδάφιση του κτηρίου, τεκμηριώνοντας τις απόψεις τους όχι με βάση το τι γουστάρουν, αλλά με βάση την επιστημονική και αισθητική τους κατάρτιση.
Philip με το τελευταίο σου mail συμφωνώ σε πολλά και ιδίως στο "δυστυχως καταστρεψαμε και καταστρεφουμε ότι ωραιο εχουμε επειδη η κρατικη μηχανη δεν δουλευει ". Μου αρέσει επίσης που κάνουμε διάλογο.
Όμως η Αθήνα δε δημιουργήθηκε μέσα στο χάος - εξευτελίστηκε μέσα στο χάος. Έχει διαφορά. Τότε, μετά τον πόλεμο, ήταν που παρεξέκλινε τραγικά από την πορεία άλλων Ευρωπαϊκών πόλεων στο κέντρο της. Στα περίχωρα η Μικρασιατική κατστροφή είχε ήδη δημιουργ'ησει καταστάσεις που κι αυτές εξελίχτηκαν σε προβλήματα αντί να θεωρηθούν ευκαιρίες ρηξικέλευθου πολεοδομικού σχεδιασμού.Πρέπει όμως να το δεχτούμε μοιρολατρικά και να μη σώσουμε ό,τι απέμεινε?
Αμέσως μετά την απελευθέρωση από τους Τούρκους, η νέα πόλη επεκτάθηκε με σχέδιο εκτός των τειχών της παλιάς. Έτσι και η Πλάκα διατηρήθηκε και φτιάξαμε καινουργιους, πλατείς (για το 1835) δρόμους όπως η Πανεπιστημίου. Ο Δοξιάδης εδώ και πολλές δεκαετίες έλεγε ότι αυτό έπρεπε να ξαναγίνει. Έχω διαβάσει όλη την πολυσέλιδη έκθεσή του του 1963. Πρότεινε να θεωρήσουμε "παλια πόλη" όλη την κεντρική Αθήνα και να χαραχθούν νέες περιοχές για τις νέες λειτουργίες. Έλεγε ότι το να χτίζουμε το 1960 νέα κτήρια την Πανεπιστημίου είναι σα να είχαν αποφασίσει΄το 1835 να κάνουν τα ανάκτορα μεσα στην Πλάκα.. Αλλά ποιος τον άκουγε? Όταν τρώνε δε μιλάνε ούτε ακούνε...
Ο ανατομικός-νεκροτομικός τρόπος δεν είναι προσβολή για κανέναν, είναι όμως μια διαπίστωση που με πικρία κάνω. Το γυάλινο κτήριο στην Πανεπιστημίου (για να μην πω για το τοιχοπέτασμα εμπρός στην Καπνικαρέα) είναι εξ' ισου άθλιο με το νεοκλασικό στη Μαραθώνος. Γιατί αισθητικά νοθεύουν την ατμόσφαιρα. Αυτό με κάνει και υποφέρω στην Ελλάδα: το τουρλού. Το οποίο, σημειωτέον, δε μοιάζει με τον εκλεκτικισμό: ο εκλεκτικισμός είναι η λελογισμένη επιλογή στοιχείων με σκοπό την επίτευξη ενό αισθητικά επιτυχούς αποτελέσματος. Προσωπικά τον λατρεύω, κι εσύ ασφαλώς έχεις κάθε δικαίωμα να τον αντιπαθείς, αλλά δεν είναι συνώνυμος του τουρλού. Καμμιά σχέση δηλαδή με το φανταστικό διάλογο που παραθέτεις. Ο διάλογος, αντίθετα, περιγράφει μια κατάσταση παρόμοια με αυτό που συμβαίνει σήμερα, όχι μόνο μέσα σε κτήρια-τούρτες αλλά και μέσα σε κάθε γειτονιά: χτίζεται ό,τι κτήριο θέλει ο καθένας όπου θέλει, αρκεί να μην παραβιάζει τον ιερό συντελεστή δόμησης.
