Το «χέρι» του Ισραήλ βλέπει πίσω από πρόσφατο άρθρο του «Σπίγκελ», που επιρρίπτει στη Χεσμπολάχ την ευθύνη για τη δολοφονία του πρωθυπουργού του Λιβάνου, Ραφίκ Χαρίρι το 2005, ο ηγέτης της οργάνωσης Χασάν Νασράλα.
Είναι «πολύ, πολύ, πολύ επικίνδυνο το άρθρο» είπε ο Νασράλα σε ανοιχτή συγκέντρωση οπαδών του στη Βηρυτό, με αφορμή την 9η επέτειο από την ισραηλινή αποχώρηση από το νότιο Λίβανο. Ο Νασράλα «έδειξε» το Ισραήλ ως ηθικό αυτουργό θυμίζοντας ότι αυτό «είχε προειδοποιήσει πως αν δεν ενεργήσει η διεθνής κοινότητα εναντίον της Χεσμπολάχ, θα τιμωρήσει το ίδιο την οργάνωση και τον ηγέτη της».
Το Ισραήλ συνέχισε την παρελκυστική πολιτική στο Παλαιστινιακό. Αξιωματούχοι της χώρας είπαν -υπό την προϋπόθεση της ανωνυμίας- ότι η κυβέρνηση Νετανιάχου θα ήταν πρόθυμη να κατεδαφίσει 26 παράνομους οικισμούς στις παρυφές των μεγαλύτερων της Δυτικής Οχθης, αν οι ΗΠΑ άρουν την αντίθεσή τους στη συνέχιση της ανοικοδόμησης στους υφιστάμενους. Την πρόταση θα διατυπώσει στον Ομπάμα ο υπουργός άμυνας Εχούντ Μπάρακ την ερχόμενη εβδομάδα στην Ουάσιγκτον. Η άλλη «αντι-πρόταση» του αντιπροέδρου της ισραηλινής κυβέρνησης Μοσέ Γιααλόν και γερακιών του Λικούντ στη δημιουργία παλαιστινιακού κράτους είναι να προσαρτήσει το Ισραήλ τμήματα της Δυτικής Οχθης και να παραχωρήσει την πολιτική ευθύνη για τον παλαιστινιακό πληθυσμό στην Ιορδανία. Παλαιστίνιοι και Ιορδανία απορρίπτουν κάτι τέτοιο, το ιορδανικό υπουργείο Εξωτερικών μάλιστα κάλεσε τον Ισραηλινό πρεσβευτή και του επέδωσε διάβημα. Οι Παλαιστίνιοι θέλουν δικό τους κράτος -κάτι που έχει υιοθετήσει σύσσωμη η διεθνής κοινότητα- και απορρίπτουν κάθε συζήτηση για συνέχιση της εποικιστικής δραστηριότητας του Ισραήλ. Ο επικεφαλής της παλαιστινιακής διαπραγματευτικής ομάδας Αχμέντ Κρέα δήλωσε χθες σε συνέντευξη ότι θα μπορούσε σε μια μελλοντική ρύθμιση παλαιστινιακό κράτος, που θα περιλαμβάνει τη Δυτική Οχθη, να προσφέρει την υπηκοότητα στους Εβραίους εποίκους τριών μεγάλων οικισμών της Δυτικής Οχθης.
Το γερμανικό περιοδικό «Spiegel» δημοσίευσε στο τελευταίο του τεύχος ρεπορτάζ του δημοσιογράφου Erich Follath, στο οποίο ισχυρίστηκε ότι πίσω από τη δολοφονία του Ραφίκ Χαρίρι βρίσκεται η Χεσμπολάχ.
Ο δημοσιογράφος επικαλέστηκε πηγή προσκείμενη στο Διεθνές Δικαστήριο, που έχει συσταθεί για να ερευνήσει τη δολοφονία του Λιβανέζου ηγέτη. Λίγη ώρα μετά τη δημοσίευση ο Ισραηλινός υπερεθνικιστής υπουργός Εξωτερικών, υιοθετώντας πλήρως το δημοσίευμα, ζήτησε «διεθνές ένταλμα σύλληψης εναντίον του Νασράλα». Ο εκπρόσωπος Τύπου του Διεθνούς Δικαστηρίου, μετά την πρόκληση από τον δημοσιογράφο, τον διέψευσε εντός 24 ωρών. Ο εκπρόσωπος μάλιστα αναρωτήθηκε από πού έβγαλε ο δημοσιογράφος αυτή την «ιστορία».
Λαβρόφ: Προκλητικό
Η γερμανική κυβέρνηση, αισθανόμενη το μέγεθος της ζημιάς που θα προκαλούσε στην εικόνα της χώρας και του Δικαστηρίου, έσπευσε μέσω της πρεσβείας της στη Βηρυτό να διαψεύσει με έκτακτη ανακοίνωση την οποιαδήποτε σχέση με την «ιστορία». Ο Λιβανέζος υπουργός Εξωτερικών Fawzi Salloukh, ο οποίος χαρακτήρισε «αβάσιμες και φτιαχτές τις αποδείξεις» που ανέφερε ο δημοσιογράφος πως έχει στα χέρια του, είπε ότι «το δημοσίευμα στοχεύει στην αποσταθεροποίηση της χώρας μου». Ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών Λαβρόφ χαρακτήρισε το δημοσίευμα «προκλητικό» και πως στοχεύει «στην πολιτικοποίηση του έργου του Διεθνούς Δικαστηρίου».