Αλλά επίσης τα κτήρια αυτά (τα γυάλινα στο κέντρο και τα νεοκλασικίζοντα στα προάστια) είναι άθλια γιατί ψεύδονται, με έναν βαθύτερο τρόπο από αυτόν που συνήθως εννοούμε όταν χρησιμοποιούμε αυτό τον όρο. Προσωπικά ποτέ δεν κατάλαβα την εμμονή πολλών (Έλλήνων) αρχιτεκτόνων με την "αλήθεια", αλλά έχει ενδιαφέρον να δούμε ποιο είναι το πλαίσιο αναφοράς της. Γιατί να είναι μόνο το κτήριο σε αναφορά με την εποχή κατασκευής του και οχι σε αναφορά με τον αστικό ιστό? Το αν ένα νεοκλασικό ή όποιου άλλου ύφους κτήριο έχει μέσα του πέτρες η οπλισμένο σκυρόδεμα αφορά μια μικρή κοινότητα ειδικών. ΄Το "ψέμα" της ανακατασκευής ή της αρχιτεκτονικής προσαρμογής είναι αμελητέο εμπρός στο ψέμα του να στήνεις γυάλινα κτήρια σε έναν αστικό ιστό του 19ου αιώνα, που αφορά όλους. Τον μασκαρεύεις σε κάτι που δεν είναι. Αυτά βέβαια δεν τα λέω για σένα γιατί βλέπω ότι συμφωνεις στις ανακατασκευές, τα λέω για πολλούς άλλους που διαφωνούν.
Δε νομίζω όμως ότι συμβιβάζεται αφ' ενός να θεωρείς (όπως κι εγώ) λάθος τον τρόπο ανάπτυξης της Αθήνας σε σχέση με τις άλλες πρωτεύουσες και αφ' ετέρου να εγκρίνεις το γυάλινο στην Πανεπιστημίου.
Όλα αυτά βεβαίως ΔΕΝ τα λέω για το νέο Μουσείο το οποίο και βρίσκω εξαιρετικό. Ένα τέτοιο έργο μνημειακού χαρακτήρα δεν πρέπει να περιορίζεται από μίζερες δεσμεύσεις. Στο Παρίσι, το επίσης μνημειακο Pompidou πολύ καλά κάνει και δεν προσπαθεί να προσαρμοστεί στο ύφος των γύρω κτηρίων. Αλλά τέτοια κτήρια είναι σπάνια. Μόνο για τέτοια πρέπει να επιτρέπεται η παρέκκλιση. Δε μπορεί, για μένα, η κάθε επιχείρηση να στήνει τζάμια στην Πανεπιστημίου. Βλέπω φωτογραφίες του κέντρου προπολεμικά και ειλικρινά στενοχωριέμαι. Αναρωτιέμαι με ποιο διακαίωμα κάποιοι μου στέρησαν το δικό μου δικαίωμα να περπατήσω μέσα σε αυτή την κάποτε θαυμάσια πόλη.
Γι' αυτο και φωνάζω, μήπως και καταφέρουμε να διατηρήσουμε κάποια ψήγματά της..."Το παλιο και το νεο μπορει να λειτουργήσουν μαζι." Εσύ το λες. Εγώ συνήθως δεν το πιστεύω, εκτός από εξαιρετικές περιπτώσεις όπως του Μουσείου. Αυτό ζητούμε όσοι εναντιωνόμαστε στην κατεδαφιση: να αφεθούν να λειτουργήσεουν μαζί, και η δημιουργία του νέου να μην οδηγήσει στην κατεδάφιση του παλιού.
Αlk_is και souleseeing θα μου επιτρέπψετε να διαφωνήσω.
Στη Γερμανική Βουλή έχω πάει, θαυμάσια είναι, αλλά το Βερολίνο δεν είναι αντιπροσωπευτικό παράδειγμα ευρωπαϊκής πρωτευουσας. Είναι η μόνη, μαζί με την ΑΘήνα, πρωτεύουσα της Ευρώπης που έχει τόσο λίγο διατηρηθεί και τόσο πολύ ανοικοδομηθεί. Με τη διαφορά ότι εκεί οι αρχιτέκτονες είχαν τον πρώτο λόγο ενώ εδώ όχι. Και το παράδειγμά σου soulseeeing εμπίπτει σε αυτό που λέω: το Reichstag και ο θόλος του είναι κτήρια - ορόσημα, όπως σηλαδή και το μουσείο μας. Δεν είναι το γραφειάκι της κάθε επιχειρησούλας που στήνει υαλοπετάσματα γιατί είναι φτηνά και ευκολα.