Ο αραβικός Τύπος στο σύνολό του -με εξαίρεση την εφημερίδα και το κανάλι του Σαουδάραβα πρίγκιπα και φίλου του Αμερικανού πρώην αντιπροέδρου Ντικ Τσένι, που υιοθέτησαν το δημοσίευμα- πιστεύει πως το Ισραήλ προσπαθεί με την «ιστορία» αυτή να βγει από την αδιέξοδη πολιτική των υπερεθνικιστών Νετανιάχου-Λίμπερμαν, η οποία απορρίπτει τη διεθνή αποδεκτή «λύση δύο κρατών». Η «ιστορία» αυτή άρχισε ήδη να γυρίζει μπούμερανγκ στους εμπνευστές της. Οι πρώτοι που βγήκαν να καταγγείλουν το δημοσίευμα είναι αυτοί που ήλπιζε ο δημοσιογράφος πως θα το υιοθετούσαν, δηλαδή οι φιλοδυτικοί πολιτικοί. Οι περισσότεροι αναλυτές έγραψαν ότι «οι Λιβανέζοι πολιτικοί υπολόγισαν λογικά ότι μια τέτοια "ιστορία" θα έχει επιπτώσεις στην εικόνα των ιδίων και στο κύρος και στην αξιοπιστία του Διεθνούς Δικαστηρίου, που τόσους αγώνες έκαναν για να συσταθεί».
«Πυρά» Δρούζων
Ο ηγέτης των Δρούζων, Ουαλίντ Τζουμπλάτ, πρωταγωνιστής υπέρ της σύστασης του Δικαστηρίου και πολέμιος της Συρίας και της Χεσμπολάχ, κατηγόρησε ευθέως το Ισραήλ ότι «βρίσκεται πίσω από το δημοσίευμα και την ιστορία», γιατί «ήθελε να διχάσει τους Λιβανέζους», είπε σε μια προεκλογική συγκέντρωση στη πρωτεύουσα Βηρυτό, παρουσία του Σάαντ Χαρίρι και όλων των κομμάτων της φιλοδυτικής συμμαχίας. Ο Δρούζος ηγέτης δεν σταμάτησε εκεί, αλλά παρομοίασε το δημοσίευμα του γερμανικού περιοδικού με τη σφαγή εκείνη που κατεγράφη στη σύγχρονη ιστορία του Λιβάνου ως «το γεγονός» που άναψε το φιτίλι του εμφυλίου πολέμου. Το γεγονός έγινε γνωστό και ως «Λεωφορείο Εϊν Ρουμάνα». Το ματωμένο λεωφορείο μετέφερε στις 13/4/1975 Παλαιστινίους πρόσφυγες και κατευθυνόταν προς το καταυλισμό Ταλ Αλ-Ζάταρ. Λίγο πριν φτάσει, στη περιοχή «Εϊν Ρουμάνα» είχαν στήσει ενέδρα χριστιανοί φαλαγγίτες. Μόλις έφτασε κοντά τους, άνοιξαν πυρ και σκότωσαν 26 από τους επιβάτες του. Οι δύο σώθηκαν επειδή κρύφτηκαν κάτω από τα πτώματα. Ο Δρούζος ηγέτης συμφώνησε ίσως για πρώτη φορά με τον ηγέτη της Χεζμπολάχ, Χασάν Νασράλα, ότι το Ισραήλ «θέλει να αποπροσανατολίσει την κοινή γνώμη από την προσπάθεια διάλυσης του δικτύου της ισραηλινής Μοσάντ στον Λίβανο».
«Λαβωμένη» Μοσάντ
Η Μοσάντ εδώ και δύο μήνες δέχεται απανωτά πλήγματα στο δίκτυο κατασκόπων που έχτιζε εδώ και 25 χρόνια στον Λίβανο. Εχει καταφέρει ύστερα από «πολύ κόπο και υπομονή και λεπτομερή σχεδιασμό» να στρατολογήσει Λιβανέζους και Παλαιστίνιους και να τους οργανώσει μέσα σ' ένα δίκτυο που επεκτεινόταν σε όλη την επικράτεια της χώρας και να αποτελείται από πολλά επαγγέλματα. Αρκετοί μάλιστα από τους κατασκόπους είχαν φτάσει σε υψηλά και κομβικά πόστα στον κρατικό μηχανισμό της χώρας και στο κομματικό σύστημα της χώρας. Ενας επιτελάρχης κοινωνιολόγος του κόμματος του Χαράρι, ένας πρώην διευθυντής του τμήματος διαβατηρίων στη γενική διεύθυνση και διεύθυνση αλλοδαπών, ένας έμπορος αυτοκινήτων, προμηθευτής 4x4 της Χεσμπολάχ. Η διάλυση του δικτύου, και μάλιστα στην πιο επικίνδυνη χώρα που συνορεύει με το Ισραήλ, δεν είναι καθόλου μια εύκολη υπόθεση. Χρειάστηκε η συνεργασία των λιβανικών μυστικών υπηρεσίων και της ειδικής μονάδας αντικατασκοπίας της Χεσμπολάχ. Αυτό φαίνεται ενόχλησε τη Μοσάντ. Αυτή τη συνεργασία ήθελε η Μοσάντ να διαλύσει κατασκευάζοντας μια ερασιτεχνική ιστορία. *