"Αν δεν είχαμε μοντέρνα κτίρια στην Πανεπιστημίου, η πανεπιστημίου δε θα έπαυε να λειτουργεί ως εμπορικός δρόμος; Δε θα γινόταν απλά ένας στμπαθητικός δρόμος περιπάτου; Οπότε δε θα αλλοιωνόταν ο χαρακτήρας του?" Λάθος. Τα Champs Elysees στο Παρίσι μια χαρά εμπορικά τα βλέπω με κτήρια κατά 80% της Belle Epoque.
www.nyceparis.com/pictures-of-paris/img/champs-elysees.jpg
Όλο το κέντρο της Βιέννης τι έπαθε? Η Kaertnerstrasse και οι γύρω δρόμοι είναι ΓΕΜΑΤOI επιχειρήσεις στεγασμένες σε κτήρια των αρχών του 20ου αιώνα, εκλεκτικιστικά jugendstil κτήρια που ΣΙΓΟΥΡΑ κάποιοι εδώ μέσα θα έλεγαν "κιτς", μια και έχουν συνηθίσει ως "κτήρια" μόνο τα κουτιά.
www.carlton.at/hotel-wien/jugendstil.jpg
icons.bookings.net/images/hotel/org/186/186846.jpg
Αλλά κι εδώ, η Εθνική Τράπεζα αλλά και άλλες έχουν ευτυχώς δείξει παραδειγματικό σεβασμό στα κτήριά τους. Δηλαδή το City Link που ανακαινίστηκε εκ βάθρων από την Πειραιώς δεν πάει καλά εμπορικά? Έπρεπε να έχει τζαμαρίες?
Αυτά είναι πράγματα ΛΥΜΕΝΑ ΑΠΟ ΔΕΚΑΕΤΙΕΣ στην Ευρώπη, αλλά δυστυχώς η ΑΘήνα από φτωχή Ευρωπαϊκή πόλη που ήταν το '30, μετατράπηκε σε πλούσια τριτοκοσμική πόλη...λες και η οικονομική ανάπτυξη δε μπορεί συμβαδίζει με το σεβασμό στην παράδοση. Ανακαλύπτουμε τον τροχό από την αρχή διαρκώς.
Επίσης λυμένα είναι τα "διλήμματα" περί ελευθερίας Alk_is. Η καταστροφή του αρχιτεκτονικού χαρακτήρα μιας περιοχής δεν αποτελεί αναφαίρετο δικαίωμα κανενός, ούτε η αντιπαροχη, αυτή η διεστραμένη ελληνική εφευρεση είναι κάτι το αυτονόητο. Τι παθαίνουν οι κάτοικοι όλων αυτων των πόλεων που δεν έχουν αυτό το "δικαίωμα"?
Τα νεοκλασικά στη Μαραθώνος είναι 2 όλα κι όλα, είναι στην Παλλήνη και είναι χτισμένα τη δεκαετία του '90. Δε με "ενοχλούν" εμένα γιατί μένω στο κέντρο, απλά μιλάω για την ασυνέπεια.
Ούτε οι δεκάδες χιλιάδες άθλιων κτηρίων στη δυτική ΑΘήνα αλλά και στο κέντρο, σε απίστευτα σημεία όπως πίσω από τον πύργο ΑΘηνών, πίσω από τη ΓΑΔΑ κλπ με ενοχλούν προσωπικά. Απλά λέω ότι αν το κράτος έχει χρήμα για απαλλοτριώσεις, ας το δώσει εκεί που όχι μόνο δεν τίθεται θέμα καλλιτεχνικής απώλειας, αλλά και θα βελτιώσει τις συνθήκες ζωής πολλών ανθρώπων. Αν έμενα σε ένα ισόγειο κουτί σε μια περιοχή με χιλιάδες ισόγεια κουτιά χωρίς πράσινο, θα ευχόμουν το κράτος να μου το απαλλοτριώσει (με αξιοπρεπές αντίτιμο βέβαια) και νά δώσει κινητρα σε ιδιώτες να χτίσουν μοντερνα ψηλά και αραιά κτήρια με φως, αέρα, θέα, σωστές συνθήκες διαβίωσης...
Μια και μιλάμε για τη ΓΑΔΑ, εκεί κοντά, πλάι στα άθλια ισόγεια, είναι και τα προσφυγικά. Και το γελοίο κράτος μας θέλει να ρίξει τα προσφυγικά, το μοναδικό τετοιας έκτασης Bauhaus σύνολο στην Ελλάδα, ενώ μπορεί αν θέλει να ρίξει τα άλλα, πίσω από τη ΓΑΔΑ, 50 μέτρα πιο δίπλα. Εν τω μεταξύ, πέρα από το αρχιτεκτονικό θέμα, έτσι θα φύτευαν και ΠΟΛΥ πιο πολύ πράσινο: τα προσφυγικά έχουν πολύ μικρή κάλυψη οικοπέδου και ήδη αφήνουν πολύ ελέυθερο χώρο΄. Λίγο πράσινο κερδίζεις αν τα ρίξεις. Τα μονόροφα κουτάκια πίσω από τη ΓΑΔΑ είναι χτισμένα με συνεχή δόμηση - τσιμέντο nonstop. Αλλά τα κριτήρια εδώ είναι άλλα: της ευκολίας απαλλοτρίωσης. Μεγάλο μέρος των προσφυγικών ανήκει στο κράτος, κι έτσι θα μπορούσαν πιο έυκολα να φύγουν και ο υπουργός να πάρει ψήφους από αυτούς που λειτουργούν ανακλαστικά στη λέξη "πράσινο". Τόσα χρόνια τα Κουντουριώτικα, λίγο πιο πέρα, αν είχαν φυτευτεί θα είχαν σήμερα ψηλά δέντρα. Οι πολιτικοί μας δουλεύουν, είναι σαφές.
Δείτε το σχετικό thread, έχω ένα post με Links που ίσως αλλάξουν τη γνώμη αυτών που ονειρύονται γκαζόν στη θέση της ιστορίας.
Στην Ελλάδα είμαστε ΠΟΛΥ συντηρητικοί. Συντηρητικός δεν είναι αυτός που του αρέσουν τα αγάλματα και τα καντηλερια.
Συντηρητικός είναι αυτός που δεν αποδέχεται τίποτε πέρα από την παράδοσή του.
Η παράδοση των νέων αρχιτεκτόνων σήμερα δεν είναι βέβαια ούτε τα νεοκλασικά ούτε τα εκλεκτικιστικά. Είναι η μεταπολεμική εκδοχή του μοντερνισμού.
Οσο πιο πολύ ξεφεύγει από την παράδοση κάτι, τόσο πιο απαράδεκτο θεωρείται. Ειδικά μετά την εισαγωγή στη μόδα της λέξης "κιτς" στα μέσα του '80, έχει πάρει η μπάλα τα πάντα.
Δεν έχει η αντίδραση αυτή διαφορά από τις αντιδράσεις των κλασικιστών στο μοντερνισμό του μεσοπολέμου. Το τι σέρνει ο Μπίρης για τα μοντέρνα του '30 που πλήττουν λέει "ουσιαστικώς και αισθητικώς" τους δρόμους δε λέγεται...το 1965 τα έγραφε αυτά, κι ακόμα δεν τα είχε χωνέψει.
Ο συντηρητισμός παίρνει πολλά πρόσωπα, αλλά στο βάθος μένει ίδιος.
Προσωπικά, λέω ευτυχώς που φώναξαν τον Calatrava και είδαμε και κάτι με λίγη φαντασία. Αλλιώς, το Ολυμπιακό Στάδιο θα είχε ένα τετράγωνο επίπεδο στέγαστρο...ίσως και με 8 κολώνες από γυμνό μπετόν στην πρόσοψη, για να θυμίζουν το Παρθενώνα...
Μην το πάρει κανείς προσωπικά και προσβληθεί πάλι, παρακαλώ! :-)
Geschrieben: vor 21 Monaten. ( Permalink )
http://www.flickr.com/groups/greeks_on_contemporary_greek_life/discuss/72157600869826566/
